Ψωρίαση

H ψωρίαση, το όνομα της οποίας προέρχεται από την αρχαιοελληνική λέξη “ψώρος” (λέπι), ήταν γνωστή χιλιάδες χρόνια πριν. Από τους προϊστορικούς χρόνους υπάρχουν αναφορές τόσο σε αιγυπτιακούς παπύρους όσο και στην ελληνική μυθολογία όπου τη θεωρούσαν κατάρα των θεών. Ενδεικτική είναι και η αναφορά στη Βίβλο (Λευϊτικόν), σύμφωνα με την οποία οι ψωριασικοί θεωρούνταν κοινωνικά περιθωριοποιημένοι και στιγματισμένοι.

Η ψωριαση κολλαει;

Σε αντίθεση με ό,τι πιστεύεται, η ψωρίαση δεν μεταδίδεται.

• Ιατρική Ακριβείας
• Διάγνωση Πραγματικών Αιτιών με ακριβή διαγνωστικά ευρήματα
• Εξατομικευμένες θεραπευτικές αγωγές, χωρίς χημικά κατάλοιπα και έκδοχα
• Θεραπείες που δρουν μεμονωμένα ή σε συνδυασμό με οποιαδήποτε άλλη φαρμακευτική αγωγή
• Σταδιακή αποκατάσταση Κυτταρικής Λειτουργίας
• Άρση των υποκείμενων Παθήσεων

Ψωρίαση – Στατιστικά στοιχεία

Σε όλο τον κόσμο, εκατομμύρια άνθρωποι πάσχουν από ψωρίαση. Υπολογίζεται ότι το 1,5-3% του πληθυσμού υποφέρει από κάποια μορφή αυτής της ασθένειας και για την Ελλάδα οι πάσχοντες/ουσες ανέρχονται στις 200.000.

Κάθε χρόνο, εμφανίζονται περίπου 60 νέες περιπτώσεις ανά 100.000 πληθυσμού, ενώ είναι συχνότερη στην καυκάσια φυλή.

Εμφανίζεται με την ίδια συχνότητα και στα δυο φύλα, ενώ έχει παρατηρηθεί πως περίπου  το 1/3 των ασθενών με ψωρίαση έχει πάσχοντα συγγενή α΄ βαθμού.

Η έναρξη της νόσου μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Ωστόσο, παρουσιάζει δυο ηλικιακές κορυφές, δηλαδή είτε την 2η-3η δεκαετία της ζωής (τύπος I ψωρίασης) είτε την 5η δεκαετία (τύπος II ψωρίασης).

• 3 στους 4 ασθενείς µε μέτρια ή βαριά ψωρίαση τη θεωρούν πρόβλημα ή σοβαρό πρόβλημα
• 26% των ασθενών αλλάζει ή σταματά τις καθημερινές του δραστηριότητες
• 36% των πασχόντων δηλώνει ότι η πάθηση έχει επηρεάσει τον ύπνο του
• 10% εμφανίζει τάσεις αυτοκτονίας
• 74% έχει χαμηλή αυτοπεποίθηση
• 83% νιώθει συχνά ή πάντα την ανάγκη να καλύπτουν την επιδερμίδα του
• 83% αποφεύγει συχνά ή πάντα τις κοινωνικές δραστηριότητες, όπως το κολύμπι.

Ψωρίαση συμπτώματα

Κλινικά, χαρακτηρίζεται από ερυθηματώδεις κηλίδες, βλατίδες και πλάκες, οι οποίες καλύπτονται από αργυρόχροα λέπια. Τα πρώτα σημάδια της ψωρίασης αρχίζουν ως ερυθρές, ερυθηματολεπιδώδεις βλατίδες, οι οποίες συνενούνται και σχηματίζουν στρογγυλές ή ωοειδείς πλάκες, σαφώς αφοριζόμενες από το πέριξ φυσιολογικό δέρμα. Τα λέπια είναι αργυρόχροα, προσκολλημένα και μετά την αφαίρεσή τους σχηματίζονται στικτές αιμορραγικές βλάβες (σημείο Auspitz).

Σε ποια σημεία του σώματος εμφανίζεται;

Αν και η ψωρίαση είναι δυνατόν να προσβάλλει οποιοδήποτε σημείο στο σώμα, μπορεί να εμφανιστεί συχνότερα ψωριαση στο κεφαλι, ψωριαση στα χερια, ψωριαση στα ποδια και ειδικότερα στα γόνατα, στη γλουτιαία πτυχή, ψωριαση νυχιων. Όταν η ψωρίαση εντοπίζεται στο κεφάλι, προκαλεί φαγούρα και σε σοβαρές περιπτώσεις ενδέχεται να οδηγήσει και σε απώλεια των μαλλιών.

Τα συμπτώματα της ψωρίασης μπορεί να παρουσιαστούν και στο πρόσωπο, ειδικότερα στα φρύδια, στο άνω μέρος του μετώπου και στη μετωπιαία γραμμή του τριχωτού της κεφαλής. Πολλές φορές, μάλιστα, δεν αποκλείεται να προσβληθεί το πέος του άνδρα, αλλά και τα γεννητικά όργανα της γυναίκας.

Γενικά, φαίνεται ότι το 65% των ασθενών παρουσιάζει ήπια νόσο (προ­σβολή σε λιγότερο από 2% του σώματος), το 25% των ασθενών εμφανίζει μέτρια νόσο (προσβολή 2-10% του σώματος) και το 10% των ασθενών εκδηλώνει σοβαρή νόσο (προσβολή μεγαλύτερη από το 10% του σώματος).

Μορφές ψωρίασης

Υπάρχουν έξι, κυρίως, διαφορετικές μορφές της ψωρίασης:

• «Κοινή» ψωρίαση ή ψωρίαση κατά πλάκας, (η συχνότερη μορφή της ψωρίασης, δηλαδή το 80% των ασθενών πάσχει από αυτήν)
• Σταγονοειδής ψωρίαση (18% των περιπτώσεων της νόσου)
• Ανάστροφη ή καμπτική ψωρίαση
• Φλυκταινώδης ψωρίαση, κατά την οποία σχηματίζονται φλύκταινες στο δέρμα και διακρίνεται στην εντοπισμένη και στη γενικευμένη. Στην εντοπισμένη μορφή της φλυκταινώδους ψωρίασης, επηρεάζονται οι παλάμες και τα πέλματα (ακροφλυκταίνωση), ενώ στη γενικευμένη μορφή προσβάλλεται όλο το σώμα.
• Ερυθροδερμική ψωρίαση
• Ψωριασική αρθρίτιδα ή αρθροπαθητική ψωρίαση (αποτελεί μια ξεχωριστή μορφή ψωρίασης, η οποία χαρακτηρίζεται από τη συνύπαρξη κλινικών εκδηλώσεων αρθρίτιδας. Γι’ αυτό και πολλές φορές, συγχέεται με τη ρευματοειδή αρθρίτιδα, λόγω της ομοιότητας των συμπτωμάτων με τον οποίο εκδηλώνονται τα συγκεκριμένα νοσήματα).
• Ψωρίαση προκαλούμενη από HIV
• Ψωριασική ονυχία

Η παθοφυσιολογία της ψωρίασης

Στην ψωρίαση, ο χρόνος ζωής του κυττάρου της επιδερμίδας μειώνεται δραματικά. Συγκεκριμένα, από τις 28 – 45 ημέρες φτάνει περίπου στις 4 ημέρες. Αυτό σημαίνει ότι τα κύτταρα πολλαπλασιάζονται και διαφοροποιούνται με πολύ εντονότερο ρυθμό σε σχέση με το φυσιολογικό.

Κύτταρα που φυσιολογικά κυκλοφορούν στα αιμοφόρα αγγεία του χορίου κάτω από την επιδερμίδα, και συγκεκριμένα τα Τ λεμφοκύτταρα, εξέρχονται των αγγείων στο χόριο και προκαλούν τις διαταραχές λειτουργίας στα κύτταρα της επιδερμίδας, οδηγώντας στην ανάπτυξη των βλαβών της ψωρίασης.

Τα ενεργοποιημένα Τ λεμφοκύτταρα ασκούν τις δράσεις τους απελευθερώ­νοντας ορισμένες ουσίες, όπως ο παράγοντας νεκρώσεως των όγκων α (TNF- α), η ιντερφερόνη γ (IFN-γ) και οι ιντερλευκίνες 1, 2, 6, 8, 12, 15, 17 και 23.

Οι ουσίες που συμμετέχουν σε μεγάλο βαθμό στις μεταβολές εκείνες που επιφέρουν την εμφάνιση των βλαβών της ψωρίασης είναι οι ιντερλευκίνες 1 και 2 και ο παράγοντας νεκρώσεως των όγκων α (TNF-a).

Το αμυντικό σύστημα δηλαδή του οργανισμού αναγκάζει τα κύτταρα της επιδερμίδας να ωριμάσουν και να πολλαπλασιαστούν πιο γρήγορα.

Παράγοντες που συμβάλλουν στην εκδήλωση της ψωρίασης

ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟΙ

Από επιδημιολογικά δεδομένα και παρατηρήσεις πιστεύεται ότι κληρονομείται μια προδιάθεση για την εκδήλωση της νόσου. Το 1/3 των ασθενών με ψωρίαση εμφανίζει θετικό οικογενειακό ιστο­ρικό, με ένα ή περισσότερα μέλη της οικογένειας τους να πάσχουν από κάποια μορφή της νόσου.

Δηλαδή, η νόσος δεν είναι κληρονομική με την έννοια της άμεσης μετάδοσης από τους γονείς στα παιδιά, αλλά με την έννοια της αυξημένης πιθανότητας να εμφανιστεί στα παιδιά, όταν πάσχουν από ψωρίαση οι γονείς.

Έτσι, η πιθανότητα να εκδηλωθεί ψωρίαση στο πρώτο παιδί γονέως που πάσχει από ψωρίαση αναβιβάζεται στο 10% από το 1-3% του γενικού πληθυ­σμού, ενώ, εάν και οι δύο γονείς νοσούν με ψωρίαση, η πιθανότητα αυτή ανέρχεται στο 30% των περιπτώσεων περίπου.

Εάν το πρώτο παιδί δεν πάσχει από ψωρίαση, τότε το ενδεχόμενο το δεύτερο να νοσήσει είναι ακόμη μεγαλύτε­ρο και στις δύο περιπτώσεις.

Μέχρι σήμερα έχουν απομονωθεί πάνω από 20 υποψήφιοι γονιδιακοί τόποι και περισσότερα από 1300 γονίδια σχετικά με την ψωρίαση. Η γονιδιακή περιοχή που φαίνεται να συνδέεται ισχυρότερα με την εμφάνιση της νόσου είναι η PSORS1.

Επιπλέον, ερευνητές του Πανεπιστημίου Ουάσιγκτον στο Σεν Λούις των ΗΠΑ εντόπισαν μεταλλάξεις του γονιδίου CARD14 σε δύο οικογένειες με ιστορικό της νόσου.

Οι μεταλλάξεις του γονιδίου αυξάνουν την ενεργότητα του παράγοντα NF-kB,  ο οποίος προάγει την έκφραση γονιδίων και παράγει μόρια που «προσκαλούν» κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος στο δέρμα, πυροδοτώντας την έναρξη του φαύλου κύκλου της φλεγμονής, το οποίο είναι κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα της ψωρίασης.

ΕΚΛΥΤΙΚΟΙ

Πρόκειται για παράγοντες που φαίνεται να συμβάλλουν στην εκδήλωση της νόσου μόνο σε ένα γενετικά προδιατεθειμένο άτομο. Σε αυτούς περιλαμβάνονται τα εξής:

Λοιμώξεις

O ρόλος των στρεπτοκοκκικών λοιμώξεων (αμυγδαλίτιδες) εμπλέκεται σε ορισμένες παιδικές μορφές της νόσου (σταγονοειδής μορφή). Άλλες φλεγμονές, κυρίως του αναπνευστικού συστήματος, καθώς και οι εμβολιασμοί μπορεί να δράσουν στο ίδιο επίπεδο, ενώ είναι γεγονός ότι παρατηρείται υποχώρηση των ψωριασικών βλαβών μετά την ίαση της φλεγμονής.

Τραυματισμοί

Τραύματα κάθε είδους (φυσικά, χημικά) μπορούν να προκαλέσουν την εμφάνιση ψωριασικών πλακών (φαινόμενο Kοebner), καθώς επίσης και εγχειρητικές ουλές, εγκαύματα, αμυχές αποτελούν συχνά τα σημεία εκδήλωσης της νόσου.

Ενδοκρινικοί παράγοντες

H ψωρίαση είναι συχνότερη κατά την περίοδο της γενετικής δραστηριότητας, ενώ στη διάρκεια της εγκυμοσύνης βελτιώνεται στο 33%, επιδεινώνεται στο 21% και παραμένει σταθερή στο 65% των περιπτώσεων.

Διαταραχές στη λειτουργία της υπόφυσης, του θύμου, του θυρεοειδούς ή των επινεφριδίων, καθώς και η υπογλυκαιμία μερικές φορές επιταχύνουν την εμφάνιση βλαβών της νόσου.

Υπεριώδης ηλιακή ακτινοβολία

Συνήθως το ηλιακό φως δρα ευεργετικά στην ψωρίαση, αν και άλλες φορές (20%) μπορεί να αποτελέσει εκλυτικό παράγοντα για την εμφάνισή της.

Ψυχογενείς παράγοντες

Υπάρχει μία αμφίδρομη σχέση μεταξύ του άγχους και της ψωρίασης. Σε συνθήκες στρες, απελευθερώνονται από  το σώμα ορμόνες που προκαλούν διαταραχές στη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος.

Δυσάρεστα συμβάντα, όπως η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, έχουν συνδεθεί με την εμφάνιση της Ψωρίασης ή με επιδείνωση των συμπτωμάτων σε ήδη νοσούντες (αγχωτικη ψωρίαση).

Το γεγονός δημιουργεί ένα φαύλο κύκλο, γιατί η εμφάνιση του ψωριασικού εξανθήματος δημιουργεί περισσότερη ψυχική ένταση κ.ο.κ. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ασθενείς με ψωρίαση παρουσιάζουν συχνά άγχος, στρες και κατάθλιψη.

Εντερικό Μικροβίωμα

Το 80-85% του ανοσοποιητικού μας συστήματος εδράζεται στο έντερο. Αυτό σημαίνει ότι μία από τις κύριες αιτίες των αυτοάνοσων νοσημάτων, συμπεριλαμβανομένης και της ψωρίασης, είναι η κακή λειτουργία  του εντερικού σωλήνα.

Όταν τα επιθηλιακά κύτταρα του εντερικού τοιχώματος καταστραφούν, αχώνευτα σωματίδια τροφίμων, μικρόβια, τοξίνες και άλλες ανεπιθύμητες ουσίες είναι σε θέση να κάνουν «διαρροή» στο σώμα. Μία επίθεση από το ανοσοποιητικό σύστημα ακολουθεί και οδηγεί σε φλεγμονή. Στην περίπτωση της ψωρίασης, το δέρμα είναι εκείνο που επηρεάζεται.

Εμβολιασμοί και φάρμακα

Η επαγόμενη από φάρμακα ψωρίαση μπορεί να συμβεί με β-αποκλειστές, λίθιο, ανθελονοσιακά φάρμακα, μη-στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ινδομεθακίνη), τερβιναφίνη, αποκλειστές διαύλων ασβεστίου, καπτοπρίλη, γλυβουρίδη, παράγοντα διέγερσης αποικιών κοκκιοκυττάρων, ιντερλευκίνες, ιντερφερόνες,  υπολιπιδαιμικά φάρμακα και παραδόξως αναστολείς TNF αλλά και αλκοόλη. Η απόσυρση των κορτικοστεροειδών (τοπική κρέμα στεροειδών) μπορεί να επιδεινώσει την ψωρίαση και οφείλεται σε φαινόμενο αναπήδησης.

Έντονες διακυμάνσεις της θερμοκρασίας

Η αυξημένη χρήση αλκοόλ και καπνίσματος

Μεταβολικοί παράγοντες

Με ποια νοσήματα μπορεί να συσχετιστεί;

Ο συσχετισμός της ψωρίασης με άλλα νοσήματα, τα οποία εντάσσονται στην κατηγορία των αυτοάνοσων νοσημάτων, είναι κάτι που αποτελεί κύριο θέμα πολλών μελετών.

Έως σήμερα έχουν διεξαχθεί πάνω από 25 μεγάλες μελέτες, οι οποίες επισημαίνουν τη συσχέτιση της ψωρίασης με περισσότερα από 17 αυτοάνοσα νοσήματα.

Οι ασθενείς με ψωρίαση έχουν 50% περισσότερες πιθανότητες να πάσχουν από ένα αυτοάνοσο νόσημα και διπλάσιες πιθανότητες να εμφανίσουν και ένα δεύτερο αυτοάνοσο νόσημα.

Το νόσημα αυτό έχει συσχετισθεί με την εμφάνιση μίας πλειάδας επιπρόσθετων συνοδών νοσημάτων. Σε αυτά συμπεριλαμβάνεται η παχυσαρκία, η αρτηριακή υπέρταση, ο σακχαρώδης διαβήτης, το μεταβολικό σύνδρομο, η ιδιοπαθής φλεγμονώδης νόσος του εντέρου, η νεφρική νόσος και τα καρδιαγγειακά νοσήματα.

Επίσης, τα άτομα με ψωρίαση διατρέχουν 52% υψηλότερο κίνδυνο καρκίνου του πνεύμονα και των βρόγχων, 46% αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του παγκρέατος, καθώς και κατά 43% περισσότερες πιθανότητες ανάπτυξης πλακώδους καρκινώματος του δέρματος.

Ψωρίαση και Διατροφή

Η διατροφή διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην εξισορρόπηση των συμπτωμάτων της ψωρίασης.

Η συγκεκριμένη νόσος μπορεί να οδηγήσει το σώμα σε πρωτεϊνική ανεπάρκεια, λόγω του ότι οι πρωτεΐνες αποβάλλονται με τη μορφή νεκρού δέρματος. Επομένως, τροφές πλούσιες σε πρωτεΐνη (π.χ. κοτόπουλο, σπανάκι και ελαιόλαδο) συνιστάται να περιλαμβάνονται στην καθημερινή διατροφή.

Επίσης, τα Ω-3 λιπαρά οξέα, τα οποία εντοπίζονται κυρίως στα ιχθυέλαια μειώνουν σημαντικά τη φλεγμονή. Τα ελλιπή επίπεδα Βιταμίνης D, Β12 και φυλλικού οξέος είναι κοινή στους ασθενείς με ψωρίαση.

Τροφές πλούσιες σε βιταμίνη D και B12, όπως τα θαλασσινά, βοηθούν στην υποχώρηση των συμπτωμάτων της ψωρίασης, ενώ η συμπληρωματική αγωγή φυλλικού οξέος προλαμβάνει τις θρομβώσεις και προστατεύει το καρδιαγγειακό σύστημα των πασχόντων από ψωρίαση.

Οι ουσίες με αντιοξειδωτική δράση, όπως το σελήνιο, η βιταμίνη Ε και το β-καροτένιο, μπορούν να αντισταθμίσουν την οξειδωτική ανισορροπία των ατόμων με ψωρίαση. Επιπλέον, προτείνεται η ενσωμάτωση τροφίμων με υψηλή περιεκτικότητα σε βιταμίνη Α (π.χ. καρότα, σπανάκι).

Τροφές που απαγορεύονται να καταναλώνονται από ασθενείς με ψωρίαση είναι το αλκοόλ και η γλουτένη, η οποία εμπεριέχεται στο κριθάρι και το σιτάρι. Δεν επιτρέπεται, επίσης, η πρόσληψη τροφών που εντείνουν τη θερμότητα του ανθρώπινου σώματος (πικάντικα τρόφιμα, τηγανιτά, πρόχειρα φαγητά).

Ψωρίαση θεραπεία

Η συνήθης θεραπεία ψωρίασης

Οι ασθενείς είναι απαραίτητο να απευθυνθούν σε έναν ειδικό γιατρό για την ψωρίαση και κατά προτίμηση σε έναν δερματολόγο, προκειμένου να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα τους.

Οι θεραπείες που εφαρμόζονται (τοπικές αλοιφές, χορήγηση κυκλοσπορίνης, μεθοτρεξάτης και ρετινοειδών) για την καταπολέμηση της ψωρίασης εστιάζονται κυρίως στη μείωση των συμπτωμάτων της νόσου και παράλληλα προκαλούν στρεσογόνες καταστάσεις, οι οποίες εκδηλώνονται με μια σειρά ανεπιθύμητων παρενεργειών.

Σε αυτές περιλαμβάνονται η ναυτία, η αύξηση των ηπατικών ενζύμων, η μυελοκαταστολή (ελάττωση των λευκών αιμοσφαιρίων, πανκυτταροπενία), η ξηρότητα του δέρματος και των βλεννογόνων, η τριχόπτωση, η αύξηση των τριγλυκεριδίων ορού, η νεφρική βλάβη, η αρτηριακή υπέρταση, η υπερπλασία των ούλων και η υπερτρίχωση, ενώ τα συγκεκριμένα φάρμακα είναι γνωστά και για την πρόκληση τερατογένεσης, αν ληφθούν από εγκύους.

Οι βιολογικοί παράγοντες είναι φάρμακα που αναστέλλουν τη λειτουργία ενός παράγοντα με το όνομα TNF, που προέρχεται από τα αρχικά Tumon Necrosis Factor, δηλαδή παράγοντας νέκρωσης καρκινωμάτων, κοινώς παράγοντας με ισχυρή αντικαρκινική δράση.

Η χρήση των βιολογικών παραγόντων επίσης στοχεύει στη μείωση των συμπτωμάτων της νόσου. Παρά ταύτα, υπάρχουν αναφορές που τους έχουν συνδέσει με την εμφάνιση νέων βακτηριακών λοιμώξεων, την αναζωπύρωση χρόνιων λοιμώξεων (φυματίωση, HBV λοίμωξη, ΗCV λοίμωξη), με νεοπλασματικές παθήσεις (καρκίνο του δέρματος, λεμφώματα).

Οι ασθενείς που πάσχουν από ψωρίαση είναι αναγκασμένοι εφόρου ζωής να υπόκεινται σε πολλαπλές φαρμακευτικές αγωγές, δίχως να δίνεται ένα τέλος στην ψωρίαση. Βλέπουν τα προβλήματά τους σταδιακά να πολλαπλασιάζονται, ενώ παράλληλα μειώνεται η ποιότητα ζωής τους.

Η κλασική ιατρική προσέγγιση περιορίζεται στο να αντιμετωπίζει τα αυτοάνοσα νοσήματα σε επίπεδο συμπτωμάτων. Ωστόσο, δεν είναι ικανή να εντοπίσει και να χειριστεί τις αιτίες που προκαλούν τη βιοχημική εκτροπή και έχουν ως επακόλουθο την έκφραση της νόσου.

Θεραπευτική Αντιμετώπιση Ιατρική Ακριβείας

Οι κυριότερες αιτίες πρόκλησης των αυτοάνοσων νοσημάτων αφορούν στην ελαττωμένη παραγωγή ή ανεπάρκεια ενζύμων, ορμονών και λοιπών βασικών στοιχείων καύσης του ανθρώπινου οργανισμού.

Όλες αυτές οι ανεπάρκειες, οι δυσλειτουργίες, οι κακές καύσεις οδηγούν σε βιοχημική εκτροπή τους μηχανισμούς και τη λειτουργία όλων των ανθρωπίνων κυττάρων, ιστών και οργάνων.

Τα κύτταρα μας είναι οι μικρότερες μονάδες ζωής, ομάδες κυττάρων που δημιουργούν τους ιστούς και τα όργανα του σώματος μας. Η συνολική βιοχημική και ορμονική τους ισορροπία, δηλαδή η ομοιόσταση, σχετίζεται άμεσα με την κατάσταση της υγείας μας.

Η ομοιόσταση του σώματος και οι μεταβολικές οδοί εξαρτώνται από τη λήψη και απορρόφηση των τροφών, καθώς και από τοξικές ενώσεις που εισέρχονται στο σώμα μας.

Η ψωρίαση σαν αυτοάνοσο νόσημα μπορεί να αντιμετωπιστεί με φυσικό τρόπο, όπου με τη βοήθεια εξειδικευμένων εξετάσεων, ανιχνεύονται οι ανισορροπίες που υπάρχουν στον οργανισμό και που συνεργικά οδηγούν στην αποδιοργάνωση του ανοσοποιητικού συστήματος και τελικά στην εκδήλωση της νόσου.

Με τον τρόπο αυτό, δίνεται η δυνατότητα να εφαρμοστεί ένα εξατομικευμένο θεραπευτικό σχήμα, δίχως να προκαλούνται στρεσογόνες κυτταρικές καταστάσεις, φθάνοντας έτσι σε σωστή βιοχημική ισορροπία και επομένως στον έλεγχο της νόσου.