Υπερθυρεοειδισμός

Τι είναι ο Υπερθυρεοειδισμός

Ο Υπερθυρεοειδισμός είναι ένα νόσημα που χαρακτηρίζεται από Θυρεοειδική υπερλειτουργία, με συνέπεια την αυξημένη παραγωγή και δράση των ορμονών του θυρεοειδούς αδένα. Σε γενικές γραμμές, αυτό οδηγεί σε υψηλά επίπεδα ενέργειας, λόγω της επιτάχυνσης του μεταβολισμού και των γρήγορων καύσεων. Η υπερμεταβολική αυτή κατάσταση που προκαλείται στον οργανισμό, από την αυξημένη διαθεσιμότητα και δράση των θυρεοειδικών ορμονών, ορίζεται ως Θυρεοτοξίκωση.

Τον ανθρώπινο οργανισμό θα μπορούσαμε κάλλιστα να τον παρομοιάσουμε με ένα εργοστάσιο, το οποίο δουλεύει αδιάλειπτα και παράγει ενέργεια. Η λειτουργία του κάθε τμήματος επενεργεί στη συνολική απόδοση και παραγωγή ολόκληρου του εργοστασίου.

Ο θυρεοειδής αδένας αποτελεί ένα τμήμα αυτού του εργοστασίου. Παράγει ορμόνες, οι οποίες με τη σειρά τους επηρεάζουν την εύρυθμη λειτουργία όλου του ανθρωπίνου σώματος.

Αυτές οι ορμόνες επιδρούν σε κάθε τύπο κυττάρων. Η διατήρηση σε κατάλληλα επίπεδα των συγκεκριμένων ορμονών θεωρείται σημαντική για τη γενικότερη υγεία, καθώς και για την εύρυθμη λειτουργία του «εργοστασίου». Οι ορμόνες αυτές βοηθούν το σώμα να παράγει και να καταναλώνει ενέργεια.

Η δυσκολία της διάγνωσης των Θυρεοειδοπαθειών ως απόρροια της πολυπλοκότητας των συμπτωμάτων

Όταν ο θυρεοειδής υπερλειτουργεί, (Υπερθυρεοειδισμός), λόγω της περίσσειας των θυρεοειδικών ορμονών, κάθε λειτουργία του σώματος επιταχύνεται. Λόγω του ότι οι θυρεοειδικές ορμόνες δρουν παντού, η υπέρμετρη αύξηση τους θα διαταράξει τις λειτουργίες πολλών ιστών και συστημάτων του οργανισμού.

Για το λόγο αυτό, χαρακτηρίζουμε το θυρεοειδή αδένα ως «μίμο όργανο». Επειδή μιμείται σημεία και συμπτώματα άλλων νόσων, σε πολλαπλά συστήματα του οργανισμού μας, με τελικό επακόλουθο τα συμπτώματα αυτά, πολλές φορές, να αποδίδονται εσφαλμένα σε άλλες παθήσεις και να οδηγούν σε λανθασμένες διαγνώσεις.

Η εμφάνιση της θυρεοειδικής νόσου είναι συνήθως μια αργή και ύπουλη διαδικασία, με τα συμπτώματα της να μην γίνονται έγκαιρα αντιληπτά από τον ασθενή και το γιατρό.

Ο Υπερθυρεοειδισμός χαρακτηριστικά μπερδεύει ασθενείς και Ιατρούς, κατά τη διάγνωση του.

• Ιατρική Ακριβείας
• Διάγνωση Πραγματικών Αιτιών με ακριβή διαγνωστικά ευρήματα
• Εξατομικευμένες θεραπευτικές αγωγές, χωρίς χημικά κατάλοιπα και έκδοχα
• Θεραπείες που δρουν μεμονωμένα ή σε συνδυασμό με οποιαδήποτε άλλη φαρμακευτική αγωγή
• Σταδιακή αποκατάσταση Κυτταρικής Λειτουργίας
• Άρση των υποκείμενων Παθήσεων

Υπερθυρεοειδισμός, τα Συμπτώματα που παρουσιάζονται είναι:

Εξάψεις, ακούσια εφίδρωση

Απώλεια σωματικού βάρους και κιλών, δίχως να δικαιολογείται από αλλαγές στις διατροφικές συνήθειες ή από την αύξηση της σωματικής άσκησης. Αντιθέτως, η όρεξη για φαγητό είναι αυξημένη.

Δυσανεξία στη ζέστη, συχνές κενώσεις, υπερκινητικότητα του εντέρου και υδαρή – χαλαρά κόπρανα ή διάρροια.

Δυσκολία στον ύπνο και αϋπνία, άγχος, ευερεθιστότητα και νευρικότητα.

Υπερκινητικότητα, συναισθηματική αστάθεια και διακυμάνσεις στην ψυχολογία

Μυϊκή αδυναμία, τρέμουλο (τρόμο χειρών) και συνεχής κούραση – κόπωση.

Διαταραχές όρασης, «λάμπον βλέμμα» (λόγω σπασμού του άνω βλεφάρου), μέχρι και εξόφθαλμο (τα μάτια μεγαλώνουν και προέχουν προς τα έξω).

Αυξημένη καρδιακή συχνότητα – ταχυπαλμία και άλλες ανωμαλίες του καρδιακού ρυθμού. Λόγω της ταχυκαρδίας, συνιστάται ιδιαίτερη προσοχή από την πλευρά του ασθενούς, κατά τη διάρκεια της άθλησης.

Εύθραυστα και λιπαρά μαλλιά, με παράλληλη λέπτυνση του δέρματος.

Δυσκολίες στην ομιλία.

Αυξημένη απορρόφηση οστών με μετακίνηση ασβεστίου από τα οστά στο αίμα, υπερασβεστιαιμία και υπερασβεστιουρία.

Αυξημένος καταβολισμός πρωτεϊνών και λιπιδίων και δυσανεξία στη γλυκόζη.

Αντίσταση στην ινσουλίνη και υπερινσουλιναιμία.

Αύξηση των ελεύθερων λιπαρών οξέων και μείωση της χοληστερόλης.

Διαταραχές και αλλαγές στην έμμηνο ρύση (περίοδο), όπως ολιγομηνόρροια ή αραιομηνόρροια

Μειωμένη λίμπιντο (σεξουαλική επιθυμία).

Υπογονιμότητα, στυτική δυσλειτουργία στους άνδρες, μέχρι και ολιγοσπερμία, στειρότητα και γυναικομαστία.

Το μέγεθος του θυρεοειδούς αδένα σταδιακά αυξάνεται, αλλάζει η υφή του, αποκτά όζους και καταλήγει στην οζώδη βρογχοκήλη.

Η εύρυθμη λειτουργία του «εργοστασίου» αποδιοργανώνεται.

Υπερθυρεοειδισμός και οι τύποι των θυρεοειδικών ορμονών

Ο θυρεοειδής αδένας παράγει τρεις ορμόνες, την Τ3 (τριιωδοθυρονίνη), την Τ4 (θυροξίνη ή τετραϊωδοθυρονίνη) και την καλσιτονίνη (θυρεοκαλσιτονίονη).

Η ορμόνη T3 (τριιωδοθυρονίνη) είναι η ενεργός ορμόνη του θυρεοειδούς, που ρυθμίζει το μεταβολισμό όλων των ιστών του σώματος. Επηρεάζει όλα τα προαναφερθέντα συμπτώματα και τις λειτουργίες που σχετίζονται με αυτές.

Η ορμόνη Τ4 (θυροξίνη ή τετραϊωδοθυρονίνη) αποτελεί την ανενεργή θυρεοειδική ορμόνη. Δεν κάνει τίποτα από μόνη της, αλλά περιμένει να μετατραπεί σε Τ3.

Η ορμόνη καλσιτονίνη είναι τελείως ξεχωριστή από τις Τ3 και Τ4. Η δράση της έγκειται στη ρύθμιση των επιπέδων ασβεστίου στο αίμα, εμποδίζοντας το να ανέλθει σε παθολογικά υψηλές τιμές.

Οι ορμόνες στον Οργανισμό βρίσκονται σε δύο καταστάσεις, σε ελεύθερες ή δεσμευμένες. Μια ελεύθερη ορμόνη σημαίνει ότι είναι ενεργή και μπορεί να κάνει ό, τι χρειάζεται να κάνει, δηλαδή να παραδώσει το οξυγόνο και την ενέργεια στην περίπτωση του T3 ή να μετατραπεί σε Τ3 στην περίπτωση Τ4.

Ο εγκέφαλος δίνει εντολή για την ποσότητα ορμονών που θα παραχθεί από το θυρεοειδή αδένα. Αυτό επιτυγχάνεται μέσω μίας άλλης ορμόνης που παράγεται από την υπόφυση του εγκεφάλου, η οποία ονομάζεται TSH (θυρεοειδοτρόπος ορμόνη). Η ορμόνη αυτή συντείνει στη διέγερση του θυρεοειδούς αδένα, προκειμένου αυτός να απελευθερώσει κυρίως την T4 και σε μικρότερο βαθμό την T3.

Όταν οι ορμόνες T4 και Τ3 κυμαίνονται σε φυσιολογικά επίπεδα, ενώ η TSH είναι μειωμένη,  τότε το άτομο πάσχει από Υποκλινικό Υπερθυρεοειδισμό.

Υπερθυρεοειδισμός και οι πιθανές αιτίες του

Η γλουτένη είναι μια πρωτεΐνη του ενδοσπέρμιου του μαλακού σιταριού, κριθαριού και σίκαλης. Σήμερα αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα διατροφικά προβλήματα για τους ανθρώπους, διότι περιέχεται στα περισσότερα είδη διατροφής που κυκλοφορούν στην αγορά ή είναι διαθέσιμα προς κατανάλωση στο ευρύ κοινό.

Η συνεχής και αυξανόμενη κατανάλωση της γλουτένης προκαλεί διαρροή του εντέρου (Σύνδρομο διαπερατού εντέρου). Το έντερο είναι επενδυμένο με ένα μονοκυττάριο στρώμα, το οποίο λειτουργεί σαν φράγμα, που εμποδίζει μεταξύ άλλων την είσοδο των μικροβίων από αυτό στο αίμα. Το διαπερατό έντερο είναι πύλη για λοιμώξεις, ενώ τοξίνες και ουσίες τροφών, όπως η γλουτένη, μπορούν να προκαλέσουν συστηματική φλεγμονή, η οποία οδηγεί σε αυτοανοσία.

Δεδομένου ότι τα δομικά στοιχεία της γλουτένης έχουν παρόμοια μοριακή δομή με τα δομικά στοιχεία του θυρεοειδούς αδένα, το ανοσοποιητικό σύστημα μπερδεύεται και συχνά επιτίθεται στο θυρεοειδή (Αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα). Η διαδικασία αυτή ονομάζεται μοριακός μιμητισμός. Εκτός από τη γλουτένη, οι λοιμώξεις, τα φάρμακα και το άγχος μπορεί να προκαλέσουν ζημιά στο έντερο, επιτρέποντας σε τοξίνες, μικρόβια και αχώνευτα σωματίδια τροφών να περάσουν απευθείας στο αίμα.

Άλλες αιτίες Υπερθυρεοειδισμού είναι:

Ο υδράργυρος, ο οποίος ανήκει στα βαρέα μέταλλα, μπορεί να αλλοιώσει ή να καταστρέψει τη δομή των κυττάρων σε ιστούς και όργανα. Με κατεστραμμένα κύτταρα, το ανοσοποιητικό σύστημα τα αναγνωρίζει ως ξένα, δηλαδή ως εισβολείς, και αρχίζει να τους επιτίθεται. Πολλές στατιστικές μελέτες έχουν δείξει ότι άτομα με μεγαλύτερη έκθεση σε υδράργυρο διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο για αυτοάνοση νόσο του θυρεοειδούς. Σύνηθες φάρμακο που δρα και τοξικά και προκαλεί ανοσολογική αντίδραση ενάντια στα θυρεοειδικά κύτταρα είναι το αντιαρρυθμικό αμιοδαρόνη.

Λοιμώξεις από την οικογένεια των ιών του έρπητα (HSV) και τον ιό Epstein-Barr (EBV) έχουν ενοχοποιηθεί ως πιθανό αίτιο της αυτοάνοσης νόσου του θυρεοειδούς, μέσω φλεγμονής και μοριακού μιμητισμού.

Η κατάσταση με το ιώδιο είναι λίγο αμφιλεγόμενη. Φαίνεται ότι πολύ λίγο ιώδιο (ιωδοπενία), μπορεί να προκαλέσει βρογχοκήλη και Υποθυρεοειδισμό, ενώ μεγαλύτερες δόσεις Ιωδίου προκαλούν Υπερθυρεοειδισμό. Όταν το σώμα ανιχνεύει αυξημένη διαθεσιμότητα ιωδίου, αυτό μπορεί να ωθήσει το θυρεοειδή να παράγει περισσότερη ορμόνη του θυρεοειδούς. Αν κάποιος με σχετικά χαμηλή πρόσληψη ιωδίου καταναλώσει ξαφνικά μια πολύ πλούσια σε ιώδιο διατροφή, στη συνέχεια παράγει υπερβολική ποσότητα θυρεοειδικής ορμόνης, με αποτέλεσμα να έχουμε έναν υπερδραστήριο θυρεοειδή.

Όλες οι παραπάνω αιτίες οδηγούν στην ορμονική εκτροπή και υπερλειτουργία του θυρεοειδούς αδένα, με αποτέλεσμα τη δυσλειτουργία ολόκληρου του οργανισμού. Ο Υπερθυρεοειδισμός είναι πλέον παρών.

Υπερθυρεοειδισμός και εγκυμοσύνη

Όταν ο θυρεοειδής αδένας λειτουργεί σε υπερβολικό βαθμό, τότε επιδρά στον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιείται η ενέργεια από το σώμα και δεν αποκλείεται η νόσος να επιδράσει στη γονιμότητα των γυναικών και στην πορεία της εγκυμοσύνης. Για τις έγκυες γυναίκες που πάσχουν από Υπερθυρεοειδισμό, εντείνεται το ενδεχόμενο εμφάνισης Υπέρτασης και καρδιακών προβλημάτων και ενισχύεται ο κίνδυνος πρόκλησης αποβολών, πρόωρου τοκετού και γέννησης λιποβαρούς εμβρύου.

Μορφές Θυρεοτοξίκωσης

Η Διάχυτη Τοξική Βρογχοκήλη (Νόσος Graves), μία καθαρά αυτοάνοση διαταραχή, που παρατηρείται στο 70% περιπτώσεων υπερθυρεοειδισμού. Μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη οιδήματος πίσω από την περιοχή των ματιών, με αποτέλεσμα τα μάτια να διογκώνονται προς τα έξω. Η κατάσταση αυτή είναι γνωστή ως εξόφθαλμος ή οφθαλμοπάθεια του Graves.

Άλλες μορφές θυρεοτοξίκωσης είναι η Πολυοζώδης Τοξική Βρογχοκήλη, όπου ένας ή περισσότεροι όζοι (ογκίδια) αναπτύσσονται στο θυρεοειδή και παράγουν σε υπερβολικό βαθμό ορμόνες, το Τοξικό Αδένωμα, η Υπερθυρεοειδική φάση της αυτοάνοσης Θυρεοειδίτιδας Hashimoto, η υποξεία Θυρεοειδίτιδα στην οξεία της φάση (θυρεοειδίτιδα De Quervain), η εξωγενής υπερδοσολογία θυρεοειδικών ορμονών και ο Καρκίνος Θυρεοειδούς.

Υπερθυρεοειδισμός – Οι Συνήθεις Θεραπείες

Ο Υπερθυρεοειδισμός έως σήμερα αντιμετωπίζεται με διάφορες φαρμακευτικές αγωγές, οι οποίες περιλαμβάνουν αντιθυρεοειδικά φάρμακα. Τέτοια είναι η μεθιμαζόλη και η καρβαμιζόλη ή προπυλ-θειουρακίλη, που καταστέλλουν τη λειτουργία του θυρεοειδούς. Αυτά δημιουργούν παρενέργειες, όπως εξάνθημα, τριχόπτωση, ίλιγγο, απλαστική αναιμία, σύνδρομο lupus-like και ηπατίτιδα. Επίσης, οι θεραπείες με λήψη ραδιενεργών ισοτόπων ιωδίου (131I ) επιβαρύνουν με ακτινοβολία τον ασθενή, ο οποίος επιπλέον επιδίδεται εφόρου ζωής σε φαρμακευτική αγωγή υποκατάστασης.

Τέλος, η χειρουργική αφαίρεση, ολική ή μερική του θυρεοειδούς, συστήνεται σε πολλές περιπτώσεις.

Οι Θεραπευτικές αυτές μέθοδοι, που χρησιμοποιούνται εδώ και δεκαετίες κατά του Υπερθυρεοειδισμού, εφαρμόζονται κυρίως με στόχο να εξαλείψουν τα συμπτώματα και όχι τις αιτίες που οδήγησαν στην απορρύθμιση του αδένα.

Οι ασθενείς υποχρεώνονται να λαμβάνουν φάρμακα για το υπόλοιπο της ζωής τους. Ωστόσο, παραμένουν ασθενείς και ταλαιπωρούνται διαρκώς, αφενός λόγω της αποσταθεροποίησης της υγείας τους και αφετέρου, γιατί το πρόβλημα ποτέ δεν αντιμετωπίζεται.

Ως συνέπεια στη μη αιτιατή και οριστική αντιμετώπιση του προβλήματος επέρχεται η ψυχολογική και οικονομική επιβάρυνση εφ’ όρου ζωής. Η καθημερινότητα των ατόμων αλλάζει σημαντικά. Τα συμπτώματα συνήθως επανέρχονται. Παράλληλα, ελλοχεύει ο κίνδυνος παρενεργειών εξαιτίας των χημικών ουσιών, ενώ η προσοχή των ασθενών κινείται διαρκώς γύρω από θέματα, όπως η διατροφή και η διατήρηση της εύθραυστης υγείας τους.

Η Σύγχρονη Θεραπευτική Αντιμετώπιση του Υπερθυρεοειδισμού – Ιατρική Ακριβείας

Η βιοχημική και λειτουργική αποκατάσταση του θυρεοειδούς αδένα, ώστε η παραγωγή του σε ορμόνες να επανέλθει σε φυσιολογικά επίπεδα, είναι μια οριστική και φυσική θεραπεία.

Μέσα από Εξειδικευμένες διαγνωστικές εξετάσεις, μπορούν να ανιχνευθούν τα πραγματικά αίτια που συνέτειναν στην απώλεια της ομοιόστασης του οργανισμού και ακολούθως στην εμφάνιση του Υπερθυρεοειδισμού. Βάσει των διαγνωστικών ευρημάτων, εκπονούνται εξατομικευμένα θεραπευτικά πρωτόκολλα που αποβλέπουν στην εξάλειψη των αιτιών της νόσου και στην επαναρρύθμιση του θυρεοειδούς αδένα (Ιατρική Ακριβείας).

Η διάρκεια της θεραπείας κυμαίνεται από έξι έως δεκαοκτώ μήνες. Η μέση διάρκεια μεταβάλλεται, ανάλογα με τις αιτίες που προκάλεσαν τη βιοχημική εκτροπή (τη νόσο), αλλά και με γνώμονα τη γενικότερη κατάσταση και συνήθειες του ασθενούς.

Ο συνδυασμός θεραπευτικών πρωτοκόλλων Micro-Μacro Νutrients με Μοριακή Διατροφή και πρόγραμμα αφαίρεσης των βαρέων μετάλλων επιβάλλεται συχνά.

Οι θεραπείες αυτές στοχεύουν στην κυτταρική αποκατάσταση, βιοχημική ισορροπία των κυττάρων, διορθώνοντας σταδιακά χρόνιες ανεπάρκειες με μικροθρεπτικά συστατικά. Επίσης, γίνεται διόρθωση των νευροδιαβιβαστών και αποκατάσταση της ορμονικής ισορροπίας μόνο με Βιομιμητικές ορμόνες. Συμπληρωματικά.

Ταυτόχρονα, παρέχονται οδηγίες άσκησης και διατροφής για το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Η μοριακή διατροφή περιλαμβάνει αντιφλεγμονώδεις τροφές, πλούσιες σε θρεπτικά συστατικά, χαμηλής περιεκτικότητας σε υδατάνθρακες και γλουτένη.

Παράλληλα, επιτυγχάνουμε θεραπεία στο Σύνδρομο Διαπερατού Εντέρου, αντιμετωπίζονται οι λοιμώξεις και ενισχύεται το ανοσοποιητικό σύστημα. Τέλος, η θεραπεία που εφαρμόζεται, για να αφαιρεθούν τα βαρέα μέταλλα ή άλλα χημικά συστατικά, που έχουν ανιχνευθεί βάσει των εξετάσεων ως αιτίες του Υπερθυρεοειδισμού, έχει διάρκεια έξι μηνών.

Η λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα και εν γένει ο οργανισμός των ασθενών επαναρρυθμίζονται, ενισχύονται τα ψυχικά και σωματικά τους αποθέματα και ελαχιστοποιούνται οι όποιες πιθανότητες υποτροπής της Νόσου.