Ελκώδης Κολίτιδα
Η Ελκώδης Κολίτιδα είναι μίας Ιδιοπαθής Φλεγμονώδης Νόσος του Εντέρου, η οποία χαρακτηρίζεται από την παρουσία οξείας και χρόνιας φλεγμονής στο γαστρεντερικό σωλήνα. Οι φλεγμονώδεις αλλοιώσεις παρατηρούνται κυρίως στο βλεννογόνο και υποβλεννογόνο χιτώνα του παχέος εντέρου.
Θεραπεύοντας τα Πραγματικά Αίτια
Εξετάσεις Ακριβείας
Εξατομικευμένες Θεραπείες
Η ελκώδης κολίτιδα και οι εκδηλώσεις της αρκετά συχνά συγχέονται με εκείνες της νόσου Crohn. Η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στις εκδηλώσεις των δύο αυτών νόσων είναι πως στην ελκώδη κολίτιδα φλεγμαίνει μόνο το παχύ έντερο, ενώ στη νόσο Crohn ενδέχεται να παρουσιάζονται βλάβες και στο λεπτό έντερο, τη στοματική κοιλότητα και το στομάχι.
Η ελκώδης κολίτιδα προσβάλλει κατά κανόνα εφήβους και νέους ενήλικες, ηλικιών 15-35 ετών. Ενδέχεται όμως να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε στιγμή της ζωής του ανθρώπου, με μία ακόμα αυξημένη πιθανότητα μετά την ηλικία των 50 ετών.
- Ιατρική Ακριβείας
- Διάγνωση Πραγματικών Αιτιών με ακριβή διαγνωστικά ευρήματα
- Εξατομικευμένες θεραπευτικές αγωγές, χωρίς χημικά κατάλοιπα και έκδοχα
- Θεραπείες που δρουν μεμονωμένα ή σε συνδυασμό με οποιαδήποτε άλλη φαρμακευτική αγωγή
Ελκώδης Κολίτιδα – Συμπτώματα
Τα συμπτώματα που αναφέρουν οι ασθενείς έχουν ευθεία συσχέτιση με την έκταση και βαρύτητα της νόσου. Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι απαραίτητο όλοι οι ασθενείς της νόσου να εμφανίζουν τα ίδια συμπτώματα ή με την ίδια βαρύτητα.
Τα συμπτώματα αυτά περιλαμβάνουν: κοιλιακό άλγος, συχνές διάρροιες (με παρουσία αίματος ή βλέννης), απώλεια βάρους, αναιμία, κακουχία, ανορεξία, άλγος αρθρώσεων, αίσθημα αφυδάτωσης, ναυτία και δερματικές βλάβες.
Ποια είναι τα Αίτια εμφάνισης της Ελκώδους Κολίτιδας;
Τα ακριβή αίτια της ελκώδους κολίτιδας παραμένουν εν πολλοίς άγνωστα. Το στρες και η διατροφή αποτελούν σίγουρα επιβαρυντικούς για τη νόσο παράγοντες, αλλά όχι τη γενεσιουργό αιτία.
Η θεωρία που συγκεντρώνει αρκετά αποδεικτικά στοιχεία στοχοποιεί μια δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος ως υπεύθυνη για την έναρξη της νόσου. Μάλιστα, μηχανισμοί και της φυσικής αλλά και της επίκτητης ανοσίας συμμετέχουν στην παθογένεση.
Το έναυσμα για την παθογένεση μπορεί να δώσει μία βακτηριακή ή ιογενής λοίμωξη, κατόπιν της οποίας το ανοσοποιητικό σύστημα παραμένει ενεργοποιημένο και αναγνωρίζει κύτταρα του εντερικού σωλήνα ως ξένα και έτσι στρέφεται εναντίον τους.
Συμμετοχή στη διαδικασία της παθογένεσης φαίνεται να έχει και το μικροβίωμα του εντέρου. Πιο συγκεκριμένα, το εντερικό μικροβίωμα πασχόντων από ελκώδη κολίτιδα χαρακτηρίζεται από μικρότερη ποικιλομορφία σε σχέση με το αντίστοιχο μικροβίωμα υγιών ατόμων.
Επίσης, συγκεκριμένα είδη βακτηρίων (συνήθως παθογόνα ή ευκαιριακά παθογόνα) φαίνεται να παρουσιάζουν μεγαλύτερη ανάπτυξη στους ασθενείς με ελκώδη κολίτιδα.
Η γενετική προδιάθεση για τη νόσο έχει επίσης μελετηθεί, υποδεικνύοντας πως το 25% των ασθενών αναφέρουν κάποιο άλλο άτομο που πάσχει από τη νόσο στο στενό οικογενειακό τους περιβάλλον. Έρευνες στο γενικό πληθυσμού έχουν φέρει στην επιφάνεια συγκεκριμένα γονίδια που σχετίζονται με αυξημένη προδιάθεση εμφάνισης της νόσου.
Ισχυρή συσχέτιση με την ανάπτυξη της νόσου φαίνεται να έχει και η ισορροπία δυο ορμονών, της σεροτονίνης και της ντοπαμίνης. Συγκεκριμένα, έχει παρατηρηθεί σε πειραματικά μοντέλα ελκώδους κολίτιδας ότι τα αυξημένα επίπεδα σεροτονίνης στη γαστρεντερική οδό μπορούν να πυροδοτήσουν φλεγμονώδεις αντιδράσεις, με επακόλουθο την καταστροφή των ιστών.
Επιπρόσθετα, η γενικότερη ορμονική ανισορροπία αλλά και η ανεπάρκεια μικροθρεπτικών συστατικών μπορούν να αποτελέσουν επιβαρυντικούς παράγοντες, ικανούς να συμβάλλουν στην εδραίωση εστιών χρόνιας φλεγμονής και της ελκώδους κολίτιδας.
Επιπλοκές της Ελκώδους Κολίτιδας
Η ελκώδης κολίτιδα μπορεί να προκαλέσει μια σειρά από επιπλοκές, όπως:
- Εντερική αιμορραγία
- Αφυδάτωση
- Οστεοπόρωση
- Εστίες φλεγμονής στο δέρμα και τους οφθαλμούς
- Διάτρηση εντέρου
- Αυξημένο κίνδυνο για εκδήλωση καρκίνου του παχέος εντέρου
Γι’ αυτό και χρήζει άμεσης θεραπευτικής αντιμετώπισης.
Ελκώδης Κολίτιδα – Οι μέχρι τώρα Θεραπείες
Η κατάλληλη θεραπευτική οδός για την ελκώδη κολίτιδα καθορίζεται από την έκταση των βλαβών στον εντερικό σωλήνα, καθώς και από τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων που αναφέρει ο ασθενής.
Πολύ σημαντική είναι επίσης η συμβολή της διατροφής, καθώς τα συμπτώματα της νόσου μπορεί να επιδεινώνονται ύστερα από την κατανάλωση ορισμένων τροφών (για παράδειγμα, φαγητά με πολλά καρυκεύματα ή γαλακτοκομικά).
Οι φαρμακευτικές ουσίες που συνήθως χρησιμοποιούνται στην Ελκώδη Κολίτιδα είναι οι ακόλουθες:
- Κορτικοστεροειδή.Συνήθως, χρησιμοποιείται σε φάσεις έξαρσης της νόσου και αποσκοπεί στην υποχώρηση των έντονων συμπτωμάτων.
- Αμινοσαλικυλικά.Αποτελούν την πρώτη γραμμή άμυνας και συνήθως χορηγούνται σε ήπιες μορφές της νόσου.
- Ανοσοτροποποιητικά.Χορηγούνται σε ασθενείς με συχνές εξάρσεις της νόσου. Η λήψη τους συχνά συνοδεύεται από πολλές ανεπιθύμητες ενέργειες.
- Βιολογικοί Παράγοντες.Αποτελούν τα νεότερα φάρμακα για την αντιμετώπιση της νόσου και προκαλούν λιγότερες παρενέργειες. Κυρίως αφορούν μονοκλωνικά αντισώματα που στοχεύουν σε μόρια με κεντρικό ρόλο στην παθογένεια της νόσου.
Σε ορισμένες περιπτώσεις όπου ο ασθενής δεν ανταποκρίνεται στη θεραπεία και οι βλάβες προοδεύουν, επιλέγεται η χειρουργική οδός για την αφαίρεση του πάσχοντος τμήματος του παχέος εντέρου.
Στο χρονικό διάστημα που ακολουθεί την επέμβαση, κρίνεται απαραίτητη η τακτική εξέταση της κατάστασης του παχέος εντέρου, μέσω ενδοσκοπικών μεθόδων.
Ιατρική Ακριβείας και Ελκώδης Κολίτιδα
Η αποτελεσματική αντιμετώπιση της Ελκώδους Κολίτιδας μπορεί συχνά να επιτευχθεί μέσω ενός συνδυασμού προσεγγίσεων θεραπείας και διαχείρισης παραδοσιακής και σύγχρονης ιατρικής. Μείζονα ρόλο διαδραματίζει επίσης η ορθή διατροφική προσέγγιση, διότι ορισμένες τροφές μπορεί να ευθύνονται για πιθανές εξάρσεις.
Η Ιατρική Επιστήμη, μετά την αποκωδικοποίηση του ανθρώπινου DNA και τη διενέργεια Γονιδιακών Εξετάσεων, έχει αλλάξει σελίδα. Πλέον, σε κλινικό επίπεδο, μπορούμε να γνωρίζουμε με ακρίβεια το βαθμό προδιάθεσης ή τα αίτια έκφρασης οποιασδήποτε βιοχημικής εκτροπής (νοσηρότητας).
Η Ιατρική Ακριβείας αποτελείται από τρία στάδια.
Διενέργεια Εξετάσεων Υψηλής Ακριβείας
Το πρώτο στάδιο αφορά στη διενέργεια Γονιδιακών Εξετάσεων (Εξετάσεις DNA) ή και Ειδικών Μεταβολικών Εξετάσεων.
Οι Ειδικές Μεταβολικές Εξετάσεις αποκωδικοποιούν το μεταβολικό προφίλ του υπό εξέταση οργανισμού, παρέχουν πολύτιμες κλινικές πληροφορίες για ενδεχόμενες ορμονικές και μεταβολικές διαταραχές και διερευνούν τα επίπεδα συγκεκριμένων βιταμινών, ιχνοστοιχείων και οργανικών οξέων.
Τα Γονιδιακά Πάνελ FullDNA είναι Γονιδιακά Τεστ, σχεδιασμένα και ταξινομημένα ανά τύπο νοσήματος ή συναφείς κατηγορίες νοσημάτων. Στο πάνελ των Διαταραχών του Γαστρεντερικού Συστήματος, συμπεριλαμβανομένης και της Ελκώδους Κολίτιδας, αναλύονται 759 πολυμορφισμοί (SNPs), 391 γονίδια και 74 ασθένειες που μπορεί να συνδέονται με τις Γαστρεντερικές Παθήσεις.
Επιπλέον, για τη διάγνωση της Ελκώδους Κολίτιδας, ο αρμόδιος θεράπων ενδέχεται να συστήσει εξειδικευμένες εξετάσεις αίματος και κοπράνων.
Ερμηνεία των αποτελεσμάτων των Εξετάσεων Ακριβείας
Το δεύτερο στάδιο σχετίζεται με τη «μετάφραση» (μεταφραστική ιατρική), με την ερμηνεία δηλαδή των αποτελεσμάτων.
Με γνώμονα, τα ακριβή διαγνωστικά ευρήματα, αφενός αξιολογείται η πιθανότητα εμφάνισης Ελκώδους Κολίτιδας, μετέπειτα στη ζωή κάποιου ατόμου, και αφετέρου αποκρυπτογραφούνται οι μηχανισμοί έκφρασης της Νόσου, σε περίπτωση που έχει ήδη παρουσιαστεί.
Εκπόνηση Αυστηρά Εξατομικευμένων Θεραπευτικών Σχημάτων
Το τρίτο και τελευταίο βήμα αφορά πλέον στην αυστηρά εξατομικευμένη θεραπευτική κατεύθυνση.
Στη Σύγχρονη Ιατρική Πραγματικότητα, στην εποχή της Ιατρικής Ακριβείας, όλες οι προηγούμενες μεθοδολογίες, που βασίζονταν σε γενικευμένα θεραπευτικά σχήματα (το ίδιο για όλους), θεωρούνται παρωχημένες.
Το κλειδί για μία επιτυχημένη θεραπεία βρίσκεται στην ανίχνευση των πραγματικών αιτιών που οδηγούν στην έκφραση της Ελκώδους Κολίτιδας και ακολούθως στην εξάλειψη τους. Οι ασθενείς μπορούν πλέον να λαμβάνουν Ακριβείς Θεραπείες.
Μέσω αυτών, αντιμετωπίζονται τα αίτια του νοσήματος. Σταδιακά, επαναρρυθμίζεται ο οργανισμός, ενισχύονται τα σωματικά και ψυχικά αποθέματα των ασθενών, βελτιώνεται η ποιότητα ζωής των ασθενών και ελαχιστοποιούνται οι πιθανότητες υποτροπής της νόσου στο μέλλον.
Οι θεραπείες καθορίζονται με αλγόριθμους σε σχέση με τα εργαστηριακά ευρήματα, το πλήρες επιγενετικό ιστορικό, τις βλάβες και την ύπαρξη συνοδών ή υποκείμενων χρόνιων ή άλλων νοσημάτων και είναι αυστηρά εξατομικευμένες.
Η μέση διάρκεια της θεραπείας, ανάλογα με την κλινική κατάσταση του ασθενούς, μπορεί να διαρκέσει από έξι μήνες έως και ενάμιση χρόνο. Μετά το τέλος της θεραπείας, μπορούν να εφαρμοστούν πρωτόκολλα συντήρησης, έτσι ώστε να μην υπάρχουν υποτροπές.
Οι αγωγές δεν έρχονται σε αντίθεση με καμία παράλληλη φαρμακευτική ή ομοιοπαθητική αγωγή που μπορεί να ακολουθεί ο ασθενής. Η κατάλληλη θεραπευτική αγωγή είναι αυτή από την οποία τελικά προκύπτει το μεγαλύτερο όφελος, σύμφωνα με τα κλινικά αποτελέσματα και τους ανάλογους δείκτες εξετάσεων.
Αξίζει να σημειωθεί ότι δεν υπάρχει μία ενιαία διατροφή για την ελκώδη κολίτιδα. Για το λόγο αυτό, εκπονείται ένα εξατομικευμένο είδος διατροφολογικής προσέγγισης (Διατροφή Ακριβείας).
Αυτό προσεγγίζει τις διατροφικές ανάγκες των ατόμων, με γνώμονα τις μεταβολικές και γενετικές τους ιδιαιτερότητες. Στο πρόγραμμα αυτό, προτείνεται μία λίστα τροφών που πρέπει να αποφεύγονται ή να συμπεριλαμβάνονται στην καθημερινή διατροφή του καθενός.
Η Διατροφή Ακριβείας αποσκοπεί στην επίτευξη ακόμη υψηλότερων επιπέδων υγείας και ευεξίας. Ταυτόχρονα αποβλέπει όχι μόνο στην υποχώρηση των συμπτωμάτων αλλά και στην εξάλειψη των πραγματικών αιτιών της Ελκώδους Κολίτιδας. Επίσης, διατίθενται σκευάσματα προβιοτικών και πρεβιοτικών.
Οι θεραπείες αυτές έχουν πολλαπλά οφέλη και πλεονεκτήματα, καθώς:
- Προσφέρουν καλύτερα αποτελέσματα όσον αφορά στην ίαση. Άρα, το θεραπευτικό όφελος των ασθενών μεγιστοποιείται.
- Περιορίζουν το χρόνο αποθεραπείας.
- Μειώνουν τις περιττές ταλαιπωρίες και δαπάνες σε σχέση με τα θεραπευτικά σχήματα του παρελθόντος.
