Τα αυτοανοσα νοσηματα εκδηλώνονται, όταν τα κύτταρα του οργανισμού μας αλλοιώνονται σε τέτοιο βαθμό, ώστε το ανοσοποιητικό σύστημα δεν τα αναγνωρίζει πλέον ως δικά του, αλλά ως ξένα. Έτσι, επιτίθεται σε αυτά, δημιουργώντας αυτοαντισώματα, με στόχο την εξουδετέρωση τους.
- Ιατρική Ακριβείας
- Διάγνωση Πραγματικών Αιτιών με ακριβή διαγνωστικά ευρήματα
- Εξατομικευμένες θεραπευτικές αγωγές, χωρίς χημικά κατάλοιπα και έκδοχα
- Θεραπείες που δρουν μεμονωμένα ή σε συνδυασμό με οποιαδήποτε άλλη φαρμακευτική αγωγή
- Σταδιακή αποκατάσταση Κυτταρικής Λειτουργίας
- Άρση των υποκείμενων Παθήσεων
Θεραπεύοντας τα Πραγματικά Αίτια
Εξετάσεις Ακριβείας
Εξατομικευμένες Θεραπείες
Αυτοανοσα νοσηματα αιτια
Οποιοσδήποτε παράγοντας μπορεί να αλλοιώσει τη βιοχημική ή γενετική πληροφορία σε επίπεδο κυττάρου, έτσι ώστε αυτό να αναγνωρίζεται ως ξένο από τον ίδιο τον οργανισμό, ενοχοποιείται για τη δημιουργία των αυτοάνοσων νοσημάτων.
Τα μορφολογικά ή/και βιοχημικά «αλλοιωμένα» κύτταρα, τα οποία παρουσιάζουν πλέον αλλαγές στην ταυτότητά τους, λόγω των τροποποιήσεων που πολλές φορές συμβαίνουν και στην εξωτερική πλευρά της κυτταρικής τους μεμβράνης, ανιχνεύονται από το Ανοσοποιητικό ως ξένα και ξεκινούν οι διαδικασίες απομόνωσης και καταστροφής τους.
Οι παράγοντες που επηρεάζουν τη δομή των κυττάρων τόσο πολύ, ώστε να φτάνει το Ανοσοποιητικό Σύστημα στο σημείο να μην τα αναγνωρίζει ως δικά του, έχουν αυξηθεί δραματικά τα τελευταία χρόνια σε συνδυασμό με την επιστημονική και τεχνολογική πρόοδο, η οποία έχει καταστήσει πιο εύκολη την ταυτοποίηση τους.
Αυτοανοσα νοσηματα λιστα
Πόσα αυτοανοσα νοσηματα υπαρχουν; Περισσότερες από 80 ασθένειες καταγράφονται επίσημα, ως αποτέλεσμα της επίθεσης αυτής του Ανοσοποιητικού Συστήματος με «αυτοαντισώματα» εναντίον οργάνων, ιστών και κυττάρων του ίδιου του σώματος. Νέες ασθένειες με αυτοάνοση βάση αναγνωρίζονται συνεχώς και προστίθενται στη μακριά ήδη λίστα.
Σύμφωνα με τα νεότερα στατιστικά δεδομένα, 14,7-23,5 εκατομμύρια Αμερικανοί πολίτες νοσούν από κάποιο αυτοάνοσο νόσημα. Τα νοσήματα αυτά αποτελούν ανερχόμενο παράγοντα θνητότητας για τις γυναίκες άνω των 65 ετών. Ανάλογες είναι και οι στατιστικές στην Ευρώπη, με ραγδαία αύξηση των αυτοάνοσων νοσημάτων την τελευταία δεκαπενταετία.
Υπάρχουν εκατοντάδες αυτοανοσα νοσηματα και συνεχώς προστίθενται νέα. Σε αυτή τη μακρά λίστα νοσημάτων, τα πιο συχνά εξ αυτών είναι τα ακόλουθα:
- Η Θυρεοειδίτιδα Hashimoto και η Νόσος του Graves που προσβάλλουν το Θυρεοειδή αδένα.
- Η Κοιλιοκάκη ή Στεατόρροια (εντεροπάθεια με δυσανεξία στη γλουτένη).
- Η Ελκώδης Κολίτιδα και η Νόσος Crohn που προσβάλλουν το γαστρεντερικό σύστημα και χαρακτηρίζονται ως Ιδιοπαθείς Φλεγμονώδεις Νόσοι του Εντέρου.
- Η Ρευματοειδής Αρθρίτιδα
- Ο Συστηματικός Ερυθηματώδης Λύκος (S.L.E.)
- Η Ψωρίαση και η Ψωριασική αρθρίτιδα
- Η Νόσος του Addison.
- Το Σύνδρομο Sjögren.
- Η Μυασθένεια Gravis.
- Ο Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 1.
- Η Σκλήρυνση κατά πλάκας.
Η θεραπεία τους, σε γενικές γραμμές, περιορίζεται στη μακροχρόνια χορήγηση πολλαπλών και σύνθετων φαρμάκων και σχημάτων. Πολλές από τις φαρμακευτικές ουσίες που χρησιμοποιούνται στοχεύουν στην προσωρινή καταστολή του Ανοσοποιητικού Συστήματος, ώστε να βελτιωθούν τα συμπτώματα και η κλινική εικόνα του ασθενούς. Ταυτόχρονα, οι πάσχοντες βρίσκονται υπό στενή ιατρική παρακολούθηση.
Ταλαιπωρούνται δια βίου και συνήθως βρίσκονται αντιμέτωποι με επαναλαμβανόμενες περιόδους ύφεσης και έξαρσης της νόσου. Η ψυχολογική και οικονομική τους επιβάρυνση είναι συνήθως μεγάλη. Στις περιόδους δε των εξάρσεων, η προσωπική, κοινωνική και επαγγελματική τους ζωή μεταβάλλονται δραματικά.
Τα πιο σοβαρα αυτοανοσα νοσηματα
Δεν είναι όλα τα αυτοανοσα νοσηματα εξίσου επικίνδυνα. Υπάρχουν ωστόσο αυτοανοσα νοσηματα που σχετίζονται με την εμφάνιση σοβαρών επιπλοκών, αν δεν διαγνωστούν ή δεν αντιμετωπιστούν εγκαίρως. Σε αυτές συγκαταλέγονται η νόσος του Graves, η νόσος Addison, η γιγαντοκυτταρική μυοκαρδίτιδα και η κοκκιωμάτωση με πολυαγγειΐτιδα.
Αυτοάνοσα Νοσήματα – Αυτοάνοσες Παθήσεις
Από τον Ιπποκράτη στην Ιατρική Ακριβείας
Αυτοανοσα νοσηματα συμπτωματα
Τα αυτοανοσα νοσηματα εκδηλώνονται με πολλαπλά συμπτώματα, ανάλογα με τις περιοχές του σώματος που πλήττονται από τα αυτοαντισώματα (αρθρώσεις, ενδοκρινείς αδένες, αγγεία, μύες, δέρμα, συνδετικός ιστός). Έτσι, μπορεί να παρουσιαστεί πόνος στις αρθρώσεις (αρθραλγίες), κακουχία, δερματικά εξανθήματα, γαστρεντερικές διαταραχές ή υπέρταση.
Λόγω του ότι τα αυτοανοσα νοσηματα χαρακτηρίζονται από χρόνια φλεγμονή, οι πάσχοντες εμφανίζουν πολλά συμπτώματα που υποδηλώνουν την ύπαρξη χρόνιων φλεγμονών. Σε αυτά συγκαταλέγονται ο χαμηλός πυρετός, ο χρόνιος πόνος, το οίδημα, οι διαταραχές στον ύπνο και η ελλιπής συγκέντρωση.
Κάποια επιπλέον συμπτώματα είναι η κόπωση, η μειωμένη ενέργεια και γενικότερα το αίσθημα εξάντλησης. Συμπτώματα που δυσχεραίνουν την καθημερινότητα των ασθενών, υποβαθμίζουν την ποιότητα ζωής τους και επενεργούν στη διάθεση τους. Γι’ αυτό, πολλά άτομα που πάσχουν από κάποια αυτοάνοση νόσο ενίοτε έχουν κακή ψυχολογία, μελαγχολία, εκνευρισμό και συναισθηματική υπερένταση.
Όλα αυτά τα συμπτώματα, αφού εκδηλωθούν, ενδέχεται να εμφανίζονται με περιόδους εξάρσεων και υφέσεων.
Αυτοανοσα νοσηματα απο αγχος
Αξίζει να σημειωθεί ότι υπάρχει μία αμφίδρομη σχέση μεταξύ των Αυτοάνοσων Νοσημάτων και της Ψυχολογίας. Υπό συνθήκες έντονου στρες ή δυσάρεστων συμβάντων, η αμυντική ικανότητα του ανθρώπινου οργανισμού μειώνεται. Η μείωση αυτής της ικανότητας του ανοσοποιητικού συστήματος μπορεί να εκφραστεί με τη μορφή νόσου, είτε ιογενούς, είτε χρόνιας και αυτοάνοσης.
Αυτοανοσα νοσηματα πραγματικές αιτίες
Η ενέργεια που απαιτείται για την ανάπτυξη και επιβίωση του οργανισμού προέρχεται κυρίως από τις τροφές. Μαζί με το οξυγόνο, το νερό και τη σωστή έκθεση στον ήλιο, το ανθρώπινο σώμα έχει τις κατάλληλες προδιαγραφές και τους μηχανισμούς εκείνους, ώστε να παράγει Αμινοξέα, Ορμόνες, Ένζυμα, Πρωτεΐνες.
Ωστόσο, τα θρεπτικά συστατικά των τροφίμων γεωργικής και ζωικής παραγωγής δεν είναι όπως ήταν παλαιότερα. Η συστηματοποίηση για την αύξηση της παραγωγής, προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες σίτισης του ολοένα αυξανόμενου πληθυσμού, έχουν σαν αποτέλεσμα πιο «φτωχές» τροφές, με μικρή ή καθόλου θρεπτική αξία.
Εάν δεν παρέχεται το σύνολο των θρεπτικών συστατικών που απαιτούνται στα κύτταρα, στους ιστούς και στα όργανα, τότε αρχίζουν να παρουσιάζονται ελλείψεις, ενώ ταυτόχρονα ο οργανισμός, στην προσπάθεια του να αντιρροπήσει την ελλειμματική κατάσταση, μπορεί να στερεί απαραίτητα συστατικά για την εύρυθμη λειτουργία από ένα όργανο και να τα παρέχει σε ένα άλλο (τεχνητές ελλείψεις).
Η Φλεγμονώδης Διατροφή και παράλληλα η ενσωμάτωση στη διατροφή μας πολλών και επεξεργασμένων υδατανθράκων μπορεί να δημιουργήσει εστίες Χρόνιας Φλεγμονής και να συμβάλει στην απορρύθμιση του Ανοσοποιητικού μας Συστήματος.
Στο λιπώδη ιστό των κυττάρων μας, αποθηκεύονται διάφορα «τοξικά προϊόντα», δηλαδή ουσίες που δεν έπρεπε να βρίσκονται εκεί (π.χ. χημικά κατάλοιπα τροφίμων, βαρέα μέταλλα, συντηρητικά τροφίμων, φυτοφάρμακα, φαρμακευτικές ουσίες) και δρουν καταλυτικά στην έναρξη της Αυτοανοσίας.
Οι άνθρωποι που ζουν σε αστικά κέντρα ή εμπλέκονται σε διαδικασίες της παραγωγικής γεωργίας νοσούν πιο συχνά. Πληθυσμοί οι οποίοι διαμένουν πλησίον εργοστασίων, υποσταθμών ρεύματος υψηλής τάσης, πόλεων με νέφος, κεραιών τηλεφωνίας, επιβαρύνονται ιδιαίτερα.
Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε ποια είναι η κρίσιμη μάζα ποσότητας παραγόντων ή ο συνδυασμός του τοξικού φορτίου που επιφέρει τόση αλλοίωση στα κύτταρα μας, ώστε πλέον να αναγνωρίζονται ως ξένα από τον οργανισμό μας και να πυροδοτείται η Αυτοανοσία. Ξέρουμε, όμως, πόσο επιβαρυντικά μπορεί να λειτουργήσει το τοξικό φορτίο σε αυτή τη διαδικασία.
Τα αυτοανοσα νοσηματα θεραπευονται
Εξετάσεις Ακριβείας
Το κλειδί για την αποτελεσματική θεραπεία των Αυτοάνοσων Νοσημάτων βρίσκεται βαθιά μέσα στο κύτταρο και στο γονίδιο, διότι οι Αυτοάνοσες Ασθένειες έχουν μεταβολικό, αλλά και γονιδιακό υπόβαθρο. Με Εξετάσεις Ακριβείας, που διενεργούνται σε κυτταρικό αλλά και σε γονιδιακό επίπεδο, μπορούμε να αποκρυπτογραφήσουμε τους ακριβείς μηχανισμούς της εκάστοτε Αυτοάνοσης Νόσου.
Ειδικές Μεταβολικές Εξετάσεις, που μέχρι πριν λίγα χρόνια πραγματοποιούνταν μόνο σε ερευνητικό ή πανεπιστημιακό επίπεδο, εφαρμόζονται πλέον στην κλινική πράξη και στην καθημερινή πρακτική, με απλή λήψη αίματος ή ούρων, τα οποία αποστέλλονται σε εξειδικευμένα διαγνωστικά εργαστήρια.
Οι εξετάσεις αυτές ανιχνεύουν τη βιοχημεία του κυττάρου, τη λειτουργία του μεταβολισμού, την κατάσταση του οργανισμού να παράγει ενέργεια και να διαχειρίζεται τις φλεγμονές. Διερευνούν τα επίπεδα συγκεκριμένων βιταμινών, ιχνοστοιχείων και οργανικών οξέων και παρέχουν πολύτιμες κλινικές πληροφορίες για ενδεχόμενες ορμονικές και μεταβολικές διαταραχές.
Από την άλλη, τα Γενετικά Πάνελ FullDNA είναι Γενετικά Τεστ, που σχεδιάζονται και ταξινομούνται ανά τύπο νοσήματος ή συναφείς κατηγορίες νοσημάτων. Στο πάνελ των Αυτοάνοσων Νοσημάτων, αναλύονται 1152 πολυμορφισμοί (SNPs), 543 γονίδια και 124 παθήσεις, σχετιζόμενες με τα Αυτοάνοσα Νοσήματα.
Με αυτές τις ακριβείς διαγνωστικές προσεγγίσεις:
- Αποκρυπτογραφείται η προδιάθεση των ατόμων να εμφανίσουν αυτοάνοσες παθήσεις, μετέπειτα στη ζωή τους.
- Αποκωδικοποιούνται οι ακριβείς μηχανισμοί του εκάστοτε αυτοάνοσου νοσήματος στους ήδη πάσχοντες.
Θεραπείες Αυστηρά Εξατομικευμένες
Μπορεί να προταθεί Αυστηρά Εξατομικευμένη Θεραπευτική Αγωγή, κάνοντας πράξη την Ιατρική Ακριβείας, σε συνεργασία με τις εμπλεκόμενες Ιατρικές Ειδικότητες. Η αγωγή αυτή αποσκοπεί στην πρόληψη ή στη θεραπευτική αντιμετώπιση των Αυτοάνοσων Νοσημάτων.
Πρόκειται για Σύγχρονες Θεραπείες Ιατρικής Ακριβείας. Χάρη σε αυτές τις θεραπείες:
- Αντιμετωπίζονται οι ελλείψεις του οργανισμού.
- Ο οργανισμός επαναρρυθμίζεται.
- Ενισχύεται η ικανότητας διαχείρισης των φλεγμονών.
- Αναχαιτίζεται η καταστροφή των «οργάνων στόχου» από το μηχανισμό της αυτοανοσίας.
- Παρεμποδίζεται η εξέλιξη της εκάστοτε Αυτοάνοσης πάθησης.
- Αυξάνονται τα επίπεδα ενέργειας και προάγεται η ποιότητα ζωής.
Οι δόσεις και τα συστατικά των θεραπευτικών αυτών αγωγών δεν προϋπάρχουν. Παραμετροποιούνται με βάση τα διαγνωστικά ευρήματα και οι ασθενείς τα προμηθεύονται μόνο από φαρμακεία που κατέχουν την απαραίτητη τεχνογνωσία.
Διότι, στη Σύγχρονη Ιατρική Πραγματικότητα, στην εποχή της Ιατρικής Ακριβείας, όλες οι προηγούμενες μεθοδολογίες, που βασίζονταν σε γενικευμένα θεραπευτικά σχήματα (το ίδιο για όλους), θεωρούνται παρωχημένες.
Οι ασθενείς μπορούν πλέον να λαμβάνουν Ακριβείς Θεραπείες. Οι θεραπείες αυτές έχουν πολλαπλά οφέλη και πλεονεκτήματα, καθώς:
- Προσφέρουν καλύτερα αποτελέσματα όσον αφορά στην ίαση. Άρα, το θεραπευτικό όφελος των ασθενών μεγιστοποιείται.
- Περιορίζουν το χρόνο αποθεραπείας.
- Μειώνουν τις περιττές ταλαιπωρίες και δαπάνες σε σχέση με τα θεραπευτικά σχήματα του παρελθόντος.
Η βιοχημική εκτροπή, που οδήγησε σε αλλοίωση των κυττάρων, αντιμετωπίζεται με μέση διάρκεια θεραπείας από έξι έως δεκαοχτώ μήνες, ανάλογα με τη συνολική κλινική εικόνα του ασθενούς και την ύπαρξη υποκείμενων νοσημάτων.
Οι θεραπείες αυτές εφαρμόζονται επιτυχώς τουλάχιστον τα τελευταία είκοσι χρόνια και μπορούν να εφαρμοστούν μεμονωμένα ή σε συνδυασμό με όποια άλλη φαρμακευτική αγωγή, κατά την κρίση του εξειδικευμένου γιατρού.
Τα συμπτώματα του Αυτοάνοσου Νοσήματος μετριάζονται και υποχωρούν από τους πρώτους μήνες της θεραπείας. Η γενική εικόνα του ασθενούς και τα επίπεδα υγείας βελτιώνονται συνολικά. Οι ασθενείς που εφαρμόζουν επιπλέον τις οδηγίες που δίδονται, μετά το πέρας της θεραπείας, μειώνουν τις όποιες πιθανότητες υποτροπής της νόσου στο ελάχιστο.
Η κατάλληλη θεραπευτική αγωγή είναι αυτή από την οποία προκύπτουν τα μεγαλύτερα οφέλη, για την υγεία και ευεξία των ασθενών. Οφέλη που τεκμηριώνονται με ανάλογους δείκτες εξετάσεων και κλινικά αποτελέσματα.
Η σύγχρονη Ιατρική αντιμετώπιση/προσέγγιση είναι προσιτή σε όλους, αφορά Χρόνια, Μεταβολικά και Αυτοάνοσα Νοσήματα, καθώς και άτομα που ενισχύουν προληπτικά τα επίπεδα υγείας τους.
Αντιμετωπίζει Χρόνια, Μεταβολικά και Αυτοάνοσα νοσήματα που οφείλονται σε Ορμονική εκτροπή, Υπερβολική Οξείδωση του σώματος μας, Χρόνιες, Υποκλινικές και “σιωπηλές” Φλεγμονές, στη διαταραγμένη Γλυκοζυλίωση και στην οποιαδήποτε μεγαλύτερη ή μικρότερη Τοξικότητα από Χημικά κατάλοιπα, ακτινοβολίες και επιβαρυντικά στοιχεία που συσσωρεύονται σταδιακά στο Λιπώδη ιστό των κυττάρων και τελικά τα αποκαθιστά.
