Παχυσαρκία και Περιττά Κιλά

Παχυσαρκία και περιττά κιλά – Ορισμός κατά τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας

Η παχυσαρκία και τα περιττά κιλά καθορίζονται και προσδιορίζονται, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας – W.H.O., ανάλογα με το δείκτη μάζας – σώματος, το γνωστό πλέον B.M.I. (Body Mass Index).

Αυτός υπολογίζεται στο μετρικό σύστημα, διαιρώντας το βάρος(M) ενός ατόμου σε κιλά (kgs), με το τετράγωνο του ύψους του (h) σε μέτρα (m), δηλαδή είναι (kg/m²).

ΔΜΣ = βάρος(kg) / (ύψος)² (m²).

• Τα ενήλικα άτομα με ΔΜΣ από 18,5 έως 24,9 έχουν φυσιολογικό βάρος
• Οι ενήλικες ενήλικα με ΔΜΣ από 25 έως 29,9 έχουν περιττά κιλά, είναι υπέρβαροι
• Όσοι έχουν ΔΜΣ από 30 και πάνω πάσχουν από παχυσαρκία

Παράδειγμα: έστω ένας ενήλικας με βάρος 79 κιλά και ύψος 1,73 μέτρα. Ο Δείκτης του είναι,  ΔΜΣ = 79/1,73²   = 26,39

Επομένως, ο άνθρωπος αυτός έχει περιττά κιλά. Είναι υπέρβαρος.

Όταν ο δείκτης μάζας σώματος είναι από 30 έως 35 kg/m^2,  τότε μιλάμε για παχυσαρκία τύπου Ι, όταν κυμαίνεται από 35-40 kg/m^{2 ,} τότε το άτομο εμφανίζει παχυσαρκία τύπου ΙΙ και στην περίπτωση που ο δείκτης μάζας σώματος υπερβαίνει τα 40 kg/m^2, τότε μιλάμε για παχυσαρκία τύπου ΙΙΙ.

Η απώλεια βάρους δεν είναι sprint, είναι μαραθώνιος

Τα επιστημονικά δεδομένα που έχουν τεκμηρίωση και αιτιολογική προσέγγιση, σε σχέση με τα χρόνια μεταβολικά νοσήματα και την παχυσαρκία, μας καθοδηγούν να χειριζόμαστε μεμονωμένα και σε συνδυασμό τα ακόλουθα:

• Ικανότητα του οργανισμού σε καύσεις και μεταβολισμό λίπους, καθώς και την ικανότητα λειτουργίας του εγκεφάλου
• Ορμονική ισορροπία του οργανισμού σε κάθε σύστημα
• Σωστή βιοχημική σύσταση του κυττάρου, ώστε να αντιμετωπίζει επιτυχώς οξειδώσεις και χρόνιες φλεγμονές
• Μείωση ή απαγωγή της τοξικότητας
• Μη επαρκή ποσότητα ή παντελή έλλειψη μικρό θρεπτικών συστατικών.

Το ανθρώπινο σώμα εξελίχθηκε σε διάστημα εκατομμυρίων ετών, με συγκεκριμένες προδιαγραφές. Τα όρια θερμοκρασίας, η λήψη οξυγόνου, νερού, θρεπτικών συστατικών, ιχνοστοιχείων, μετάλλων, βιταμινών, καθορίστηκαν. Όταν κάποιες από αυτές τις προδιαγραφές διαφοροποιούνται, το ανθρώπινο σώμα έχει μικρές ανοχές.

Η συνολική επιβάρυνση έχει επηρεάσει ιδιαίτερα την ανθρώπινη φυσιολογία και τη βιοχημική ισορροπία των κυττάρων. Αντί λοιπόν να τείνουν οι μέθοδοί μας στην αποκατάσταση του φυσιολογικού, των προδιαγραφών δηλαδή που απλά είμαστε κατασκευασμένοι να λειτουργούμε, το επιβαρύνουμε περαιτέρω με τσαρλατανισμούς και φουτουριστικές διαιτολογικές μεθόδους.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι, μέχρι και 40 χρόνια πριν, ευτραφείς ήταν μόνο οι πλουσιότερες κοινωνικές τάξεις, ενώ στις μέρες μας ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Η παχυσαρκία και τα περιττά κιλά εμφανίζονται στις οικονομικά ασθενέστερες κοινωνικές τάξεις.

Η Αιτιολογική και Σύγχρονη, μη επεμβατική θεραπευτική αντιμετώπιση της παχυσαρκίας σε βήματα – Ιατρική Ακριβείας

Το κλειδί για την επιτυχημένη θεραπευτική αντιμετώπιση έγκειται στην ανίχνευση των πραγματικών αιτιών που οδήγησαν στην εμφάνιση της παχυσαρκίας και ακολούθως στην εξάλειψη τους.

Η ορθή αντιμετώπιση, λοιπόν, περιλαμβάνει έλεγχο σε εξειδικευμένους δείκτες.  Με ακριβή εξέταση που προσδιορίζει τα πραγματικά αίτια για τη συσσώρευση του επιπλέον βάρους.

Επιπλέον, λαμβάνονται υπόψη σοβαρά, πριν τη χορήγηση οποιασδήποτε αγωγής, όλοι οι παράγοντες του περιβάλλοντος που βρίσκεται το άτομο, καθώς και ο τρόπος ζωής του.

Η παχυσαρκία και τα περιττά κιλά είναι μια χρόνια κατάσταση, που, πριν εκδηλωθεί, μπορεί να υπέβοσκε για μεγάλα χρονικά διαστήματα και απαιτεί αφενός τεκμηριωμένη και πιθανότατα μακροχρόνια αντιμετώπιση.

Οι δίαιτες των “δέκα ημερών” δεν λύνουν το πρόβλημα ούτε αποκαθιστούν τις ανεπάρκειες που το προκάλεσαν.

Οι θεραπευτικές αγωγές που χορηγούνται για την αντιμετώπιση των υπέρβαρων ατόμων διαρκούν τουλάχιστον δώδεκα μήνες, ενώ των παχύσαρκων έως και δέκα οκτώ.

Τα θεραπευτικά πρωτόκολλα περιλαμβάνουν, αναλόγως των εργαστηριακών ευρημάτων και της συνολικότερης κλινικής κατάστασης, θεραπείες μικρο-μακρό στοιχείων, πρωτόκολλα Φυσικών (Βιομιμητικών) ορμονών και Διατροφή Ακριβείας.

Η συμβολή της Διατροφής Ακριβείας στην αντιμετώπιση της παχυσαρκίας

Αυτό που έχει μεγάλη σπουδαιότητα για την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας είναι η προσέγγιση των διατροφικών αναγκών των ατόμων, με γνώμονα τις μεταβολικές και γενετικές τους ιδιαιτερότητες.

Όλοι μας διαφέρουμε ως προς τις καθημερινές μας διατροφικές συνήθειες, τον τρόπο ζωής και το γονιδιακό μας υπόβαθρο. Αυτή βιο-διαφορετικότητα του καθενός είναι απαραίτητο να αποτυπώνεται στο διατροφικό μας πλάνο.

Η Διατροφή Ακριβείας εξυπηρετεί αυτούς τους σκοπούς. Πρόκειται για ένα εξατομικευμένο είδος διατροφολογικής προσέγγισης που διερευνά, σε κυτταρικό και σε γονιδιακό επίπεδο, τον τρόπο με τον οποίο τα διαφορετικά τρόφιμα επιδρούν στον οργανισμό του ατόμου.

Εστιάζει στον κάθε ασθενή ξεχωριστά κι όχι στις ασθένειες και υποστηρίζει ότι τα μικρο-και μακροθρεπτικά συστατικά μπορούν να επενεργήσουν στο μεταβολισμό και στην έκφραση των γονιδίων.

Αποσκοπεί επιπλέον στην εξάλειψη των βασικών αιτιών διαφόρων συμπτωμάτων που μπορεί να αποτελούν ενδείξεις για πιθανά προβλήματα υγείας, λαμβάνοντας υπόψιν τους δείκτες εξετάσεων.

Βασίζεται, μάλιστα, στη διερεύνηση της υγείας του εντερικού μικροβιώματος, στην υιοθέτηση μίας υγιούς στάσης ζωής, μέσω της εξάλειψης του άγχους και της αντιμετώπισης των διαταραχών του ύπνου, και αξιολογεί την ορμονική πολυπλοκότητα του οργανισμού.

Βάσει λοιπόν των διαγνωστικών ευρημάτων που προκύπτουν από τις μεταβολικές και γονιδιακές εξετάσεις που διενεργούνται, επηρεάζονται οι επιλογές θεραπείας και μπορεί να διαμορφωθεί ένα εξατομικευμένο διατροφικό πλάνο. Οι ασθενείς χάνουν προοδευτικά βάρος, χωρίς να αντιμετωπίζουν αίσθηση πείνας και έλλειψη ενέργειας.

Διαβάστε επίσης

7+1 Διατροφικά Tips, για να αποτοξινωθείτε με φυσικό τρόπο

Διακόπτης του Βάρους

Τρώγοντας λιπαρά, αδυνατίζετε

Πηγές:

• Centers for Disease Control and Prevention. Second National Report on Human Exposure to Environmental Chemicals, NCEH Publication No. 03-0022. Atlanta, GA: Centers for Disease Control.
• Pelletier C, Imbeault P, Tremblay A. Energy balance and pollution by organochlorines and polychlorinated biphenyls. Obes Rev. 2003;4(1):17-24.
• Evans JL, Goldfine ID, Maddux BA, Grodsky GM. Oxidative stress and stress-activated signaling pathways: a unifying hypothesis of type 2 diabetes. Endocrine Reviews 23(5):599–622.
• Girard D. Activation of human polymorphonuclear neutrophils by environmental contaminants. Rev Environ Health 2003;18(2):75-89.
• Sonnenberg GE, Krakower GR, Kissebah AH. A novel pathway to the manifestations of metabolic syndrome. Obes Res. 2004;12(2):180-186.
• Wang Z, Zhou YT, Kakuma T, et al. Leptin resistance of adipocytes in obesity: role of suppressors of cytokine signaling. Biochem Biophys Res Commun. 2000;277 (1):20-26.
• Beattie JH, Wood AM, Newman AM, Bremner I, et al. Obesity and hyperleptinemia in metallothionein (-I and -II) null mice. Proc Natl Acad Sci U S A. 1998;95(1):358-363.
• Goto M, Arima H, Watanabe M, et al. Ghrelin increases neuropeptide y and agoutirelated peptide gene expression in the arcuate nucleus in rat hypothalamic organotypic] cultures. Endocrinol. 2006.;147(11):5102-5109.
• Wynne K, Stanley S, McGowan B, Bloom S. Appetite control. J Endocrinol. 2005;184(2):291-318.
• Dube MG, Pu S, Kalra SP, et al. Melanocortin signaling is decreased during neurotoxin-induced transient hyperphagia and increased body-weight gain. Peptides. 2000;21(6):793-801.
• Shoemaker RC, House DE. A time-series study of sick building syndrome: chronic, biotoxin-associated illness from exposure to water-damaged buildings. Neurotoxicol Teratol. 2005;27(1):29-46.
• Catania A, Delgado R, Airaghi L, et. al. alpha-MSH in systemic inflammation. Central and peripheral actions. Ann N Y Acad Sci. 1999;885:183-187.
• Dube MG, Pu S, Kalra SP, et al. Melanocortin signaling is decreased during neurotoxin-induced transient hyperphagia and increased body-weight gain. Peptides. 2000;21(6):793-801.
• Shoemaker RC, House DE. A time-series study of sick building syndrome: chronic, biotoxin-associated illness from exposure to water-damaged buildings. Neurotoxicol Teratol. 2005;27(1):29-46.
• Gladen BC, Ragan NB, Rogan WJ. Pubertal growth and development and prenatal and lactational exposure to polychlorinated biphenyls and dichlorodiphenyl dichloroethene. J Pediatr. 2000;136(4):490-496.
• Tremblay A, Pelletier C, Doucet E, et al. Thermogenesis and weight loss in obese individuals: a primary association with organochlorine pollution. Int J Obes Relat Metab Disord. 2004;28(7):936-939.
• Imbeault P, Tremblay A, Simoneau JA, et al. Weight loss-induced rise in plasma pollutant is associated with reduced skeletal muscle oxidative capacity. Am J Physiol Endocrinol Metab. 2002;282(3):E574-E579.
• Nicolau GY, Pesticide effects upon the circadian time structure in the thyroid, adrenal and testis in rats. Endocrinologie. 1982;20(2):73-90.
• Duke University Integrated Toxicology Program, National Institute of Environmental Health Sciences/NIH/DHHS, Obesity: Developmental Origins and Environmental Influences. Available at qt/dert/obesity/agenda.htm.
• Moskaug JO, Carlsen H, Myhrstad MD, et al. Polyphenols and glutathione synthesis regulation. Am J Clin Nutr. 2005;81(1 Suppl):277S-283S.
• Masuda A, Miyata M, Kihara T, et al. Repeated sauna therapy reduces urinary 8-epiprostaglandin F(2alpha). Jpn Heart J. 2004;45(2):297-303.
• Biro S, Masuda A, Kihara T, Tei C. Clinical implications of thermal therapy in lifestyle-related diseases. Exp Biol Med (Maywood). 2003;228(10):1245-1249.
• Hyman M. Ultrametabolism. New York: Scribner; 2006.
• Hyman MA. Systems biology: the gut-brain-fat cell connection and obesity. Altern Ther Health Med. 2006;12(1):10-16
• Hyman MA. Refrigerator rights–the missing link in health, disease, and obesity, Altern Ther Health Med. 2005;11(4):10-12.
• Lyon M, Bland J, Jones DS. Chapter 31: Clinical approaches to detoxification and biotransformation. In: Jones, DS (Ed). Textbook of Functional Medicine. Gig Harbor, WA: Institute for Functional Medicine; 2006.