Συστηματικός Ερυθηματώδης Λύκος

Συστηματικός Ερυθηματώδης λύκος – Ποιους προσβάλλει συχνότερα

Ο λύκος εμφανίζεται στις γυναίκες σχεδόν 8 με 10 φορές συχνότερα απ’ ό,τι τους άνδρες. Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα πρώτα συμπτώματα εμφανίζονται σε γυναίκες της αναπαραγωγικής ηλικίας (συνήθως 18-45 χρονών). Πάντως, ο λύκος μπορεί να εμφανιστεί και σε μικρά παιδιά ή σε μεγαλύτερα άτομα. Παρουσιάζεται συχνότερα σε άτομα της μαύρης φυλής και σε ομάδες Ασιατών, Βόρειων Αμερικανών, Ινδιάνων, απ’ ότι σε άτομα της λευκής φυλής.

Επιπλέον συνήθη συμπτώματα της ασθένειας περιλαμβάνουν μικρούς πόνους, ανορεξία, ναυτία και εμετό. Μπορεί να υπάρξει αυξημένη τάση για λοιμώξεις, αναιμία ή εύκολη αιμορραγία. Η αναιμία οφείλεται στην ελάττωση των ερυθρών αιμοσφαιρίων του αίματος, προκαλώντας αδυναμία, ωχρότητα ή ακόμα και δύσπνοια (δυσκολία στην αναπνοή). Ορισμένα άτομα με λύκο παρουσιάζουν αυξημένη τάση για δημιουργία θρόμβων.

Άλλα συχνά συμπτώματα περιλαμβάνουν την ορογονίτιδα (φλεγμονή του βλεννογόνου ορισμένων οργάνων π.χ. της καρδιάς ή των πνευμόνων), προκαλώντας συμπτώματα πόνου με την αναπνοή ή δύσπνοια. Συχνά, εμφανίζονται προβλήματα στα νεφρά. Στα πρώιμα στάδια, ίσως να μην υπάρχουν συμπτώματα συμμετοχής των νεφρών, αν και μπορεί να προκληθεί οίδημα (πρήξιμο) στα κάτω άκρα, σε περίπτωση που υπάρχει απώλεια πρωτεΐνης στα ούρα.

Η συσχέτιση του Συστηματικού Ερυθηματώδους Λύκου με τον καρκίνο του τραχήλου στις γυναίκες

Βάσει μίας έρευνας που παρουσιάστηκε στο συνέδριο European League Against Rheumatism Annual Congress, διαπιστώθηκε ότι οι ασθενείς με Συστηματικό Ερυθηματώδη Λύκο διατρέχουν διπλάσιο κίνδυνο εμφάνισης προκαρκινικών αλλοιώσεων στον τράχηλο και ενδεχομένως υψηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του τραχήλου σε σχέση τις γυναίκες που δεν λύκο σε σύγκριση με τις γυναίκες που δεν πάσχουν από τη συγκεκριμένη ασθένεια.

Συστηματικός Ερυθηματώδης Λύκος & Αίτια

Οι γιατροί και οι επιστήμονες συμφωνούν ότι είναι μια αυτοάνοση πάθηση. Στο λύκο, μπορεί να σχηματίζονται αντισώματα ακόμη και χωρίς την παρουσία ξένων ουσιών, όπως τα βακτηρίδια. Τα συγκεκριμένα αντισώματα ονομάζονται αυτοαντισώματα, επειδή επιτίθενται στους ιστούς του ίδιου του οργανισμού. Αυτό με τη σειρά του προκαλεί φλεγμονή και βλάβη στους ιστούς του ίδιου του οργανισμού και μπορεί να καταλήξει στα συμπτώματα που παρουσιάζουν τα άτομα με λύκο.

Η μειωμένη παραγωγή ή ανεπάρκεια ενζύμων, ορμονών και λοιπών βασικών στοιχείων καύσης του ανθρώπινου Οργανισμού

Τα πραγματικά αίτια όμως της Νόσου είναι καλά κρυμμένα σε Κυτταρικό επίπεδο. Οι κυριότερες αιτίες πρόκλησης Χρόνιων Νοσημάτων αφορούν στην ελαττωμένη παραγωγή ή ανεπάρκεια ενζύμων, ορμονών και λοιπών βασικών στοιχείων καύσης του ανθρώπινου Οργανισμού. Όλες αυτές οι  Ανεπάρκειες, οι Δυσλειτουργίες, οι κακές καύσεις οδηγούν σε βιοχημική εκτροπή, τους μηχανισμούς και τη λειτουργία όλων των ανθρωπίνων κυττάρων.

Ο ρόλος της Κληρονομικής προδιάθεσης

Κάποιες μελέτες καταδεικνύουν ότι ορισμένα άτομα κληρονομούν την τάση να αποκτήσουν λύκο. Το συμπέρασμα αυτό προέρχεται από το γεγονός ότι μερικές νέες περιπτώσεις λύκου μπορούν να είναι πιο κοινές σε μια οικογένεια, της οποίας ένα μέλος ήδη εμφανίζει την πάθηση. Πάντως, δεν υπάρχουν αποδείξεις για το ότι ο λύκος μεταδίδεται απευθείας, λόγου χάρη από τη μητέρα στην κόρη. Μερικοί επιστήμονες πιστεύουν ότι ίσως ένας ιός πυροδοτήσει την ανάπτυξη του λύκου και την εμφάνιση των συμπτωμάτων της πάθησης σε άτομα που έχουν γενετική προδιάθεση.

Η χρήση ορισμένων φαρμάκων

Ορισμένα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για άλλες παθήσεις, όπως για την υψηλή αρτηριακή πίεση, για ορισμένα καρδιακά προβλήματα, για την επιληψία και για κάποια ψυχιατρικά προβλήματα, όπως η οξεία κατάθλιψη, μπορούν να προκαλέσουν πολλά από τα συμπτώματα του λύκου, τα οποία σχεδόν πάντα υποχωρούν με τη διακοπή του υπεύθυνου φαρμάκου.

Συστηματικός Ερυθηματώδης Λύκος και εντερικό μικροβίωμα

Κάτι που δε γνωρίζει μάλιστα ο περισσότερος κόσμος είναι ότι, στην πραγματικότητα, το 80-85% του Ανοσοποιητικού μας Συστήματος εδράζεται στο έντερο.

Αυτό σημαίνει ότι μία από τις κύριες αιτίες των Αυτοάνοσων Νοσημάτων, συμπεριλαμβανομένου και του Συστηματικού Ερυθηματώδους Λύκου, είναι η κακή λειτουργία του εντερικού σωλήνα.

Ένα υγιές γαστρεντερικό σύστημα χρησιμεύει σαν φράγμα. Εμποδίζει αχώνευτα σωματίδια τροφίμων, μικρόβια, τοξίνες και άλλες ανεπιθύμητες ουσίες να εισέλθουν στο σώμα μέσω του αίματος.

Όταν τα επιθηλιακά κύτταρα του εντερικού τοιχώματος καταστραφούν, οι ουσίες είναι σε θέση να κάνουν «διαρροή» στο σώμα. Μία επίθεση από το ανοσοποιητικό σύστημα ακολουθεί και οδηγεί σε Φλεγμονή.

Η φλεγμονώδης απόκριση προκλήθηκε από ένα υπερδραστήριο ανοσοποιητικό σύστημα και μπορεί να γίνει σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος.

Διάγνωση του Συστηματικού Ερυθηματώδους Λύκου

Η διάγνωση του λύκου ενδέχεται να είναι πολύ δύσκολη. Η συγκεκριμένη ασθένεια μπορεί να μιμηθεί άλλες συνθήκες και συχνά ακολουθεί διαφορετική πορεία σε κάθε άτομο. Πολλοί άνθρωποι έχουν για πολλά χρόνια συμπτώματα, προτού αναπτυχθεί η νόσος. Κρίνεται αναγκαίο να γίνουν πολλές ερωτήσεις για την καταγραφή ενός πλήρους ιατρικού ιστορικού και μίας φυσικής εξέτασης.

Μετά, θα πρέπει να διενεργηθούν ορισμένες Εξειδικευμένες εξετάσεις, όπως Εξετάσεις Bio 4h, Metabolic Analysis Profile, οι οποίες μπορούν να προσδιορίσουν με ακρίβεια ό,τι σχετίζεται με τη συγκεκριμένη Νόσο.

Τα αποτελέσματα των εξετάσεων βοηθούν, ώστε να βεβαιωθεί ο γιατρός πως πρόκειται για λύκο και όχι για άλλες παθήσεις με παρόμοια συμπτώματα.

Επιπλέον Διαγνωστικές εξετάσεις

Άλλες εξετάσεις, που κατά κόρον διενεργούνται αλλά με αμφίβολα αποτελέσματα είναι:

Εξέταση ανίχνευσης αντιπυρηνικών αντισωμάτων ANA

Περίπου το 95% των ατόμων που πάσχουν από λύκο έχει θετικά ΑΝΑ. Ωστόσο, η εξέταση μπορεί να είναι θετική και για άτομα που δεν παρουσιάζουν λύκο, οπότε δεν επιβεβαιώνεται η διάγνωση.

Εξέταση ανίχνευσης αντισωμάτων αντι-DNA έναντι της διπλής έλικας του DNA (anti-dsDNA)

Περίπου το 75% των ατόμων που πάσχουν από λύκο εμφανίζει αυτά τα αντισώματα. Εάν η εξέταση είναι θετική, σημαίνει ότι το άτομο πιθανόν να έχει προσβληθεί από λύκο. Τα επίπεδα συνήθως αυξάνονται, όταν ο λύκος παρουσιάζει έξαρση, γι’ αυτό πρέπει να επαναλαμβάνεται η εξέταση, ώστε να παρακολουθείται η ασθένεια και να προσαρμόζεται η συμβατική θεραπεία.

Εξέταση ανίχνευσης αντισωμάτων αντι-Ro

Εάν η εξέταση είναι θετική, υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα οι ασθενείς να εμφανίσουν δερματικά εξανθήματα ή να ασθενούν από το σύνδρομο Sjögren. Μπορούν να διαπεράσουν τον πλακούντα κατά την εγκυμοσύνη. Στις γυναίκες που είναι φορείς και αποφασίζουν να τεκνοποιήσουν, η εγκυμοσύνη πρέπει να παρακολουθείται πολύ πιο στενά.

Εξέταση ανίχνευσης αντιφωσφολιπιδικών αντισωμάτων

Εάν η εξέταση είναι θετική, αυξάνεται ο κίνδυνος αποβολής ή εμφάνισης θρομβώσεων.

Εξέταση μέτρησης επιπέδων συμπληρώματος

Το συμπλήρωμα αναφέρεται σε μια ομάδα πρωτεϊνών στο αίμα που προστατεύουν από λοιμώξεις. Συνήθως τα επίπεδα είναι ιδιαίτερα χαμηλά, όταν ο λύκος είναι σε έξαρση.

Εξέταση ταχύτητας καθίζησης ερυθρών (ΤΚΕ)

Η εξέταση αυτή μετρά τη φλεγμονή. Η ΤΚΕ είναι συνήθως υψηλή σε άτομα που πάσχουν από λύκο.

Εξετάσεις λειτουργικότητας νεφρών και ήπατος

Περιλαμβάνουν αιματολογικές εξετάσεις και ούρων. Διεξάγονται συχνά, έτσι ώστε να αναγνωρίζονται και να αντιμετωπίζονται έγκαιρα όσα προβλήματα προκαλούνται από την ασθένεια ή τα φάρμακα.

Γενική Αίματος

Η αιμοσφαιρίνη, τα λευκά, τα ερυθρά αιμοσφαίρια και τα αιμοπετάλια δημιουργούνται στο μυελό των οστών. Οι μετρήσεις δείχνουν εάν έχει προσβληθεί ο μυελός των οστών από την ασθένεια ή από τα φάρμακα που χορηγούνται. Επίσης, οι εξετάσεις βοηθούν στην παρακολούθηση της ασθένειας μετά τη διάγνωση.

Υπάρχουν αρκετές εξετάσεις για τον έλεγχο της λειτουργικότητας της καρδιάς, των πνευμόνων, του ήπατος και του σπλήνα. Ανάλογα με τα όργανα που πιστεύει ο γιατρός ότι έχουν προβληθεί, ο ασθενής μπορεί να υποβληθεί σε ακτινογραφία, υπερήχους, αξονική ή μαγνητική τομογραφία. Επίσης, η εξέταση ούρων μπορεί να δείξει αν υπάρχουν πρωτεΐνες ή αίμα στα ούρα.

Έτσι, ο γιατρός είναι δυνατόν να εντοπίσει έγκαιρα αν υπάρχει πρόβλημα στους νεφρούς. Ενδέχεται να χρειαστούν περαιτέρω εξετάσεις, όπως εξετάσεις σπειραματικής διήθησης κ.ά.

Επιπλέον εξετάσεις περιλαμβάνουν ακτινογραφίες θώρακος (για την καρδιά και τους πνεύμονες), ηλεκτροκαρδιογράφημα και υπερηχογράφημα για την καρδιά, λειτουργικές εξετάσεις των πνευμόνων, ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (ΗΕΓ), μαγνητική τομογραφία (ΜRΙ) ή άλλες τομογραφίες για τον εγκέφαλο και πιθανόν βιοψίες άλλων ιστών.

Ένα από τα προβλήματα της διάγνωσης έγκειται στο ότι δεν υπάρχει μια μοναδική ομάδα συμπτωμάτων, μια μορφή πάθησης ή μια ομάδα εξετάσεων για όλους τους ασθενείς με λύκο.

Διατροφή και Ερυθηματώδης λύκος

Ο λύκος είναι ενεργή αυτοάνοση ασθένεια και γι’ αυτό χρειάζονται όλα τα θρεπτικά συστατικά που προσφέρει μια ισορροπημένη διατροφή. Οι πάσχοντες από Λύκο, εξαιτίας της χρόνιας φλεγμονής, του οξειδωτικού στρες και των  διαταραχών στα λιπίδια του ορού, διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο νεφρικής ανεπάρκειας, οστεοπόρωσης και καρδιαγγειακών νοσημάτων. Συνεπώς, είναι απαραίτητη η υιοθέτηση ενός εξατομικευμένου διατροφικού προγράμματος.

Σύμφωνα με επιστημονικά στοιχεία, η διατροφή με λίγα κορεσμένα λιπαρά, η αύξηση της πρόσληψης αντιοξειδωτικών και φυτικών ινών, καθώς και το συμπλήρωμα ιχθυελαίων (από σώμα ψαριού), μπορούν να αποδειχθούν χρήσιμα. Επίσης, συνιστάται η επαρκής πρόσληψη Βιταμίνης D (ψάρια, συκώτι, κ.ά.) και ασβεστίου (γαλακτοκομικά προϊόντα, αμύγδαλα, κ.ά.).

Από την άλλη, οι ασθενείς με Συστηματικό Ερυθηματώδη Λύκο, δεν πρέπει να τρώνε τροφές πλούσιες σε Ω-6 λιπαρά οξέα. Ενδείκνυται, επίσης, η μείωση της κατανάλωσης αλατιού και αλκοόλ και η αποφυγή της πρόσληψης απλών υδατανθράκων, επεξεργασμένων τροφίμων και Ω-6 λιπαρών οξέων (φυτικά έλαια από καλαμπόκι, σόγια).

Ωστόσο, συστήνεται προσοχή σε δίαιτες αποκλεισμού, που καταργούν την κατανάλωση σημαντικών ομάδων τροφίμων. Γι’ αυτό και οι ασθενείς θα πρέπει να συμβουλευτούν διαιτολόγο για πιο συγκεκριμένες πληροφορίες.

Η αναγκαιότητα της αποφυγής της υπερβολικής έκθεσης στην ηλιακή ακτινοβολία

Οι ασθενείς με Συστηματικό Ερυθηματώδη Λύκο πρέπει να αποφεύγουν την υπερβολική έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία, διότι ο ήλιος εντείνει τη φλεγμονή και ευθύνεται για την επιδείνωση των δερματικών εξανθημάτων που αναπτύσσονται στο πρόσωπο και σε άλλα σημεία του σώματος.

Η έκθεση στον ήλιο μπορεί, μάλιστα, να οδηγήσει σε έξαρση της νόσου, με πυρετό, πόνους στις αρθρώσεις μέχρι και φλεγμονές που δημιουργούνται στην καρδιά, στα νεφρά, στους πνεύμονες ή στο νευρικό σύστημα.

Επομένως, συνιστάται η αποφυγή της υπερβολικής έκθεσης στον ήλιο και η χρήση αντηλιακής προστασίας, όταν ο πάσχων εκτίθεται.

Οι Συνήθεις Θεραπείες για το Συστηματικό Ερυθηματώδη Λύκο

Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα και παρενέργειες

Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται κατά κόρον για τη μείωση των συμπτωμάτων είναι τα ακόλουθα: Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα, τα οποία χρησιμοποιούνται, για να ελέγξουν τον πόνο της αρθρίτιδας. Συνήθως, χορηγούνται για μικρό χρονικό διάστημα με την οδηγία σταδιακά να μειώνεται η δόση, καθώς η αρθρίτιδα βελτιώνεται.

Η ασπιρίνη συμπεριλαμβάνεται σε αυτή την κατηγορία και βοηθάει στην αντιμετώπιση της δυσκαμψίας των αρθρώσεων, όμως μόνο όταν χρησιμοποιείται όπως καθορίζεται. Όλα μπορεί να προκαλέσουν στομαχικό ερεθισμό ή άλλες παρενέργειες π.χ. ζάλη και διάρροια. Τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα ενδέχεται να επιφέρουν βλάβη στο συκώτι ή να τροποποιήσουν τη λειτουργία των νεφρών, η οποία συνήθως αποκαθίσταται με τη διακοπή ή την ελάττωση της δόσης.

Ανθελονοσιακά φάρμακα και ενδεχόμενες παρενέργειες

Ανθελονοσιακά φάρμακα, που παλαιότερα χρησιμοποιούνταν για την ελονοσία και χρησιμεύουν για τη θεραπεία των φωτοευαίσθητων δερματικών εξανθημάτων.

Γλυκοκορτικοστεροειδή και ενδεχόμενες παρενέργειες

Γλυκοκορτικοστεροειδή (κορτιζόνη), όπως είναι η πρεδνιζόνη, χρησιμοποιούνται για τη μείωση της φλεγμονής και την καταστολή της δραστηριότητας του ανοσιακού συστήματος.

Αποτελούν την κύρια θεραπευτική αγωγή και οι παρενέργειες τους περιλαμβάνουν την αύξηση του σωματικού βάρους, τη στρογγυλοποίηση του προσώπου, την εμφάνιση των μωλώπων, την αλλαγή της διάθεσης με μεγάλη νευρικότητα από αϋπνίες μέχρι κατάθλιψη, την κατακράτηση υγρών, με αποτέλεσμα οίδημα των ποδιών, την υψηλή αρτηριακή πίεση, την εμφάνιση ή τη χειροτέρευση του σακχαρώδους διαβήτη, την αύξηση του κινδύνου λοιμώξεων και σε σπάνια περίπτωση την εμφάνιση γαστρορραγίας. Η χρήση τους για μεγάλο χρονικό διάστημα μπορεί να προκαλέσει οστεοπόρωση και καταρράκτη.

Ανοσοκατασταλτικά φάρμακα και ενδεχόμενες παρενέργειες

Ανοσοκατασταλτικά φάρμακα, τα οποία λαμβάνονται σχεδόν πάντα με κορτικοστεροειδή, καθώς χρησιμοποιούνται μόνο για δραστήριες παθήσεις, κυρίως με σοβαρά προβλήματα νεφρών. Η χρήση τους αφορά κυρίως άτομα τα οποία δεν έχουν ανταποκριθεί σε άλλου είδους φαρμακευτική θεραπεία ή έχει μειωθεί η δόση κορτικοστεροειδών. Γενικά, τα φάρμακα αυτά έχουν σοβαρές παρενέργειες.

Συστηματικός Ερυθηματώδης Λύκος θεραπεύοντας τις Αιτίες – Ιατρική Ακριβείας

Το κλειδί για τη θεραπεία βρίσκεται βαθιά μέσα στο κύτταρο και τους μηχανισμούς του.

Ειδικές Μοριακές και Γενετικές Εξετάσεις βρίσκονται πλέον στη φαρέτρα μας.

Με λήψη αίματος ή ούρων στο πρώτο ραντεβού, τα οποία αποστέλλονται σε εξειδικευμένα μικροβιολογικά εργαστήρια κυρίως στην Αμερική με τα οποία συνεργαζόμαστε, μπορούμε να γνωρίζουμε τους παράγοντες και τις αιτίες που προκάλεσαν τη Νόσο. Η συνολική διάρκεια της πρώτης επίσκεψης είναι περίπου μιάμισης ώρας και περιλαμβάνει ένα εξειδικευμένο πολυσέλιδο Ατομικό Ιατρικό Ιστορικό, καθώς και τις διατροφικές σας συνήθειες και προτιμήσεις.

Έχοντας το σύνολο των δεδομένων σε ένα μήνα περίπου στην κλινική πράξη, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε πλέον στοχευμένες θεραπείες με πρωτόκολλα Μικρο-μακροθρεπτικών συστατικών, καθώς και Μοριακή Διατροφή.

Επιπλέον Θεραπείες με Φυσικές (Βιομιμητικές) Ορμόνες και πρωτόκολλα αφαίρεσης τοξικού φορτίου ολοκληρώνουν τη συνολική αντιμετώπιση.

Οι θεραπείες στα Αυτοάνοσα Νοσήματα μπορούν να εφαρμοστούν μεμονωμένα ή σε συνδυασμό, κατά την κρίση του εξειδικευμένου γιατρού στη Λειτουργική Ιατρική.

Η βιοχημική εκτροπή που οδηγεί σε «μετάλλαξη» των κυττάρων, ώστε τελικά να αναγνωρίζονται ως «ξένα κύτταρα» από το Ανοσοποιητικό Σύστημα και να αναπτύσσεται τελικά το όποιο Αυτοάνοσο Νόσημα, αντιμετωπίζεται, σε χρονικό διάστημα με προτεινόμενη διάρκεια θεραπείας τους δώδεκα μήνες.

Οι θεραπείες αυτές εφαρμόζονται επιτυχώς τουλάχιστον τα τελευταία είκοσι χρόνια και δεν αντιβαίνουν σε οποιαδήποτε άλλη παράλληλη φαρμακευτική ή ομοιοπαθητική αγωγή.

Τα συμπτώματα του Αυτοάνοσου Νοσήματος υποχωρούν από τους πρώτους μήνες της θεραπείας. Η γενική εικόνα και τα επίπεδα υγείας βελτιώνονται συνολικά. Οι ασθενείς, που εφαρμόζουν επιπλέον τις οδηγίες που δίδονται, μετά το πέρας της θεραπείας, μειώνουν τις όποιες πιθανότητες υποτροπής στο ελάχιστο.

Η κατάλληλη θεραπευτική αγωγή είναι αυτή από την οποία προκύπτουν τα μεγαλύτερα οφέλη, για την υγεία και ευεξία των ασθενών. Οφέλη που τεκμηριώνονται με ανάλογους δείκτες εξετάσεων και κλινικά αποτελέσματα.