Χρήσιμοι Ιατρικοί όροι

Βιομιμητικές Ορμόνες σε Άνδρες και ΓυναίκεςΟι βιομιμητικές (bioidentical) ορμόνες δρουν στο σώμα μας ακριβώς, όπως οι ορμόνες, που παράγουμε.

Με τις κατάλληλες δόσεις βιομιμητικών ορμονών και σε συνδυασμό με Ορμονικά έξυπνη διατροφή με βιταμίνες και ιχνοστοιχεία, μπορεί κάποιος να υποστηρίξει και να διατηρήσει την υγεία του και τη νεότητα του για μακρύ χρονικό διάστημα.

Πρωτεḯνες – Proteins

Οι πρωτεΐνες αποτελούν τα πιο διαδεδομένα και πολυδιάστατα μακρομόρια στη φύση.τόσο στη μορφή όσο και στη λειτουργία τους.

Ακόμη και σ΄ ένα απλό κύτταρο των βακτηρίων εντοπίζονται εκατοντάδες διαφορετικές πρωτεΐνες με την καθεμία εξ αυτών να έχει έναν ιδιαίτερο ρόλο.

Οι πρωτεΐνες αποτελούν είτε δομικά συστατικά των κυτταρικών μεμβρανών, είτε συνδράμουν σε κάποια συγκεκριμένη λειτουργία, όπως η δημιουργία πρωτεϊνικών συμπλόκων (πεπτιδίων).

Αυτά είναι μεγάλα σύνθετα βιομόρια, με υψηλό μοριακό βάρος, αποτελούμενα από αμινοξέα, τα οποία ενώνονται μεταξύ τους με πεπτιδικούς δεσμούς σχηματίζοντας μια γραμμική αλυσίδα, καλούμενη αλυσίδα πολυπεπτιδίων.

Όλες οι πρωτεΐνες περιέχουν άνθρακα, οξυγόνο και άζωτο και οι περισσότερες εξ αυτών και θείο.

Η ακολουθία των αμινοξέων σε μια πρωτεΐνη, η σειρά δηλαδή με την οποία θα ενωθούν μεταξύ τους αμινοξέα, για να σχηματίσουν μια πρωτεΐνη, καθορίζεται από ένα γονίδιο και κωδικοποιείται από το γενετικό κώδικα DNA.

Παρόλο που ο γενετικός μας κώδικας κωδικοποιεί είκοσι αμινοξέα, τα αμινοξέα, που συνιστούν μια πρωτεΐνη, συχνά υφίστανται χημικές αλλαγές κατά τη μετα-μεταγραφική τροποποίηση τους, προτού η πρωτεΐνη μπορέσει να λειτουργήσει είτε στο κύτταρο, είτε ως τμήμα των μηχανισμών ελέγχου.

Οι πρωτεΐνες παράγονται από τα ριβοσώματα που βρίσκονται μέσα στο κυτταρόπλασμα και αρχικά εμφανίζονται ως απλές μη διακλαδωμένες αλληλουχίες αμινοξέων, δηλαδή πεπτιδίων ή πολυπεπτιδίων, σχηματίζοντας την “πρωτοταγή δομή”, για την οποία καθοριστικοί παράγοντες είναι τα νουκλεϊκά οξέα (DNA και RNA), τα οποία και φέρονται να ελέγχουν όλες τις λειτουργίες αλλά και τα κληρονομικά γνωρίσματα των οργανισμών.

Κατόπιν, τα πολυπεπτίδια “διπλώνονται”  και αποκτούν δευτεροταγή, τριτοταγή και τεταρτοταγή δομή, όπως η αιμοσφαιρίνη (hemoglobin).

Υπάρχουν πρωτεΐνες ινώδεις και σφαιρικές, απλές και σύνθετες, δομικές και λειτουργικές.

Είναι απαραίτητες για όλους τους ζωντανούς οργανισμούς και συμμετέχουν σε κάθε διαδικασία μέσα στα κύτταρα.

Πολλές δρουν ως ένζυμα και καταλύουν βιοχημικές αντιδράσεις ζωτικής σημασίας για το μεταβολισμό.

Άλλες διατηρούν την κυτταρική δομή και τον κυτταρικό σκελετό.

Τέλος, είναι σημαντικές στη διακυτταρική επικοινωνία, στη δράση του Ανοσοποιητικού μας συστήματος, στο σχηματισμό όλων των κυτταρικών ιστών και στον κυτταρικό κύκλο ζωής.

Υδατάνθρακες -Carbohydrates

Οι υδατάνθρακες αποτελούν μια ομάδα οργανικών ουσιών, που χημικά είναι ουσιαστικά ενυδατωμένοι άνθρακες.

Ονομάζονται και σάκχαρα ή γλυκίδια, ξεκινώντας από μονοσακχαρίτες, όπως η γλυκόζη, η φρουκτόζη και η γαλακτόζη και καταλήγοντας στους πολυσακχαρίτες, όπως το άμυλο, το γλυκογόνο και η κυτταρίνη.

Είναι το ένα από τα τρία μακροθρεπτικά συστατικά της διατροφής όλων των ζωικών οργανισμών (τα άλλα δύο είναι τα λίπη και οι πρωτεΐνες), τροφοδοτώντας τους με την απαιτούμενη ενέργεια επιβίωσης.

Υπάρχουν σε διάφορες μορφές και τους συναντούμε κυρίως σε αμυλούχες τροφές, όπως το ψωμί, τα ζυμαρικά και το ρύζι, καθώς και σε κάποια ροφήματα, όπως οι χυμοί φρούτων και τα ποτά με ζάχαρη.

Οι αυτότροφοι οργανισμοί δημιουργούν μόνοι τους υδατάνθρακες και οξυγόνο, με τη βοήθεια του ηλιακού φωτός, κατά τη διαδικασία της φωτοσύνθεσης, από διοξείδιο του άνθρακα και νερό.

Οι ετερότροφοι όμως οργανισμοί, όπως ο άνθρωπος, δε μπορούν να φωτοσυνθέτουν, αλλά ούτε να αποθηκεύουν αποτελεσματικά, σε μορφή υδατανθράκων, τη λαμβανόμενη ενέργεια.

Οι περισσότεροι υδατάνθρακες έλκονται από μόρια νερού γεγονός, που καθιστά την αποθήκευση πολλών υδατανθράκων δύσκολη, λόγω του μεγάλου μοριακού βάρους του συμπλέγματος διαλυμένων σε νερό υδατανθράκων.

Αντίθετα, τα λιπαρά οξέα (λίπος), που είναι υδρόφοβα, είναι πιο αποτελεσματικά για την αποθήκευση ενέργειας, σε αντίθεση με τον υδρόφιλο χαρακτήρα των υδατανθράκων.

Για το λόγο αυτό, στους περισσότερους ζωικούς οργανισμούς, οι πλεονάζοντες υδατάνθρακες, δηλαδή εκείνοι, που δε χρησιμεύουν άμεσα, μετατρέπονται σε σωματικό λίπος.

Οι υδατάνθρακες, που λαμβάνει ο άνθρωπος μέσα από την τροφή του, μετατρέπονται σε γλυκόζη, η οποία σχηματίζει μόρια γλυκογόνου.

O άνθρωπος, επιπλέον, δε διαθέτει τα κατάλληλα ένζυμα, για να συνθέτει άμεσα γλυκόζη από το αποθηκευμένο σωματικό λίπος.

Η απελευθέρωση της γλυκόζης στο αίμα επιτρέπει στο γλυκογόνο να λειτουργεί ως προσωρινό αποθεματικό ενέργειας για την κάλυψη άμεσων αναγκών σε γλυκόζη.

Ωστόσο, τα αποθέματα ενέργειας σε γλυκογόνο βρίσκονται σε λιγότερο συμπυκνωμένη μορφή από ότι τα αποθέματα ενέργειας σε τριγλυκερίδια.

Ο οργανισμός εξισορροπεί την αύξηση των σακχάρων στο αίμα, με επακόλουθη έκκριση ινσουλίνης από το πάγκρεας.

Οι υδατάνθρακες αντιπροσωπεύουν βασική πηγή ενέργειας για τον οργανισμό και είναι ζωτικοί για ένα ποικίλο και ισορροπημένο διαιτολόγιο.

Ωστόσο, υπάρχουν “καλοί” ή σύνθετοι και “κακοί” ή απλοί υδατάνθρακες.

Θέλουμε, λοιπόν, τους πρώτους, δηλαδή μαύρο ρύζι και ζυμαρικά ολικής άλεσης, φρούτα και λαχανικά.

Δε θέλουμε τους δεύτερους, δηλαδή άσπρη ζάχαρη, αναψυκτικά, λευκό ρύζι, λευκά άλευρα και ζυμαρικά.

Λίπη – Fatty-acids

Στην Οργανική Χημεία, Βιοχημεία και Χημεία, τα λίπη είναι οργανικές ενώσεις (εστέρες) μιας τρισθενούς αλκοόλης, της γλυκερίνης, με οργανικά οξέα (κυρίως μονοκαρβονικά κορεσμένα ή ακόρεστα).

Αναλόγως την κατάσταση, στην οποία βρίσκονται υπό κανονικές συνθήκες (συνθήκες δωματίου), όταν είναι υγρά ονομάζονται έλαια, ενώ, όταν είναι στερεά, ονομάζονται στέατα ή απλώς λίπη.

Τα λίπη συναντούνται στο ζωικό βασίλειο ως τριγλυκερίδια ή άλλα λιπαρά οξέα.

Στον άνθρωπο τώρα, ο λιπώδης ιστός (adipose tissue) μας είναι ένας χαλαρός συνδετικός ιστός, που αποτελείται από λιποκύτταρα.

H κύρια λειτουργία του είναι η αποθήκευση ενέργειας με τη μορφή λίπους.

Δευτερεύοντες ρόλοι του είναι η μηχανική προστασία των οστών και των εσωτερικών οργάνων και η θερμομόνωση του σώματος.

Σχετικά πρόσφατα ανακαλύφθηκε ότι ο λιπώδης ιστός έχει και σημαντική ενδοκρινή, παρακρινική και αυτοκρινική δραστηριότητα, καθώς διαθέτει την ικανότητα να παράγει ορμόνες, όπως η λεπτίνη (που ρυθμίζει την ενεργειακή πρόσληψη, την όρεξη, την πείνα, το μεταβολισμό και τη συμπεριφορά), η ρεζιστίνη και άλλες, καθώς και παράγοντες φλεγμονής, όπως ο TNF-α και ιντερλευκίνες.

Το σωματικό μας λίπος, ορίζεται ως το σύνολο των λιπιδίων στους ιστούς του σώματός μας.

Δημιουργείται μετά από ένα σύνολο διαδικασιών στον ανθρώπινο οργανισμό, οι οποίες μετασχηματίζουν, αποθηκεύουν ή αποβάλλουν τα συστατικά που λαμβάνονται από τις τροφές.

Κλειδί για την αποθήκευση σωματικού λίπους, είναι η ορμόνη ινσουλίνη.

Το σωματικό λίπος είναι απαραίτητο για την προστασία των οργάνων του ανθρώπινου σώματος και την αποθήκευση των λιποδιαλυτών βιταμινών.

Το ποσοστό σωματικού λίπους, καταγράφεται με λιπομέτρηση. Σε συνδυασμό με τους υδατάνθρακες, τα λιπίδια εξοικονομούν πρωτεΐνες.

Οι πρωτεΐνες της τροφής ή του οργανισμού, δε χρειάζεται να αποικοδομηθούν για την παραγωγή ενέργειας.

Το απόθεμα γλυκογόνου είναι επαρκές για την κάλυψη των ενεργειακών μας αναγκών για δώδεκα ώρες, αλλά σε έναν άνθρωπο εβδομήντα κιλών και μετρίου αναστήματος, δώδεκα κιλά λίπους (με τη μορφή των τριγλυκεριδίων) καλύπτουν τις ενεργειακές του ανάγκες για μέχρι 8 εβδομάδες.

Τοξικό Φορτίο – Toxicity

Ένα από τα κυριότερα αρνητικά χαρακτηριστικά της εξέλιξής μας ως είδος, είναι ότι καταφέραμε να δημιουργήσουμε ένα εξαιρετικά τοξικό περιβάλλον γύρω μας, στο οποίο καλούμαστε να επιβιώσουμε, αλλά και να συνεχίσουμε να εξελισσόμαστε.

Τοξικότητα ονομάζουμε τη διαβάθμιση της δυνατότητας μια ουσίας να προκαλέσει βλάβη σε έναν οργανισμό.

Μία τοξική ουσία, μπορεί να εισέλθει στον οργανισμό με τρεις τρόπους: με απορρόφηση μέσω του πεπτικού συστήματος, μέσω της αναπνοής ή μέσω του δέρματος.

Στη συνέχεια, η τοξική ουσία αποθηκεύεται, αποβάλλεται ή μετατρέπεται σε κάποια άλλη ουσία (βιομεταλλάσσεται).

Υπάρχουν κάποια ζωτικής σημασίας όργανα, τα οποία είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα στις τοξικές ουσίες, όπως το συκώτι, τα νεφρά και το αίμα μας.

Η τοξικότητα μπορεί να είναι οξεία (άμεση) ή χρόνια (καθυστερημένη), ανάλογα με την ποσότητα της τοξικής ουσίας και το χρόνο που απαιτείται για να προκληθεί οξεία αντίδραση από τον οργανισμό μας, δηλαδή καταστροφή βασικών μας οργάνων, κώμα ή και θάνατος.

Η συσσώρευση τοξικού φορτίου στον οργανισμό, σημαίνει τη μακροχρόνια έκθεσή του σε τοξικές ουσίες και δυστυχώς ποικίλες τέτοιες μας βομβαρδίζουν καθημερινά, καθώς βρίσκονται σε προϊόντα που ίσως χρησιμοποιούμε, προκαλώντας μας πολλαπλές ορμονικές διαταραχές και προβλήματα υγείας.

Συνήθεις τέτοιες τοξικές χημικές ουσίες είναι:

Δισφαινόλη Α (BPA), βρίσκεται σε πολλά προϊόντα, συμπεριλαμβανομένων των κονσερβοποιημένων τροφίμων, των πλαστικών και ορισμένων οδοντιατρικών στεγανωτικών υλικών και είναι παρόμοια σε δομή με τα οιστρογόνα.

Διοξίνες, πολύ γνωστές, έχουν απασχολήσει διεθνώς πάμπολλες μελέτες. Βρίσκονται στα τρόφιμα και συσσωρεύονται στο λιπώδη ιστό των ζώων.

Έχουν συνδεθεί με χαμηλό αριθμό σπερματοζωαρίων και υπογονιμότητα.

Ατραζίνη, χρησιμοποιείται συνήθως σε φυτοφάρμακα, που μπορούν να μολύνουν το πόσιμο νερό.

Σε μελέτες που έχουν γίνει σε ζώα, η χρήση της έχει συνδεθεί με όγκους, καθυστερημένη εφηβεία και φλεγμονή του προστάτη, ενώ σοκαριστική ήταν η ανακάλυψη ότι μπορεί να μετατρέψει αρσενικό βάτραχο σε θηλυκό, σύμφωνα με την Περιβαλλοντική Ομάδα Εργασίας (EWG).

Φθαλικές ενώσεις, χρησιμοποιούνται στα πλαστικά για να κάνουν το υλικό πιο ευέλικτο, αλλά και σε πολλά άλλα προϊόντα, όπως απορρυπαντικά, αδιάβροχα, ακόμη και προϊόντα προσωπικής φροντίδας, όπως σαπούνια, σαμπουάν και βερνίκια νυχιών, ενδεχομένως να μπορούν να επηρεάσουν το αναπαραγωγικό σύστημα του ανθρώπου.

Για να μειώσετε την έκθεση σε φθαλικές ενώσεις, να αποφεύγετε όσο μπορείτε τα πλαστικά δοχεία τροφίμων και το πλαστικό περιτύλιγμα κατασκευασμένο από PVC.

Επιβραδυντικά πυρκαγιάς.

 Οι χημικές ουσίες που χρησιμοποιούνται ως επιβραδυντικά πυρκαγιών, που ονομάζονται πολυβρωμοδιφαινυλαιθέρες (PBDE), είναι πολύ ανθεκτικές στο περιβάλλον.

Μπορούν να διαταράξουν τη δραστηριότητα του θυρεοειδούς και έχουν συνδεθεί με επιπτώσεις στην υγεία, όπως χαμηλότερο IQ.

Πολλές από τις ουσίες αυτές, έχουν σταδιακά καταργηθεί, αλλά λόγω της μεγάλης διάρκειας ζωής τους, είναι άγνωστο πότε θα εξαλειφθούν ολοκληρωτικά.

Μόλυβδος (Lead, Pb χημικό σύμβολο). 

Πρόκειται για μία καλά μελετημένη τοξίνη, που έχει συνδεθεί με βλάβες στον εγκέφαλο, χαμηλότερο IQ, απώλεια ακοής και προβλήματα στο νευρικό σύστημα, σύμφωνα με την EWG. Αλλά ο μόλυβδος, έχει επίσης βρεθεί ότι επηρεάζει και τις ορμόνες, ειδικά δε στα ζώα που έχει αποδειχτεί ότι μπορεί να μειώσει τα επίπεδα των ορμονών του φύλου.

Υπερφθοριωμένες χημικές ουσίες (PFC). 

Βρίσκονται σε αντικολλητικά σκεύη και είναι πολύ ανθεκτικές χημικές ενώσεις, ενώ ορισμένες από αυτές, έχουν συνδεθεί με χαμηλότερη ποιότητα σπέρματος, χαμηλό βάρος γέννησης και τη νόσο του θυρεοειδούς, μεταξύ άλλων.

Ωστόσο, οι μελέτες δε μπορούν να αποδείξουν ακόμα ότι οι υπερφθοριωμένες χημικές ουσίες (PFC) προκαλούν αυτά τα προβλήματα, οπότε απαιτείται περισσότερη έρευνα για να προσδιορίσει καλύτερα την επίδραση τους στο ανθρώπινο σώμα.

Υδράργυρος (Mercury, Hg χημικό σύμβολο).

 Αυτό το μέταλλο είναι γνωστό ότι παρεμβαίνει στην ανάπτυξη του εγκεφάλου του εμβρύου.

Μπορεί επίσης να συνδεθεί με μια ορμόνη που ρυθμίζει την ωορρηξία της γυναίκας και μπορεί να βλάψει τα κύτταρα του παγκρέατος, που παράγουν την ορμόνη ινσουλίνη.

Η Περιβαλλοντική Ομάδα Εργασίας συνιστά να καταναλώνετε άγριο σολομό και πέστροφα για να μειώσετε την έκθεση στον υδράργυρο, ενώ για τις γυναίκες που είναι έγκυες ή σκέπτονται να μείνουν έγκυες, συστήνεται να μη καταναλώνουν περισσότερα από 2 κυρίως γεύματα την εβδομάδα, με ψάρια, όπως κονσερβοποιημένο τόνο.

Αρσενικό

Το αρσενικό βρίσκεται στη φυσική του μορφή στο περιβάλλον, καθώς επίσης και σε ορισμένα φυτοφάρμακα και έτσι μπορεί να βρει το δρόμο του σε τρόφιμα και πόσιμο νερό.

Μια μορφή του αρσενικού, το ανόργανο αρσενικό, είναι ένα γνωστό καρκινογόνο υλικό και η χρόνια έκθεση σε χαμηλά επίπεδα, έχει συνδεθεί με αυξημένους κινδύνους για εμφάνιση καρκίνου της ουροδόχου κύστης, του πνεύμονα και του δέρματος.

Το στοιχείο αυτό μπορεί επίσης να παρεμβαίνει, στον τρόπο που το σώμα επεξεργάζεται τα σάκχαρα και τους υδατάνθρακες.

Μάλιστα, η Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (FDA), δήλωσε πρόσφατα ότι τα επίπεδα αρσενικού στο ρύζι, δε φαίνεται να δημιουργούν κινδύνους για την υγεία βραχυπρόθεσμα, αλλά ο οργανισμός εξακολουθεί να ερευνά τις πιθανές μακροπρόθεσμες επιπτώσεις.

Οργανοφωσφορικά παρασιτοκτόνα.

 Η έκθεση σε αυτές τις χημικές ουσίες των φυτοφαρμάκων, έχει συνδεθεί με επιπτώσεις στην ανάπτυξη του εγκεφάλου, τη συμπεριφορά και τη γονιμότητα και μπορεί να επηρεάσει τα επίπεδα τεστοστερόνης.

Γλυκολαιθέρες.

 Αυτές οι χημικές ουσίες που χρησιμοποιούνται ως διαλύτες σε χρώματα και προϊόντα καθαρισμού έχουν συνδεθεί με χαμηλότερο αριθμό σπερματοζωαρίων σε επαγγελματίες που ασχολούνται με χρώματα.

Η έκθεση σε αυτές τις χημικές ουσίες έχει επίσης συνδεθεί με το βρογχικό άσθμα και διάφορες αλλεργίες σε παιδιά.

Όταν το σώμα μας έχει επιβαρυνθεί με υπερβάλλον φορτίο τοξινών, παρουσιάζει ένα ή περισσότερα συμπτώματα, όπως κηλίδες γήρατος, δύσοσμη αναπνοή, γλώσσα με επίχρισμα λευκού χρώματος, πεπτικά προβλήματα (φουσκώματα – μετεωρισμό, κακή χώνεψη, δυσκοιλιότητα, αύξηση candida), θαμπό δέρμα και μαλλιά, αύξηση βάρους, πονοκεφάλους, ευερεθιστότητα, κουρασμένα μάτια, κόπωση, χαμηλό μεταβολισμό, ακμή, έκζεμα, αλλεργίες, (σημ. οι κηλίδες γήρατος στα χέρια οφείλονται σε υπερφόρτωση του ήπατος) και πολλά άλλα.

Αποτοξίνωση – Detoxification

Είναι η διαδικασία αποκατάστασης της ισορροπίας όλων των κυττάρων του σώματος, ώστε να επιτραπεί και να διευκολυνθεί η αποτελεσματική αποβολή των τοξινών, αλλά και η απορρόφηση και αξιοποίηση των θρεπτικών συστατικών, από το μεγαλύτερο στο μικρότερο όργανο, όπως το ήπαρ, τους νεφρούς, τους βλεννογόνους και τα κύτταρα.

Κύκλος του Krebs (Citric-acid cycle)

Ο κύκλος του κιτρικού οξέος ή κύκλος του Krebs, προς τιμή του επιστήμονα που τον ανακάλυψε, είναι το τελικό στάδιο αποδόμησης των υδατανθράκων, των λιπών και των αμινοξέων που προσλαμβάνονται με τη διατροφή.

Αποτελεί σημαντικό μέρος της αερόβιας αναπνοής. Στα περισσότερα κύτταρα, ο κύκλος του κιτρικού οξέος διεκπεραιώνει τα 2/3 του συνόλου των οξειδώσεων των ενώσεων του άνθρακα.

Ο κύκλος του κιτρικού οξέος αποκαλύφθηκε ύστερα από χρόνια προσπάθεια, για την κατανόηση των βιολογικών οδών της αερόβιας αναπνοής, το 1937.

Τα ένζυμα που απαιτούνται για τον κύκλο του κιτρικού οξέος, βρίσκονται στα μιτοχόνδρια.

Το πρώτο από αυτά τα ένζυμα, καταλύει την αντίδραση που ενώνει την ακετυλομάδα του ακέτυλο-CoA με ένα μόριο οξαλοξικού οξέος, για το σχηματισμό κιτρικού οξέως.

Το κιτρικό οξύ οξειδώνεται σταδιακά και η ενέργεια οξείδωσης, χρησιμοποιείται για να φτιαχτούν μόρια υψηλής ενέργειας.

Τα τελικά μόρια αυτού του κύκλου, είναι δύο μόρια διοξειδίου του άνθρακα και οξαλικό (κιτρικό οξύ), το οποίο χρησιμοποιείται ξανά, σε ένα νέο κύκλο.

Σε αρκετά βήματα, ηλεκτρόνια μεταφέρονται από το υπόστρωμα σε άλλα μόρια, όπως το NADH και το FADH2.

Στη συνέχεια, αυτά τα δύο μόρια μεταφέρουν τα υψηλής ενέργειας ηλεκτρόνιά τους, στην αλυσίδα μεταφοράς ηλεκτρονίων, ώστε να πραγματοποιηθεί η οξειδωτική φωσφορυλίωση.

Αυτά τα ηλεκτρόνια στο τέλος, αντιδρούν με το οξυγόνο και παράγουν νερό.

Ο κύκλος του κιτρικού οξέως, λειτουργεί επίσης ως αφετηρία για άλλες αντιδράσεις βιοσύνθεσης, επειδή παράγει σημαντικά ενδιάμεσα, όπως το οξαλοξικό και το α-κετογλουταρικό οξύ.

Οι ενώσεις αυτές, παράγονται από τον καταβολισμό, μεταφέρονται από τα μιτοχόνδρια στο κυτταρόπλασμα, όπου συμμετέχουν σε αντιδράσεις ως πρόδρομες ενώσεις για τη σύνθεση διάφορων μορίων, όπως για παράδειγμα τα αμινοξέα.

Προβλήματα του Θυρεοειδούς (Thyroid-gland)

Η παθολογία του θυρεοειδούς αδένα περιλαμβάνει:

1) Ανωμαλίες ανάπτυξης του θυρεοειδούς,

2) Παθήσεις που προκαλούν υπερθυρεοειδισμό,

3) Παθήσεις που προκαλούν υποθυρεοειδισμό,

4) Θυρεοειδίτιδες,

5) Καρκίνο του θυρεοειδούς.

Σημαντικό κλινικό εύρημα του θυρεοειδούς είναι η διόγκωσή του, που ωστόσο δεν εμφανίζεται πάντα όταν υπάρχει κάποια πάθηση του αδένα.

Φυσιολογικά, ο αδένας δεν ψηλαφάται, ωστόσο σημαντικές διογκώσεις μπορούν να γίνουν αντιληπτές, καθώς ο αδένας ακολουθεί την κίνηση της κατάποσης και “ανεβοκατεβαίνει” μαζί με το θυρεοειδή χόνδρο.

Κάθε διόγκωσή του, αναφέρεται Κλινικά ως βρογχοκήλη. Οι πιο συχνά εμφανιζόμενες παθήσεις του θυρεοειδούς είναι ο Υποθυρεοειδισμός και ο Υπερθυρεοειδισμός.

Στην πρώτη περίπτωση, έχουμε υπολειτουργία του θυρεοειδούς με μειωμένη έκκριση ορμονών και στη δεύτερη, υπερλειτουργία με υπερέκκριση θυρεοειδικών ορμονών.

Ακμή – Acne

Η Ακμή είναι μια παθολογική κατάσταση, που οδηγεί σε αποφραγμένους φλεγμονώδεις σμηγματογόνους αδένες, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται φαγέσωρες και σπυράκια.

Τα αίτια της ακμής είναι πολλαπλά,  διατροφικά και ορμονικά.

Η κοινή ακμή (acne vulgaris) είναι πιο συχνή στην εφηβεία. Η ακμή επιβαρύνεται από το άγχος.

Έκζεμα – Eczema

Το Έκζεμα είναι μια παθολογική κατάσταση του δέρματος, που συνήθως οφείλεται σε μια υπεραντίδραση του ανοσοποιητικού, που οδηγεί σε φλεγμονή των ιστών του δέρματος.

Το ατοπικό έκζεμα, είναι μια κληρονομική παθολογική κατάσταση και μπορεί να σχετίζεται με αλλεργίες.

Τα χαμηλά επίπεδα των Ωμέγα 3 και Ωμέγα 6 απαραίτητων λιπαρών οξέων, έχουν συνδεθεί πολλές φορές με το έκζεμα.

Ψωρίαση – Psoriasis

Η Ψωρίαση είναι μια μη μολυσματική παθολογική κατάσταση του δέρματος, που συνήθως κληρονομείται, αλλά μπορεί να μην εμφανιστεί μέχρι να πυροδοτηθεί από κάποιο παράγοντα όπως το άγχος, η καντιντίαση (μόλυνση από το μύκητα Candida), η εντερική τοξιναιμία (προκαλείται από τοξίνες), οι βήτα αναστολείς, η ασπιρίνη και ορισμένα βότανα.

Η Ψωρίαση, είναι ένα Αυτοάνοσο Νόσημα και ως εκ τούτου, ασθενείς με ψωρίαση πάσχουν και από άλλα αυτοάνοσα και χρόνια φλεγμονώδη νοσήματα, όπως αρθρίτιδα, φλεγμονώδεις νόσους του εντέρου, σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, σκλήρυνση κατά πλάκας και άλλα.

Η υπέρμετρη παραγωγή κυττάρων του δέρματος και η ερυθρότητα, είναι κοινά χαρακτηριστικά της ψωρίασης.

Μπορεί να επηρεαστεί και η υγεία των νυχιών.

Διαταραχές Ανάπτυξης – P.D.D.

Η διαγνωστική κατηγορία διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές (ΔΑΔ), (PDD στα αγγλικά) αναφέρεται σε μια ομάδα πέντε διαταραχών που χαρακτηρίζονται από καθυστερήσεις στην ανάπτυξη των πολύπλοκων βασικών λειτουργιών, όπως είναι η κοινωνικοποίηση και η επικοινωνία και είναι οι εξής:

Διάχυτη Αναπτυξιακή Διαταραχή,

Μη Προσδιοριζόμενη Αλλιώς (ΔΑΔ-ΜΠΑ) ή (PDD-NOS), η οποία περιλαμβάνει τον άτυπο αυτισμό, και είναι η πιο κοινή,

Αυτισμός (η πιο γνωστή κατηγορία),

Σύνδρομο Asperger,

Σύνδρομο Rett και

η Αποδιοργανωτική διαταραχή της παιδικής ηλικίας.

Διαταραχές του φάσματος του Αυτισμού – Autism Spectrum Disorders (ASD)

Ομάδα διαταραχών της προηγούμενης κατηγορίας των Διάχυτων Αναπτυξιακών Διαταραχών (PDD), που επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο το άτομο επικοινωνεί και σχετίζεται με τους ανθρώπους γύρω του.

Ο Αυτισμός ή η Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος (ΔΑΦ – ASD) ορίζεται ως μια αναπτυξιακή διαταραχή που εμφανίζεται στην παιδική ηλικία.

Ο αυτισμός επηρεάζει αρνητικά τις κοινωνικές, γνωστικές, γλωσσικές και επικοινωνιακές ικανότητες ενός ατόμου.

Τα παιδιά που εμπίπτουν στη ΔΑΦ, διαφέρουν τόσο στο βαθμό της διαταραχής τους, όσο και στα συγκεκριμένα συμπεριφορικά τους συμπτώματα.

Διαταραχές Γονιμότητας – Infertility

Η “υπογονιμότητα” ορίζεται ως η αδυναμία ενός ζευγαριού να επιτύχει σύλληψη και να αποκτήσει τέκνο, έπειτα από τουλάχιστον ένα έτος τακτικών σεξουαλικών επαφών χωρίς αντισυλληπτική προστασία.

Δεν πρέπει να συγχέεται με τη “στειρότητα”, που είναι η απόλυτη βιολογική αδυναμία τεκνοποίησης (για παράδειγμα, μια γυναίκα που έχει υποβληθεί σε ολική αφαίρεση μήτρας και ωοθηκών αδυνατεί προφανώς να τεκνοποιήσει).

Ανδρόπαυση – Andropause

Σύμφωνα με τον ορισμό της διεθνούς εταιρείας για τη μελέτη της γήρανσης του άνδρα (ISSAM) ως Ανδρόπαυση ορίζεται, το βιοχημικό σύνδρομο το οποίο συνδέεται με την αύξηση της ηλικίας στον άνδρα και χαρακτηρίζεται από μείωση των επιπέδων των ανδρογόνων στο αίμα, με ή χωρίς μείωση της ευαισθησίας των γονάδων στη δράση των ανδρογόνων.

Η κατάσταση αυτή, μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την ποιότητα της ζωής, καθώς και να αλλοιώσει τη λειτουργία πολλών οργάνων.

Ορμονικές διαταραχές – Hormone Imbalance

Oι ορμονικές διαταραχές οφείλονται σε υπέρ ή υποπαραγωγή των ορμονών ή σε ανικανότητα του οργάνου – στόχου να ανταποκριθεί σε αυτές.

H υπέρ ή αντίστοιχα η υποπαραγωγή κάποιων από τις ορμόνες (οιστρογόνα, ανδρογόνα, θυρεοειδικές ορμόνες, κορτιζόλη κ.ά.) μπορεί να επηρεάσουν τη διάθεση και να προκαλέσουν εμφανή συμπτώματα, άλλοτε έντονα και άλλοτε όχι.

Συχνά, πρόκειται για μία φυσιολογική διακύμανση (π.χ. κύκλος στις γυναίκες) και άλλες φορές για καταστάσεις που χρήζουν Ιατρικής αντιμετώπισης (π.χ. υπερπαραγωγή θυρεοειδικών ορμονών, κορτιζόλης και πολλά άλλα).

Μειωμένη λίμπιντο – Lack of libido

Εκατομμύρια γυναίκες και άνδρες παγκοσμίως, αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της έλλειψης ενδιαφέροντος για σεξ.

Σύμφωνα με έρευνες, περίπου το 43% των γυναικών, πάσχει από χαμηλή λίμπιντο.

Γεγονός είναι, ότι όλες οι γυναίκες μπορεί να αντιμετωπίσουν αυτό το πρόβλημα, ανά πάσα στιγμή στη ζωή τους και σε σύγκριση με τους άνδρες, το πρόβλημα είναι πιο συχνό στις γυναίκες.

Πολλοί παράγοντες ευθύνονται για αυτήν την κατάσταση, όπως το άγχος, η εγκυμοσύνη, η κακή διατροφή, τη γαλουχία, το αλκοόλ, η εμμηνόπαυση, η έλλειψη άσκησης, η κατάθλιψη, ορισμένα φάρμακα και φυσικά, η ανισορροπία των ορμονών του οργανισμού.

Αλλεργίες – Allergies

Με τον όρο αλλεργία, εννοείται η παθολογική κατάσταση κατά την οποία ο οργανισμός αντιδρά απέναντι σε αβλαβείς περιβαλλοντικές ουσίες, που ονομάζονται αλλεργιογόνα.

Πιο ειδικά, η αλλεργία είναι αντίδραση υπερευαισθησίας τύπου Ι, στην οποία κύριοι πρωταγωνιστές είναι ειδικά κύτταρα του αίματος (βασεόφιλα και μαστοκύτταρα) και ένας ειδικός τύπος αντισώματος (η ανοσοσφαιρίνη Ε).

Αναπνευστικά προβλήματα – Respiratory problems

Το αναπνευστικό σύστημα είναι το σύστημα εκείνων των οργάνων που χρησιμεύουν στην πρόσληψη του ατμοσφαιρικού αέρα από το περιβάλλον, την εισαγωγή του στους πνεύμονες, την παραλαβή του οξυγόνου από αυτόν και την απόδοση σε αυτόν του διοξειδίου του άνθρακα.

Όλη αυτή η διαδικασία που τροφοδοτεί τον οργανισμό με το απαραίτητο στη ζωή οξυγόνο είναι η αναπνοή.

Χρόνιες λοιμώξεις – Chronic infections

 Χρόνιες Λοιμώξεις

Νόσοι που προκαλούνται από μικροοργανισμούς, ιδιαιτερα εκείνους που απελευθερώνουν τοξίνες ή εισβάλλουν σε ιστούς του σώματος.

Οι λοιμώδεις νόσοι με παγκόσμια εξάπλωση (π.χ. μαλάρια, φυματίωση, ιοί ηπατίτιδας, διαρροϊκές νόσοι) προκαλούν περισσότερη αναπηρία και θάνατο από κάθε άλλη αιτία.

Η λοίμωξη, διαφέρει από τον αποικισμό του σώματος από μικροοργανισμούς, στο ότι στη διάρκεια του αποικισμού τα μικρόβια ενδημούν αβλαβώς στον οργανισμό ή παρέχουν χρήσιμες λειτουργίες σε αυτόν (π.χ., βακτήρια του εντέρου που παράγουν βιταμίνη Κ).

Αντίθετα, οι λοιμώδεις νόσοι τυπικά προκαλούν βλάβη.

Οστεοπόρωση, Οστεοπενία

 Οστεοπόρωση, Οστεοπενία

Η οστεοπόρωση είναι χρόνια πάθηση του μεταβολισμού των οστών, κατά την οποία παρατηρείται σταδιακή μείωση της πυκνότητας και ποιότητάς τους, με αποτέλεσμα αυτά με την πάροδο του χρόνου να γίνονται πιο εύθραυστα και λεπτά.

Έτσι προκαλείται αυξανόμενος κίνδυνος κατάγματος (σπασίματος) των οστών, καθώς μειώνεται η ανθεκτικότητα και η ελαστικότητά τους.

Τα τελευταία 30 χρόνια η έρευνα πάνω στην Οστεοπόρωση, ξεκινώντας από το μηδέν σχεδόν, σημείωσε αλματώδη εξέλιξη, την οποία πυροδότησε το πρόβλημα Οστεοπόρωσης των αστροναυτών – κοσμοναυτών διαρκείας, αλλά και η συνεχής γήρανση του πληθυσμού.

Διαταραχές του ύπνου – Sleep disorders

 Διαταραχές του ύπνου – Sleep disorders

Οι διαταραχές ύπνου, περιλαμβάνουν οποιαδήποτε δυσκολία σχετική με τον ύπνο.

Πιο συγκεκριμένα δυσκολία στο να κοιμηθεί κάποιος, να κοιμάται σε ακατάλληλες ώρες, υπερυπνία, ή και μη φυσιολογικές συμπεριφορές κατά τη διάρκεια του ύπνου.

Κατάθλιψη – Depression

 Κατάθλιψη – Depression

Στην καθημερινή ζωή με τον όρο κατάθλιψη εννοούμε μια κατάσταση θλίψης και μελαγχολίας.

Αυτό συνήθως είναι παροδικό και μάλλον οφείλεται σε κάτι σχετικά ασήμαντο και επουσιώδες.

Η κατάθλιψη διαφέρει από την Κλινική Κατάθλιψη, η οποία χαρακτηρίζεται από συμπτώματα που διαρκούν πάνω από δύο εβδομάδες και είναι τόσο σοβαρά, ώστε να επεμβαίνουν στην καθημερινότητα ενός ατόμου.

Στην Ψυχιατρική, ο όρος κατάθλιψη μπορεί επίσης να έχει αυτή τη σημασία, αλλά συνήθως αναφέρεται σε μία ψυχική ασθένεια και ειδικά όταν δεν έχει φτάσει σε επίπεδο υψηλής σοβαρότητας, ώστε να τεθεί αυτή η διάγνωση.

Η κατάθλιψη αποτελεί το τέταρτο στάδιο του μοντέλου της Κιούμπλερ-Ρος για την αποδοχή του θανάτου.

Κόπωση – Fatigue

 Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης – chronic-fatigue-syndrome

Χαρακτηρίζεται από χρόνια κόπωση, η οποία δεν απαλύνεται με την ανάπαυση και την ελαττωμένη σωματική, διανοητική και κοινωνική λειτουργία.

Επηρεάζει γυναίκες και άνδρες όλων των ηλικιών και φυλών.

Συχνά σχετίζεται με ελαττωμένη συγκέντρωση, εκνευρισμό, διαταραχές ύπνου, υποτροπιάζοντες πονόλαιμους, χαμηλές θερμοκρασίες, πρησμένους αδένες και πόνους των οστών ή των μυών.

Συστηματικός Ερυθηματώδης Λύκος – S.L.E.

Ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος (ΣΕΛ) είναι μια συστηματική, φλεγμονώδης πάθηση του ανοσοποιητικού συστήματος που μπορεί να αποβεί ακόμη και θανατηφόρα.

Είναι η μορφή της νόσου στην οποία αναφέρονται οι περισσότεροι άνθρωποι όταν χρησιμοποιούν τον όρο “Λύκος”.

Τα συμπτώματα του ΣΕΛ μπορεί να είναι ήπια ή βαριά.

Αν και ο ΣΕΛ συνήθως πρωτοεμφανίζεται σε ασθενείς ηλικίας μεταξύ 15 και 45 ετών, μπορεί να εμφανιστεί επίσης στην παιδική ή και σε μεγαλύτερες ηλικίες.

Ημικρανίες – Migraines

Η ημικρανία είναι ένας ιδιαίτερος τύπος πονοκεφάλου, που μπορεί να εκδηλωθεί με συμπτώματα όπως ναυτία, έμετο ή φωτοευαισθησία.

Σε πολλά άτομα, γίνεται αισθητός ένας σφύζων πόνος, μόνο στη μία πλευρά του κεφαλιού.

Κάποια άτομα με ημικρανία έχουν προειδοποιητικά συμπτώματα, που καλούνται “αύρα”, πριν ξεκινήσει ο πραγματικός πονοκέφαλος.

Η αύρα είναι μια ομάδα συμπτωμάτων, που περιλαμβάνουν διαταραχές της όρασης και αποτελούν ένα προειδοποιητικό σημείο ότι επέρχεται η ημικρανία.

Ελκώδης Κολίτιδα – Ulcerative Colitis

Η ελκώδης κολίτιδα είναι μία χρόνια νόσος, που χαρακτηρίζεται από φλεγμονή και εξελκώσεις του βλεννογόνου του παχέος εντέρου.

Τα συμπτώματα ενός ασθενούς με ελκώδη κολίτιδα, είναι κυρίως οι διαρροϊκές βλεννοαιματηρές κενώσεις και οι πόνοι στην κοιλιά.

Η ελκώδης κολίτιδα προσβάλλει μόνο τα παχύ έντερο (κόλον).

Ρευματοειδής αρθρίτιδα – Rheumatoid Arthritis

Η ρευματοειδής αρθρίτιδα (ΡΑ) είναι χρόνια, συμμετρική, πολυαρθρική, αλλά και συστηματική Αυτοάνοση φλεγμονώδης νόσος, που προσβάλει κυρίως τον αρθρικό υμένα των μικρών αρθρώσεων.

Μπορεί να προκαλέσει παραμόρφωση των αρθρώσεων και χρόνια αναπηρία και είναι δυνατόν να συνοδεύεται από εξωαρθρικές εκδηλώσεις (ρευματοειδή οζίδια, αγγειίτιδα) ως αποτέλεσμα της προσβολής διαφόρων ιστών και οργάνων.

Είναι μια χρόνια, τυπικά ισόβια νόσος, με πολύ μεταβαλλόμενη πορεία.

Η νόσος έχει παγκόσμια κατανομή, αποτελεί την πιο συχνή χρόνια φλεγμονώδη αρθροπάθεια και προσβάλει το 1% του πληθυσμού των ενηλίκων.

Προσβάλει όλες τις ηλικίες, αλλά η συχνότητα εμφάνισης της αυξάνει με την πάροδο της ηλικίας.

Είναι τουλάχιστον δύο φορές συχνότερη στις γυναίκες συγκριτικά με τους άνδρες.

Διακρίνεται σε δύο κατηγορίες: τη ρευματοειδή αρθρίτιδα ενηλίκων καθώς και τη νεανική ρευματοειδή αρθρίτιδα.

Η κλινική εικόνα και η πορεία των ασθενών αυτών των δύο κατηγοριών διαφέρουν αρκετά μεταξύ τους.

Οστεοαρθρίτιδα – Osteoarthritis

Η Οστεοαρθρίτιδα (ΟΑ), γνωστή ως εκφυλιστική αρθρίτιδα ή εκφυλιστική νόσος των αρθρώσεων, είναι μια ομάδα μηχανικών ανωμαλιών που συνεπάγονται υποβάθμιση της αρθρώσεως, συμπεριλαμβανομένων του αρθρικού χόνδρου και υποχόνδριου οστού.

Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν, πόνο στις αρθρώσεις, ευαισθησία, δυσκαμψία, κλείδωμα και μερικές φορές μία διάχυση υγρού στην περιοχή της άρθρωσης.

Μια ποικιλία αιτίων – κληρονομικά, αναπτυξιακά, μεταβολικά και μηχανικά, μπορεί να κινήσουν τις διαδικασίες που οδηγούν σε απώλεια του χόνδρου.

Όταν οι επιφάνειες των οστών είναι λιγότερο καλά προστατευμένες από χόνδρους, τα οστά είναι δυνατόν να εκτεθούν και να καταστραφούν.

Ως αποτέλεσμα της μειωμένης κίνησης λόγω πόνου, οι περιφερειακοί μύες μπορεί να ατροφήσουν και οι σύνδεσμοι μπορεί να γίνουν πιο χαλαροί.

Ψωριασική Αρθρίτιδα – Psoriatic Arthritis

Η ψωριασική αρθρίτιδα είναι μια χρόνια φλεγμονώδης νόσος, η οποία προσβάλει κυρίως αρθρώσεις των άνω και κάτω άκρων, τη σπονδυλική στήλη αλλά και το δέρμα.

Συγκεκριμένα, μπορεί να προκαλέσει οίδημα στις αρθρώσεις και να δημιουργήσει λεπιδώδεις πλάκες στο δέρμα ομοιάζοντες ελαφρώς με το έκζεμα, με τη διαφορά ότι μπορεί να έχουν πολύ μεγαλύτερη έκταση.

Η ψωριασική αρθρίτιδα ανήκει στην κατηγορία των σπονδυλοαρθροπαθειών.

Διακρίνεται από τις άλλες μορφές της φλεγμονώδους αρθρίτιδας, κυρίως λόγω της δερματικής πάθησης που προκαλεί.

Εκδηλώνεται με οξέα επεισόδια, με ενδιάμεσες περιόδους ύφεσης ποικίλης διάρκειας.

Άλλα σημεία που μπορούν να προσβληθούν από τη ψωριασική αρθρίτιδα, είναι οι ενθέσεις, δηλαδή οι περιοχές όπου οι τένοντες προσφύονται στα οστά της άρθρωσης, γεγονός το οποίο μπορεί να εξηγήσει τον πόνο στις φτέρνες.

Η ψωριασική αρθρίτιδα είναι ένα Αυτοάνοσο Νόσημα, το οποίο συνήθως παρουσιάζεται ως επέκταση της ψωρίασης.

Η ψωρίαση είναι συνήθως βλατιδολεπιδώδης βλάβη που προσβάλει το 2% του πληθυσμού και χαρακτηρίζεται από καλά αφοριζόμενες ερυθρές λεπιδώδεις πλάκες.

Προσβάλει με την ίδια συχνότητα άντρες και γυναίκες. Μπορεί να παρουσιαστεί σε γόνατα, χέρια, πόδια, τριχωτό της κεφαλής αλλά και σε άλλα μέρη του σώματος.

Η αιτιολογία της πάθησης είναι ανακριβής αλλά υπάρχουν ενδείξεις για γενετική προδιάθεση, ανοσολογικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες.

Η εμφάνιση της νόσου μπορεί να παρουσιαστεί κατά την παιδική ηλικία ή στην αρχή της ενηλικίωσης (πρώιμη εκδήλωση της ψωρίασης) είτε να εμφανιστεί μετά την ηλικία των 40 (καθυστερημένη εκδήλωση).

Αγκυλοποιητική Σπονδυλίτιδα – Ankylosing spondylitis

Η αγκυλοποιητική σπονδυλαρθρίτιδα ή αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα, είναι χρόνια νόσος της σπονδυλικής στήλης.

Ανήκει στην ομάδα των Αυτοάνοσων Νοσημάτων όπως και η ρευματοειδής αρθρίτιδα.

Προσβάλει τις αρθρώσεις, τους πρόσθιους επιμήκεις συνδέσμους της σπονδυλικής στήλης και τις ιερολαγόνιες αρθρώσεις.

Είναι επίσης γνωστή και ως νόσος του Bechterew ή σύνδρομο Bechterew ή νόσος Marie Strumpell.

Σπανιότερα προσβάλλει αρθρώσεις των άνω και κάτω άκρων ή παρεγχυματώδη όργανα (σπλήνα, νεφρούς κτλ).

Ιστοπαθολογία: Πρόκειται για εστιακές φλεγμονώδεις αλλοιώσεις του φτωχού σε αγγεία χόνδρου των αρθρώσεων και του μεσοσπονδυλίου δίσκου.

Αγκυλοποιητική Σπονδυλίτιδα – Γενεσιολογία