Ψωριασική Αρθρίτιδα

• Ιατρική Ακριβείας
• Διάγνωση Πραγματικών Αιτιών με ακριβή διαγνωστικά ευρήματα
• Εξατομικευμένες θεραπευτικές αγωγές, χωρίς χημικά κατάλοιπα και έκδοχα
• Θεραπείες που δρουν μεμονωμένα ή σε συνδυασμό με οποιαδήποτε άλλη φαρμακευτική αγωγή
• Σταδιακή αποκατάσταση Κυτταρικής Λειτουργίας
• Άρση των υποκείμενων Παθήσεων

Η Ψωριασική Αρθρίτιδα εμφανίζεται συνήθως σε άτομα ηλικίας 30-55 ετών. Έχει παρόμοια κλινικά χαρακτηριστικά με άλλες σπονδυλοαρθροπάθειες, καθώς και με τη ρευματοειδή αρθρίτιδα.

Ψωριασική Αρθρίτιδα & Συμπτώματα

Τα συμπτώματα που κρίνεται από το γιατρό ότι οφείλονται σε Ψωριασική Αρθρίτιδα είναι οι πρησμένες αρθρώσεις και η δακτυλίτιδα, δηλαδή η διόγκωση ολόκληρου του δακτύλου που οφείλεται σε συνδυασμό αρθρίτιδας, ενθεσίτιδας και διόγκωσης των μαλακών μορίων.

Ενθεσίτιδα είναι ο πόνος που οφείλεται σε φλεγμονή στις θέσεις όπου οι τένοντες προσφύονται. Δηλαδή προσκολλώνται πάνω στα οστά σχηματίζοντας τις λεγόμενες ενθέσεις. Οι εξωτερικές αρθρικές φλεγμονώδεις εκδηλώσεις, όπως η ραγοειδίτιδα, αποτελούν συμπτώματα Ψωριασικής Αρθρίτιδας.

Οι προσβληθείσες αρθρώσεις διογκώνονται και διαπιστώνεται θερμότητα, όταν ψηλαφιστούν. Οι πάσχοντες από Ψωριασική Αρθρίτιδα παρουσιάζουν πρωινή δυσκαμψία, δεν μπορούν δηλαδή να σηκωθούν εύκολα το πρωί από το κρεβάτι, γιατί δυσκολεύονται να κινήσουν τις αρθρώσεις. Επίσης, εμφανίζουν ευαισθησία, όταν πιέζουν τις πάσχουσες αρθρώσεις.

Ψωριασική Αρθρίτιδα & Αίτια

Η Ψωριασική Αρθρίτιδα είναι μία χρόνια φλεγμονώδης αρθρίτιδα, αυτοάνοσης αιτιολογίας. Προκαλείται από παράγοντες που διαταράσσουν την ομαλή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος, με αποτέλεσμα αυτό να επιτίθεται στα κύτταρα του ίδιου του οργανισμού του.

Επομένως, η εμφάνιση της Ψωριασικής Αρθρίτιδας καθορίζεται από την ύπαρξη κάποιας γενετικής προδιάθεσης, η οποία, συνδυαζόμενη με δυσμενείς επιγενετικούς παράγοντες, οδηγεί στην παθολογική διέγερση κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος.

Οι δυσμενείς επιγενετικοί παράγοντες αποτελούν περιβαλλοντικές ή ενδογενείς αλλαγές που δρουν στα γονίδια και επιδρούν δυσμενώς στη βιοχημεία του σώματος. Σε αυτές συγκαταλέγονται οι εξής:

• Στρες. Σε συνθήκες στρες, απελευθερώνονται από το σώμα ορμόνες που διαταράσσουν την ανοσοποιητική λειτουργία
• Ορμονική ανισορροπία
• Γλυκοζυλίωση
• Μεθυλίωση
• Οξειδωτικό stress
• Χρόνιες φλεγμονές
• Η φλεγμονώδης διατροφή που περιλαμβάνει την κατανάλωση γλουτένης ή/και γαλακτοκομικών
• Οι δυσανεξίες απέναντι σε ορισμένα τρόφιμα
• Η συσσώρευση τοξικότητας
• Αλλαγές στο μικροβίωμα του εντέρου, διαπερατό έντερο, SIBO (φλεγμονή στο λεπτό έντερο ), μυκητιασική υπερανάπτυξη ή βακτηριακή δυσβίωση στο λεπτό έντερο
• Ανεπάρκειες μικροθρεπτικών συστατικών στο κύτταρο
• Μικροβιακοί παράγοντες. Σύμφωνα με επιδημιολογικές μελέτες, υπάρχει μία συσχέτιση της στρεπτοκοκκικής λοίμωξης και της πρόσφατης έκθεσης στα αντιβιοτικά.
• Τα τραύματα στο δέρμα μπορεί να προκαλέσουν φλεγμονές ψωριασικών αλλοιώσεων του δέρματος, το οποίο είναι γνωστό ως φαινόμενο Koebner.

Ψωριασική Αρθρίτιδα & Διάγνωση

Η ακτινογραφία, η αξονική τομογραφία, ο υπέρηχος και η μαγνητική τομογραφία βοηθούν στην αξιολόγηση των ασθενών με Ψωριασική Αρθρίτιδα.

Ωστόσο, η Ψωριασική Αρθρίτιδα παρουσιάζει παρόμοια κλινικά χαρακτηριστικά με άλλες φλεγμονώδεις αρθρίτιδες, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα και η αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα. Γι’ αυτό, είναι δύσκολο πολλές φορές να τεθεί ακριβής διάγνωση.

Ψωριασική Αρθρίτιδα & Κλασική Θεραπευτική Αντιμετώπιση

Η θεραπεία εξαρτάται από τη σοβαρότητα της ασθένειας, το βαθμό της βλάβης των αρθρώσεων, την έκταση της νόσου και άλλες τυχόν συννοσηρότητες. Τα συνήθη φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπευτική αντιμετώπιση της Ψωριασικής Αρθρίτιδας είναι τα γλυκοκορτικοειδή (κορτιζόνη).

Συνήθως, η διακοπή τους συνεπάγεται έξαρση των κλινικών εκδηλώσεων της νόσου. Στην περίπτωση αυτή, απαιτείται συχνά η χορήγηση γλυκοκορτικοειδών σε μεγαλύτερες δόσεις, ούτως ώστε να αντιμετωπιστούν οι εκδηλώσεις αυτές.

Τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα χορηγούνται σε ορισμένους ασθενείς, για να ανακουφιστούν παροδικά από τον πόνο. Τα βιολογικά ανοσοτροποποιητικά αντιρρευματικά φάρμακα που χρησιμοποιούνται σήμερα, με στόχο τη θεραπεία των ασθενών με Ψωριασική Αρθρίτιδα, μπορεί να έχουν θετική επίδραση στη νόσο. Όμως, ευθύνονται για την εμφάνιση μίας πλειάδας παρενεργειών και δεν θεραπεύουν τα βασικά αίτια της νόσου.

Ψωριασική Αρθρίτιδα & Σύγχρονη Ιατρική Αντιμετώπιση

Η Ψωριασική Αρθρίτιδα μπορεί να αντιμετωπιστεί, εφόσον εξακριβωθούν και κατανοηθούν, σε κυτταρικό και σε γονιδιακό επίπεδο, οι πραγματικές αιτίες που επέφεραν την απορρύθμιση της βιοχημικής ισορροπίας και του ανοσοποιητικού συστήματος και οδήγησαν στην έκφραση της νόσου.

Όλα τα συστήματα στο σώμα είναι συνδεδεμένα. Όταν κάποιο δεν λειτουργεί στην καλύτερη δυνατή κατάσταση και το πρόβλημα στη ρίζα έχει αφεθεί να επιμένει, μπορεί να επηρεάσει αρνητικά και τα άλλα συστήματα, δημιουργώντας ένα φαινόμενο «ντόμινο» από ασθένειες. Τα φάρμακα ανακουφίζουν από τα συμπτώματα, δίχως να αντιμετωπίζουν τη διαρκή βλάβη που συντελείται στο σώμα μας.

Με Εξειδικευμένες Εξετάσεις Μοριακού και Γονιδιακού επιπέδου, εντοπίζονται τα πραγματικά αίτια της πάθησης. Οι Μοριακές Εξετάσεις ανιχνεύουν πιθανές ορμονικές και μεταβολικές διαταραχές και διερευνούν τα επίπεδα βιταμινών, ιχνοστοιχείων και οργανικών οξέων. Με τα Γενετικά Τεστ, μπορούμε να πληροφορηθούμε την προδιάθεση των ατόμων να εμφανίσουν Ψωριασική Αρθρίτιδα, καθώς και για τον ακριβή μηχανισμό της νόσου, όταν έχει ήδη εκφραστεί.

Στο πάνελ των Αυτοάνοσων Νοσημάτων, μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνεται η Ψωριασική Αρθρίτιδα, αναλύονται 1152 πολυμορφισμοί (SNPs), 543 γονίδια και 124 παθήσεις, σχετιζόμενες με τα Αυτοάνοσα Νοσήματα. Η ανάλυση πραγματοποιείται με δείγμα σάλιου και διενεργείται μία φορά στη ζωή του ατόμου.

Με γνώμονα τα ακριβή διαγνωστικά ευρήματα, μπορεί να προταθεί Αυστηρά Εξατομικευμένη Θεραπευτική Αγωγή, σε συνεργασία με τις εμπλεκόμενες Ιατρικές Ειδικότητες. Η Αγωγή αυτή συμβάλλει είτε στην πρόληψη της Ψωριασικής Αρθρίτιδας είτε στη θεραπευτική αντιμετώπιση της, όταν έχει ήδη εκφραστεί. Ο οργανισμός των ασθενών που υπόκεινται σε αυτού του είδους τις θεραπευτικές αγωγές σταδιακά επαναρρυθμίζεται, η ομοιόσταση σε κυτταρικό και ορμονικό επίπεδο επανέρχεται και τα συμπτώματα του νοσήματος βαθμιαία υποχωρούν.