Οι ταχυκαρδίες, ή αλλιώς ταχυπαλμίες, είναι ο ιατρικός όρος, σύμφωνα με τον οποίο οι παλμοί της καρδιάς υπερβαίνουν τους 100 ανά λεπτό. Στους ενήλικες, η φυσιολογική καρδιακή συχνότητα κυμαίνεται από 60 έως 100 σφυγμούς το λεπτό, οι αθλητές έχουν πιο μειωμένες τιμές καρδιακών παλμών, ενώ στα βρέφη οι τιμές είναι υψηλότερες.

Το άτομο που εμφανίζει ταχυκαρδίες μπορεί να έχει μία αίσθηση ότι η καρδιά του χτυπά πολύ γρήγορα, νιώθει, δηλαδή, το λεγόμενο «φτερούγισμα» στην καρδιά. Η αίσθηση αυτή είναι κάτι που παρατηρείται αρκετά συχνά, ειδικότερα σε στιγμές έντονης συγκίνησης, μεγάλης χαράς ή θλίψης. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι ταχυπαλμίες προκαλούνται ως φυσιολογική ανταπόκριση του οργανισμού, έπειτα από έντονο άγχος ή αυξημένη σωματική δραστηριότητα.

Συνήθως, αυτού του είδους οι ταχυπαλμίες δεν προμηνύουν κάποιον κίνδυνο, ειδικότερα όταν παρουσιάζονται στα άτομα νεαρής ηλικίας. Ωστόσο, κάποιες φορές, όταν επιμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα, χρήζουν ιατρικής διερεύνησης, διότι ενδέχεται να αποτελούν ένδειξη κάποιας παθολογικής κατάστασης και να υποκρύπτουν μία υποκείμενη νόσο.

 

Τα συχνότερα αίτια της Ταχυκαρδίας

Οι συχνότεροι παράγοντες στους οποίους μπορεί να οφείλεται η πρόκληση ταχυκαρδιών είναι οι εξής:

  • Διεγερτικές ουσίες (καφές, τσάι, σοκολάτες)
  • Κάπνισμα και κατανάλωση αλκοόλ
  • Αυξημένη σωματική δραστηριότητα
  • Έντονο στρες
  • Διάφορες πτητικές ουσίες που είναι εισπνεόμενες, όπως οι διαλύτες που περιέχονται σε χρώματα, στις κόλλες, στα βερνίκια ή στη βενζίνη.
  • Η χρήση ορισμένων φαρμάκων (ψυχοφάρμακα, αντιυπερτασικά, αποσυμφορητικά, κάποια φάρμακα που χρησιμοποιούνται για το κοινό κρυολόγημα και το βήχα, καθώς και όσα χορηγούνται για την αντιμετώπιση των θυρεοειδοπαθειών)
  • Η χρήση ναρκωτικών ουσιών
  • Ανισορροπία ηλεκτρολυτών στον οργανισμό
  • Αφυδάτωση

 

Οι χρόνιες ταχυπαλμίες ως πιθανό σύμπτωμα υποκείμενων παθήσεων

Όταν οι ταχυπαλμίες επιμένουν για αρκετό χρονικό διάστημα, ορισμένα υποκείμενα νοσήματα μπορεί να αποτελούν τις βασικότερες γενεσιουργούς αιτίες του συγκεκριμένου προβλήματος.

 

Νοσήματα του θυρεοειδούς αδένα

Οι παθήσεις του θυρεοειδούς αδένα ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για την πρόκληση ταχυπαλμιών, καθώς από τις ορμόνες του θυρεοειδούς ρυθμίζονται, μεταξύ άλλων, και οι παλμοί της καρδιάς. Γι’ αυτό το λόγο, οι πάσχοντες από κάποιο νόσο του θυρεοειδούς αδένα εμφανίζουν αίσθημα καρδιακών παλμών, «φτερουγίσματα» και έκτακτες καρδιακές συστολές, δίχως να υφίσταται κάποιο καρδιολογικό νόσημα.

Ειδικότερα, στον υπερθυρεοειδισμό, οι ασθενείς καταβάλλονται από μία αίσθηση υπερβολικής έντασης σαν να έχουν καταναλώσει υψηλές ποσότητες καφεΐνης, δυσκολεύονται να κοιμηθούν και νιώθουν ταχυπαλμία, ακόμη κι όταν βρίσκονται σε κατάσταση ηρεμίας. Η νόσος Graves αποτελεί μία χαρακτηριστική περίπτωση υπερθυρεοειδισμού.

Από την άλλη, οι ταχυκαρδίες δεν αποκλείεται να παρουσιαστούν εξαιτίας και του υποθυρεοειδισμού, όπου οι ορμόνες του θυρεοειδούς αδένα παράγονται με βραδείς ρυθμούς ή λειτουργούν ανεπαρκώς. Ένα χαρακτηριστικό υποθυρεοειδισμού αποτελεί η Θυρεοειδίτιδα Hashimoto. Οι πάσχοντες ενδέχεται να εμφανίσουν αρρυθμία, βραδυκαρδία ή ακόμη και ταχυκαρδία και εν γένει ένα αίσθημα παλμών.

Ορμονική ανισορροπία

Οι ταχυπαλμίες, πολλές φορές, οφείλονται σε ανισορροπίες του ορμονικού συστήματος που λαμβάνουν χώρα στο σώμα των γυναικών κατά την προεμμηνοπαυσιακή φάση. Η διαρκής μείωση των οιστρογόνων στον γυναικείο οργανισμό φέρει ως επακόλουθο την παρουσία εξάψεων, καθώς και ταχυκαρδίας. Πολλές γυναίκες έχουν αναφέρει πως, όταν διανύουν τη φάση της Κλιμακτηρίου, αισθάνονται ένα σφίξιμο στο στήθος και καταβάλλονται από ένα αίσθημα καρδιακών παλμών, ακόμη κι όταν δεν έχουν άγχος.

Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης (CFS)

Το Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης (CFS) αποτελεί μία εξαιρετικά πολύπλοκη διαταραχή, κατά την οποία ο ασθενής αισθάνεται υπερβολική και χρόνια κούραση. Η συνεχής αυτή κόπωση δεν μπορεί να ερμηνευτεί από κάποια άλλη παθολογική κατάσταση του ατόμου και δεν υποχωρεί με τον ύπνο και την ξεκούραση. Αντίθετα, επιδεινώνεται, με το πέρασμα του χρόνου. Σε ένα από τα πολλά και διαφορετικά συμπτώματα με τα οποία μπορεί να εκδηλωθεί το Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης (CFS), συμπεριλαμβάνονται οι ταχυκαρδίες.

Καρδιαγγειακές ασθένειες και παθήσεις του θώρακα

Διάφορες καρδιαγγειακές παθήσεις, όπως η στεφανιαία νόσος, η καρδιακή ανεπάρκεια, οι βαλβιδοπάθειες και η υπέρταση, είναι δυνατόν να προκαλέσουν ταχυπαλμίες στους πάσχοντες. Κάποια πάθηση στους πνεύμονες, επίσης, μπορεί να οδηγήσει στην εμφάνιση ταχυπαλμιών.

Αναιμία και Σύνδρομο Wolf- Parkinson-White

Η αναιμία ενοχοποιείται σε μεγάλο βαθμό για την αύξηση του ρυθμού των καρδιακών παλμών, ως συνέπεια της έντονης σωματικής προσπάθειας που καταβάλλει το ανθρώπινο σώμα. Μάλιστα, η ύπαρξη εκ γενετής διαφόρων ‘βραχυκυκλωμάτων’ στο ηλεκτρικό σύστημα της καρδιάς, όπως λόγου χάρη συμβαίνει στο σχετικά συχνό σύνδρομο Wolf- Parkinson-White, μπορεί να ευθύνεται για την πρόκληση ταχυκαρδιών.

Γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση και φούσκωμα

Η αίσθηση «καψίματος» στο στέρνο αποτελεί ένδειξη παλινδρόμησης. Επιπλέον, εάν έπειτα από κάθε γεύμα το άτομο αισθάνεται φούσκωμα στο άνω μέρος της κοιλιάς, ίσως πάσχει από κάποια νόσο του στομάχου, παραδείγματος χάριν από γαστρίτιδα. Όλες αυτές οι καταστάσεις ευθύνονται αρκετές φορές για την παρουσία ταχυπαλμιών.

 

Η σημασία της σωστής διάγνωσης για την ανίχνευση της αιτίας των ταχυπαλμιών

Η επίσκεψη στον γιατρό κρίνεται επιβεβλημένη, αν οι παλμοί της καρδιάς είναι γρήγοροι και χτυπούν ρυθμικά, δίχως να συντρέχει κάποιος προφανής λόγος, με τη συγκεκριμένη κατάσταση να ταλαιπωρεί το άτομο για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Αν ταυτόχρονα με τις ταχυπαλμίες συνυπάρχουν συμπτώματα, όπως ζάλη, πόνος στο στήθος, δύσπνοια και «φτερουγίσματα» που εμφανίζονται περισσότερες από 30 φορές την ημέρα, κρίνεται απαραίτητη η ιατρική διερεύνηση, ούτως ώστε να διαπιστωθεί αν υποβόσκει κάποιο υποκείμενο νόσημα.

Σε πρώτο στάδιο, ζητείται ένα πλήρες επιγενετικό ιστορικό, στο οποίο ο ασθενής καλείται να καταγράψει τη διάρκεια των συμπτωμάτων, τη συχνότητα με την οποία παρουσιάζονται οι ταχυπαλμίες, καθώς και παράγοντες που σχετίζονται με τις διατροφικές του συνήθειες και τη χρήση φαρμάκων. Με βάση τη συμπτωματολογία και το ιστορικό του κάθε ασθενούς, καθορίζονται οι εξετάσεις που θα διενεργηθούν.

Οι συνήθεις θεραπευτικές προσεγγίσεις για την αντιμετώπιση των ταχυπαλμιών

Στις κλασικές θεραπευτικές προσεγγίσεις για την αντιμετώπιση των ταχυπαλμιών μπορεί να περιλαμβάνονται φάρμακα, όπως οι β-αποκλειστές, τα ηρεμιστικά, τα αντιαρρυθμικά, κ.λ.π. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τοποθετείται βηματοδότης ή καταστρέφεται το σημείο της καρδιάς από όπου αρχίζει η ταχυπαλμία.

 

Η πιο Σύγχρονη Ιατρική αντιμετώπιση της Ταχυπαλμίας

Σε περίπτωση που οι ταχυπαλμίες εκδηλώνονται ως σύμπτωμα άλλων σημαντικών διαταραχών που υποβόσκουν στο σώμα μας, τότε το πρόβλημα μπορεί να επιλυθεί, εφόσον εξαλειφθεί η αιτία που το προκάλεσε. Το κλινικό εκείνο πλαίσιο που βασίζεται στην ενδελεχή διερεύνηση και αποτελεσματική εξάλειψη των πραγματικών αιτιών που προκαλούν το εκάστοτε πρόβλημα είναι η Ιατρική Ακριβείας.

Η ανίχνευση σε κυτταρικό και σε γονιδιακό επίπεδο των πραγματικών αιτιών των ταχυπαλμιών μπορεί να επιτευχθεί μέσω Εξετάσεων Υψηλής Ακριβείας, οι οποίες αξιολογούν το σύνολο των βιοχημικών δεικτών, αποτυπώνουν με ακρίβεια την πραγματική κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο οργανισμός τη δεδομένη χρονική στιγμή και μπορούν να εντοπίσουν τυχόν υποκείμενα νοσήματα, όπως ο Υπερθυρεοειδισμός.

Παράλληλα, καταγράφουν τις μεταβολικές λειτουργίες του οργανισμού μας, δίνοντας ιδιαίτερη προσοχή σε όλα τα κλινικά συμπτώματα και καθιστούν ορατή την οποιαδήποτε παρέκκλιση ή ανισορροπία.

Όλες αυτές οι μέθοδοι συνεπικουρούν τον ιατρό, για να μπορέσει να προβεί σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες, προκειμένου, εν συνεχεία, να αντιμετωπιστούν οι αιτίες του προβλήματος.

Βάσει των διαγνωστικών ευρημάτων, διαμορφώνονται εξατομικευμένα θεραπευτικά πρωτόκολλα που βασίζονται στην ενδυνάμωση του ανοσοποιητικού συστήματος, στη μείωση των φλεγμονών, στην αποκατάσταση της ορμονικής ισορροπίας και στη διόρθωση τυχόν ελλείψεων θρεπτικών ουσιών.

Τα πρωτόκολλα μπορεί να περιλαμβάνουν Θεραπείες Μικρο-Μακροθρεπτικών Συστατικών, Φυσικών “Βιομιμητικών” Ορμονών και Διατροφή Ακριβείας, με επίβλεψη γιατρού. Έτσι, προάγεται η συνολική υγεία του ασθενούς, ενισχύεται η ποιότητα ζωής του και ακολούθως μπορεί να αντιμετωπιστεί το οποιοδήποτε υποκείμενο νόσημα.

 

 

Διαβάστε επίσης

Φλεγμονές Οξείες & Χρόνιες – Πόσο επικίνδυνες μπορούν να γίνουν;

Ωμέγα-3 Λιπαρά Οξέα: Μπορούν να καταστείλουν τη Φλεγμονή και την Αυτοανοσία;

Ο μοναδικός ακριβής τρόπος, για τον έλεγχο των επιπέδων Υγείας

 

 

References:

  1. Robinson, Kenneth J.; Sanchack, Kristian E. (2019-02-25). “Palpitations”. CC-BY-SA icon.svg This source from PubMed is licensed under the Creative Commons Attribution License. says in the Copyright and License information section of the source.. StatPearls. PMID 28613787. Retrieved 2019-03-30 – via NCBI Bookshelf.
  2. Indik, Julia H. (2010). “When Palpitations Worsen”. The American Journal of Medicine. 123 (6): 517–9. doi:10.1016/j.amjmed.2010.01.012. PMID 20569756.
  3. Jamshed, N; Dubin, J; Eldadah, Z (February 2013). “Emergency management of palpitations in the elderly: epidemiology, diagnostic approaches, and therapeutic options”. Clinics in Geriatric Medicine. 29 (1): 205–30. doi:10.1016/j.cger.2012.10.003. PMID 23177608.
  4. MedlinePlus Medical Encyclopedia: Heart palpitations
  5. content team, content team (July 18, 2019). “It is Time to Know Key Facts about Heart Palpitations”. sinahealthtour.com. Retrieved July 25, 2019.
  6. “Types of Arrhythmia”. National Heart, Lung, and Blood Institute. July 1, 2011. Archived from the original on 7 June 2015. Retrieved 7 March 2015.
  7. “How Are Arrhythmias Treated?”. National Heart, Lung, and Blood Institute. July 1, 2011. Archived from the original on 17 February 2015. Retrieved 7 March 2015.
  8. Deo R, Albert CM (2012). “Epidemiology and genetics of sudden cardiac death”. Circulation. 125 (4): 620–37. doi:10.1161/circulationaha.111.023838. PMC 3399522. PMID 22294707.