Το ανοσοποιητικό σύστημα και ο ρόλος των βιοχημικών καυσίμων στους μηχανισμούς ομοιόστασης
Όλοι οι ζώντες οργανισμοί είναι εκ γενετής εξοπλισμένοι να επιβιώνουν, εξασφαλίζοντας, κατ’ αυτόν τον τρόπο, την υγεία τους. Το ανθρώπινο σώμα δεν έχει προδιάθεση να νοσήσει. Αντιθέτως, είναι γενετικά προγραμματισμένο να είναι υγιές. Η διαδικασία της αυτοΐασης του σώματος είναι έμφυτη στον κάθε άνθρωπο, όπως ακριβώς και η διαδικασία της αναπνοής, η πέψη, η αναπαραγωγή κτλ.
Η αυτοΐαση αυτή επιτυγχάνεται μέσω της ομοιόστασης, μίας ιδιότητας που αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα όλων των έμβιων όντων. Πρόκειται για μία κατάσταση κατά την οποία ο οργανισμός μας μπορεί να διατηρεί σταθερές τις συνθήκες του εσωτερικού του περιβάλλοντος (θερμοκρασία, συγκέντρωση διαφόρων συστατικών, κτλ), παρά τις μεταβολές του εξωτερικού περιβάλλοντος. Η ομοιόσταση του σώματος και οι μεταβολικές οδοί καθορίζονται από τη λήψη και την απορρόφηση των τροφών, καθώς και από τις τοξικές ενώσεις που εισέρχονται στο σώμα μας.
Είναι σαφές, λοιπόν, ότι η κακή υγεία δεν αποτελεί μια φυσιολογική κατάσταση, καθώς ο άνθρωπος, από την ώρα που γεννιέται, διαθέτει όλους μηχανισμούς αυτοΐασης. Διαφορετικά, δε θα μπορούσε να ζήσει ούτε μέχρι την εφηβική ηλικία. Κατά τη διάρκεια της ζωής του, μάλιστα, εκδηλώνει διάφορες ιώσεις και ασθένειες, όμως η υγεία του αποκαθίσταται. Αυτό οφείλεται στο ανοσοποιητικό του σύστημα, το οποίο φροντίζει να εξουδετερώνει επιτυχώς τους παθογόνους παράγοντες.
Το ανθρώπινο σώμα αποτελεί ένα ενιαίο βιολογικό σύστημα που βρίσκεται σε άμεση αλληλεπίδραση με το περιβάλλον του. Απαρτίζεται από τρισεκατομμύρια κύτταρα, τα οποία αποτελούν τις μικρότερες δομικές και λειτουργικές μονάδες ζωής, και διαμορφώνουν τους ιστούς και τα όργανα μας. Η κατάσταση της υγείας μας καθορίζεται άμεσα από τη συνολική βιοχημική και ορμονική ισορροπία αυτών των κυττάρων.
Η συγκέντρωση του οξυγόνου, το νερό, τα θρεπτικά συστατικά των τροφίμων, όπως είναι οι βιταμίνες, τα αμινοξέα, οι πρωτεΐνες και τα ένζυμα, αποτελούν τα βιοχημικά καύσιμα του οργανισμού μας. Είναι απαραίτητη προϋπόθεση αυτά να ανευρίσκονται σε πολύ ακριβείς αναλογίες μεταξύ τους, προκειμένου να εξασφαλιστεί η εύρυθμη λειτουργία των κυττάρων και κατ’ επέκταση του οργανισμού μας.
Ο ανθρώπινος οργανισμός ως «μηχανή»
Φέρ’ τε στο νου σας δύο ανθρώπους. Οι μηχανές του ενός ατόμου «καίνε» επαρκώς, γιατί τα βιοχημικά του καύσιμα βρίσκονται σε σωστές αναλογίες και προσφέρουν την απαραίτητη ενέργεια, προκειμένου να διεκπεραιωθούν σωστά όλες οι λειτουργίες του οργανισμού του. Έτσι, εξασφαλίζεται η ομοιόσταση του, ενισχύεται η δράση των μηχανισμών που εμπλέκονται στην αυτοΐαση και επιβίωση του και δεν παρουσιάζει εύκολα κρυολόγημα, γρίπη και εν γένει ιογενείς λοιμώξεις. Ακόμα και νοσήσει, τα συμπτώματα θα είναι ήπια και θα υποχωρήσουν άμεσα, καθώς τα βιοχημικά του καύσιμα λειτουργούν σωστά και το ανοσοποιητικό του σύστημα είναι υγιές.
Σχηματίστε, όμως, στο μυαλό σας μια εικόνα κάποιου οργανισμού του οποίου τα βιοχημικά καύσιμα παρουσιάζουν δυσλειτουργίες, ανεπάρκειες ή δυσαναλογίες. Το τελικό επακόλουθο που προκύπτει από τη συγκεκριμένη κατάσταση είναι να αλλάξει η βιοχημική σύσταση, δομή και λειτουργία των κυττάρων. Έτσι, το ανθρώπινο σώμα αποκλίνει από τη φυσιολογική κατάσταση λειτουργίας και αναπόφευκτα εκδηλώνονται διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος. Αυτού του είδους οι διαταραχές μπορεί να οδηγήσουν είτε στην εκδήλωση κρυολογήματος, γρίπης, ιώσεων είτε στην εμφάνιση διάφορων παθήσεων, όπως τα αυτοάνοσα νοσήματα.
Οι βασικότεροι παράγοντες που πυροδοτούν την ανάπτυξη χρόνιων ή/και αυτοάνοσων νοσημάτων σχετίζονται με τη μειωμένη παραγωγή, την έλλειψη και την περίσσεια ενζύμων, ορμονών και άλλων στοιχείων καύσης του οργανισμού μας. Οι μηχανισμοί και η λειτουργία των κυττάρων μας οδηγούνται σε βιοχημική εκτροπή, εξαιτίας αυτών των ανεπαρκειών και των κακών καύσεων. Τα κύτταρα αλλοιώνονται ως προς τη μορφή τους, τη δομή τους και τη βιοχημεία τους, σε τέτοιο βαθμό που, ορισμένες φορές, δεν αναγνωρίζονται από το ανοσοποιητικό μας σύστημα, με συνέπεια την εκδήλωση χρόνιων ή/και αυτοάνοσων νοσημάτων.
Αιτιολογικοί παράγοντες αυτοανοσίας
Τι είναι εκείνο, όμως, που προκαλεί την κυτταρική αλλοίωση; Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, το 80% των χρόνιων ασθενειών οφείλεται σε παραμέτρους που σχετίζονται με το σύγχρονο τρόπο ζωής, ο οποίος αποκλίνει από το φυσιολογικό, με επακόλουθο την εκδήλωση διάφορων ασθενειών.
Η ενέργεια που χρειαζόμαστε, για να επιβιώσουμε, προσλαμβάνεται κυρίως από τις τροφές. Μαζί με το οξυγόνο, το νερό και τη σωστή έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία το ανθρώπινο σώμα διαθέτει όλους τους κατάλληλους μηχανισμούς, για να παραχθούν τα βιοχημικά του καύσιμα. Ωστόσο, τα τρόφιμα πλέον χαρακτηρίζονται από χαμηλή θρεπτική αξία και ανεπάρκεια σε πολύτιμα θρεπτικά συστατικά. Αυτή η συσσωρευμένη έλλειψη πολύτιμων μικροθρεπτικών συστατικών, απαραίτητων για τη ζωή ως καύσιμη ύλη μέσα στα κύτταρα, παρεμποδίζει τη φυσιολογική λειτουργία του οργανισμού μας και μπορεί να πυροδοτήσει την έναρξη της αυτοανοσίας.
Επιπλέον, στα κύτταρα του λιπώδους ιστού, συσσωρεύονται διάφορα «τοξικά προϊόντα», ουσίες, δηλαδή, που δε θα έπρεπε να εντοπίζονται εκεί. Αυτές δρουν καταλυτικά στις λειτουργίες του ανθρώπινου οργανισμού, σε κυτταρικό επίπεδο, και φθίνουν την απόδοση της κυτταρικής λειτουργίας. Έτσι, εκλύονται τα νοσήματα.
Υπό συνθήκες έντονου άγχους, εξασθενεί σημαντικά η αμυντική ικανότητα του οργανισμού μας και αυτή η ψυχολογική εξάντληση και η συναισθηματική κόπωση μπορεί να εκφραστεί με τη μορφή νόσου, είτε ιογενούς, είτε χρόνιας ή αυτοάνοσης. Ταυτόχρονα, οι ορμόνες ελέγχουν κάθε κυτταρική λειτουργία και τυχόν διαταραχές στο ανοσοποιητικό μας σύστημα μπορεί να προκύπτουν από τη μη φυσιολογική λειτουργία του ορμονικού μας συστήματος.
Εν κατακλείδι, η απόκλιση από το υγιεινό τρόπο ζωής και διατροφής, η συσσώρευση τοξικών ουσιών, το άγχος και οι ορμονικές ανισορροπίες αποτελούν τις βασικές οδούς που προάγουν τις ασθένειες και πυροδοτούν τις νοσηρές καταστάσεις, όπως είναι οι ιώσεις και τα αυτοάνοσα νοσήματα.
Αιτιολογικές θεραπευτικές προσεγγίσεις
Το «κλειδί» για τη θεραπεία των ιογενών λοιμώξεων, των Χρόνιων και των Αυτοάνοσων νοσημάτων είναι κρυμμένο μέσα στο κύτταρο. Πλέον, στην κλινική πράξη, διενεργούνται Ειδικές Μοριακές και Γενετικές Εξετάσεις, οι οποίες βασίζονται στην ανίχνευση της βιοχημείας του κυττάρου, ελέγχουν τις μεταβολικές λειτουργίες, το ορμονικό προφίλ και λοιπές ζωτικές λειτουργίες που λαμβάνουν χώρα στον οργανισμό μας. Μέσω αυτών των εξειδικευμένων εξετάσεων, αφενός είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε επακριβώς τα αίτια εκτροπής από την όποια βιοχημική ισορροπία και αφετέρου στοχεύουμε στην αποκατάσταση της φυσιολογικής λειτουργίας των κυττάρων. Όλα αυτά επιτυγχάνονται χωρίς να ληφθούν από τον ασθενή χημικές και φαρμακευτικές ουσίες και δίχως δίαιτες και στερήσεις, ενώ παράλληλα αίρονται τα υποκείμενα νοσήματα. Το μόνο που χρειάζεται, για να μάθουμε τις αιτίες που προκάλεσαν μία ασθένεια, είναι η λήψη αίματος ή/και ούρων, τα οποία αποστέλλονται σε εξειδικευμένα μικροβιολογικά εργαστήρια.
Βάσει των διαγνωστικών ευρημάτων, διαμορφώνονται πλέον στοχευμένες θεραπείες και Σύγχρονα Ιατρικά πρωτόκολλα, που συνδράμουν τόσο στην ενδυνάμωση του ανοσοποιητικού συστήματος όσο και στην αποτελεσματική αντιμετώπιση των νοσημάτων. Τα θεραπευτικά αυτά πρωτόκολλα δεν προϋπάρχουν. Είναι αυστηρά εξατομικευμένα. Υπολογίζονται με αλγόριθμους και κλάσματα, βάσει αναλύσεων και δεικτών. Αυτό σημαίνει ότι οι δόσεις και τα συστατικά καθορίζονται με γνώμονα τις ανάγκες των ατόμων, την ηλικία, το φύλο τους και τη συνολική κατάσταση της υγείας τους και οι ασθενείς τα προμηθεύονται από επιλεγμένα φαρμακεία.
Επομένως, ακόμα κι όταν νοσήσουμε από κάποια ίωση ή εμφανίσουμε κάποια Χρόνια ή Αυτοάνοση ασθένεια, χρειάζεται να οπλιστούμε με αισιοδοξία, διότι υπάρχουν συγκεκριμένες μέθοδοι, που εφαρμόζονται από τη Σύγχρονη Ιατρική, και μπορούν σταδιακά να συμβάλλουν στη μερική ή ολική αποκατάσταση του προβλήματος. Μέσω Εξατομικευμένων Ιατρικών αγωγών, έχουμε, πλέον, τη δυνατότητα να αφαιρέσουμε το τοξικό φορτίο, να αποκαταστήσουμε στοχευμένα τις κάθε είδους ελλείψεις και να ενισχύσουμε την υγεία των κυττάρων, των ιστών και των οργάνων μας. Με αυτόν τον τρόπο, ο οργανισμός μας έχει τη δυνατότητα να πραγματοποιεί και πάλι υψηλής ποιότητας καύσεις, οι οποίες είναι πολύτιμες για την εξασφάλιση της εύρυθμης λειτουργίας του και κατ’ επέκταση της ευζωίας μας.
Η πορεία της υγείας του ανοσοποιητικού συστήματος και ο τρόπος με τον οποίο εξελίσσεται η νόσος, σε περίπτωση που ο ασθενής πάσχει από κάποια Χρόνια ή Αυτοάνοση ασθένεια, αποτελούν παραμέτρους οι οποίες εξετάζονται σε μηνιαία βάση και οι αγωγές παραμετροποιούνται βάσει του συνόλου των συμπτωμάτων και άλλων βιοχημικών δεικτών, που ελέγχονται εργαστηριακά. Με αυτόν τον τρόπο, βελτιστοποιείται ο χρόνος θεραπείας και επιτυγχάνεται το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Οι ασθενείς που ακολουθούν αυτού του είδους τις θεραπευτικές αγωγές παρατηρούν ότι σταδιακά βελτιώνεται η υγεία τους και ενισχύεται η ποιότητα ζωής τους. Αισθάνονται ότι προσκομίζουν πολύτιμα οφέλη για τον οργανισμό τους, ενώ περιορίζεται σημαντικά ο κίνδυνος υποτροπής.
Έχει εκτιμηθεί ότι τα κλινικά αποτελέσματα από την εφαρμογή αυτών των Ιατρικών Πρωτοκόλλων στον οργανισμό του ασθενούς ανέρχονται σε ποσοστό επιτυχίας άνω του 80%, γιατί πρόκειται για μία αιτιολογική αντιμετώπιση κι όχι συμπτωματική. Καταλυτικό ρόλο στην αιτιολογική αυτή προσέγγιση και αντιμετώπιση των νοσημάτων παίζει η συμμόρφωση του ασθενούς στη θεραπευτική αγωγή. Χρειάζεται αυστηρή τήρηση του εκάστοτε Εξατομικευμένου Ιατρικού πρωτοκόλλου, καθώς και του συνόλου των οδηγιών που θα δίδονται από την Ιατρική Ομάδα.
Διαβάστε επίσης
Οι επιδημίες του χτες και του σήμερα
Πηγές – Βιβλιογραφία
- Borgelt, Laura Marie (2010). Women’s Health Across the Lifespan: A Pharmacotherapeutic Approach. ASHP. p. 579. ISBN 9781585281947. Archived from the original on 2017-09-08.
- Hohlfeld, Reinhard; Dornmair, Klaus; Meinl, Edgar; Wekerle, Hartmut (2016). “The search for the target antigens of multiple sclerosis, part 1: Autoreactive CD4+ T lymphocytes as pathogenic effectors and therapeutic targets”. The Lancet Neurology. 15 (2): 198–209. doi:10.1016/S1474-4422(15)00334-8. PMID 26724103.
- Paniker, Ananthanarayan And (2005). Ananthanarayan and Paniker’s Textbook of Microbiology. Orient Blackswan. p. 169. ISBN 9788125028086. Archived from the original on 2017-09-08.
- Dennis M, Scott CK (December 2007). “Managing addiction as a chronic condition”. Addiction Science & Clinical Practice. 4 (1): 45–55. doi:10.1151/ascp074145. PMC 2797101. PMID 18292710.
- Ward BW, Black LI (July 2016). “State and Regional Prevalence of Diagnosed Multiple Chronic Conditions Among Adults Aged ≥18 Years – United States, 2014”. MMWR. Morbidity and Mortality Weekly Report. 65 (29): 735–8. doi:10.15585/mmwr.mm6529a3. PMID 27467707.
- Gorski, David (September 29, 2014). “Quackademia update: The Cleveland Clinic, George Washington University, and the continued infiltration of quackery into medical academia”. Science–Based Medicine. Retrieved 2016-12-02.
- Bellamy J (26 October 2017). “AAFP: Functional Medicine lacks supporting evidence; includes ‘harmful’ and ‘dangerous’ treatments”. Science-Based-Medicine.
- Bellamy J (27 October 2018). “AAFP should publish research behind finding that functional medicine lacks evidence, contains harmful and dangerous practices”. Science-Based-Medicine.
Αφήστε μια απάντηση