Τα Αυτοάνοσα Νοσήματα ταλαιπωρούν εκατομμύρια άτομα, παγκοσμίως. Μπορούν να προσβάλλουν εξίσου και τα δύο φύλα.

Ωστόσο, έχει διαπιστωθεί ότι η ευπάθεια του γυναικείου φύλου στην ανάπτυξη αυτοάνοσων παθήσεων είναι πολύ μεγαλύτερη σε σχέση με αυτή των ανδρών. Το 78% όσων πάσχουν από κάποιο αυτοάνοσο νόσημα είναι γυναίκες. Πού οφείλεται όμως αυτό;

 

Βάσει μία νέας μελέτης, η οποία διενεργήθηκε από ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Stanford και δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Cell, ευθύνεται το επιπλέον χρωμόσωμα Χ που διαθέτουν οι γυναίκες.

Οι γυναίκες διαθέτουν δύο χρωμοσώματα Χ, ενώ οι άνδρες ένα Χ και ένα Υ. Το ανθρώπινο DNA μέσα σε κάθε κύτταρο περιέχεται σε 23 ζεύγη χρωμοσωμάτων. Το τελευταίο ζεύγος χρωμοσωμάτων καθορίζει το φύλο.

Το χρωμόσωμα Χ περιέχει πολύ περισσότερα γονίδια από το χρωμόσωμα Υ των ανδρών. Ένα από τα αντίγραφα χρωμοσώματος Χ πρέπει να απενεργοποιηθεί από κάθε γυναικείο κύτταρο, ούτως ώστε να αποφευχθεί τοξική διπλή δόση των συγκεκριμένων γονιδίων.

Η απενεργοποίηση του χρωμοσώματος Χ επιτυγχάνεται μέσω ενός ειδικού «αγγελιαφόρου» RNA, το Xist. Πρόκειται για ένα συγκεκριμένο μόριο, που συνδέεται με περίπου 100 πρωτεΐνες και απενεργοποιεί το δεύτερο θηλυκό χρωμόσωμα Χ σε έμβρυα.

Έτσι, διασφαλίζει ότι τα κύτταρα δεν θα υποστούν μια δυνητικά τοξική «διπλή σύγκρουση» των γονιδίων εκ των οποίων κωδικοποιείται η πρωτεΐνη του χρωμοσώματος.

Ο Dr. Howard Chang, δερματολόγος στο Stanford και επικεφαλής της έρευνας, θέλησε να διερευνήσει αν οι συστάδες μορίων πρωτεΐνης που προκύπτουν, όταν το Xist συνδέεται με το χρωμόσωμα Χ, θα μπορούσαν να αποτελέσουν το έναυσμα για μια αυτοάνοση νόσο. Διαπίστωσε ήταν ότι πολλές από αυτές τις πρωτεΐνες συνδέονται με δερματικές αυτοάνοσες ασθένειες.

Αυτό που στην ουσία κατέδειξε η μελέτη είναι πως δεν ευθύνεται μόνο δεύτερο χρωμόσωμα Χ για την ευπάθεια των γυναικών να εμφανίσουν αυτοάνοσα νοσήματα. Στην πραγματικότητα, παίζει ρόλο η πρωτεΐνη Xist, η οποία εντοπίζεται μόνο σε γυναίκες και οργανώνει τις πρωτεΐνες, με αποτέλεσμα να ενεργοποιείται μία αμυντική απόκριση που ωθεί το ανοσοποιητικό σύστημα των γυναικών να επιτίθεται σε υγιή κύτταρα.

Ο Dr. Chang προχώρησε τη μελέτη ένα βήμα παραπέρα, εξετάζοντας το πώς το Xist θα λειτουργούσε σε αρσενικά ποντίκια, γενετικώς τροποποιημένα να μπορούν να παράγουν Xist. Τα ποντίκια αυτά πράγματι παρουσίασαν συμπτώματα αυτοάνοσης νόσου με ρυθμό που προσιδιάζει στα θηλυκά ποντίκια, καταδεικνύοντας ότι οι εμπλεκόμενες πρωτεΐνες δύνανται να οδηγήσουν σε ανοσοαπόκριση.

Επίσης, αναλύθηκαν δείγματα ορού αίματος από άτομα που έπασχαν από Δερματομυοσίτιδα, Λύκο και Συστηματική Σκλήρυνση και συγκρίθηκαν με δείγματα ανθρώπων χωρίς αυτοάνοση νόσο. Στους ασθενείς με κάποια αυτοάνοση νόσο, παράγονταν υψηλότερα επίπεδα αυτο-αντισωμάτων, ως απόρροια αντίδρασης πρωτεϊνών που συνδέονται με το μόριο Xist.

Παρ’ όλα αυτά, η Xist δεν αποτελεί τη μοναδική αιτία ανάπτυξης αυτοάνοσων παθήσεων, καθώς, αν ίσχυε κάτι τέτοιο, όλες οι γυναίκες θα παρουσίαζαν αυτοάνοσα νοσήματα. Για την έκφραση αυτοάνοσων παθήσεων ενοχοποιούνται ποικίλοι παράγοντες.

 

Οι πολλαπλές ορμονικές αλλαγές που συντελούνται, κατά τη διάρκεια της ζωής των γυναικών, αποτελούν μία επιπλέον αιτία που ευθύνεται για το γεγονός ότι τα Αυτοάνοσα επηρεάζουν ως επί το πλείστον το γυναικείο φύλο.

Η Εμμηναρχή, η Εφηβεία, η Ωορρηξία, η Έμμηνος Ρύση, η Κύηση, η Κλιμακτήριος και η Εμμηνόπαυση είναι χρονικές περίοδοι που χαρακτηρίζονται από ορμονικές διακυμάνσεις και ανισορροπίες.

Οι ορμόνες ασκούν έλεγχο σε πολλές σωματικές και ψυχολογικές μεταβολές στις οποίες υπόκειται ο οργανισμός μας. Οποιαδήποτε ορμονική ανισορροπία μπορεί να οδηγήσει στην εμφάνιση μίας σωρείας παθήσεων και να υποβαθμίσει τόσο την ποιότητα όσο και την ποσότητα της ζωής μας.

Έχει, μάλιστα, υποστηριχθεί ότι οι περίοδοι έξαρσης των Αυτοάνοσων Νοσημάτων σχετίζονται αλληλένδετα με τις χρονικές φάσεις όπου λαμβάνουν χώρα ορμονικές μεταβολές στο γυναικείο σώμα.

 

Ιατρική Ακριβείας και Αυτοάνοσα Νοσήματα

Με Εξετάσεις Μοριακού και Γονιδιακού Επιπέδου, εντοπίζονται τα πραγματικά αίτια εκδήλωσης των αυτοάνοσων παθήσεων. Οι Μοριακές Εξετάσεις ανιχνεύουν το μεταβολικό προφίλ του υπό εξέταση οργανισμού, παρέχουν κλινικές πληροφορίες για ενδεχόμενες ορμονικές και μεταβολικές διαταραχές και διερευνούν τα επίπεδα συγκεκριμένων βιταμινών, ιχνοστοιχείων και οργανικών οξέων.

Προσδιορίζουν τη λειτουργία των μιτοχονδρίων, αξιολογούν την αντιοξειδωτική ικανότητα του οργανισμού, την κατάσταση του εντερικού μικροβιώματος και εντοπίζουν τυχόν διαταραχές της λειτουργίας του νευρικού συστήματος.

Το αν θα εκδηλώσουμε αυτοάνοσες παθήσεις αποτυπώνεται και στα γονίδια μας. Κατά 99,9% μοιραζόμαστε τον ίδιο γενετικό κώδικα. Αυτό το 0,1% που μας διαφοροποιεί ευθύνεται για το ότι κάποιος εμφάνισε Ψωρίαση στην ίδια ακριβώς ηλικία με τον πατέρα του.

Με τα Γενετικά Τεστ, μπορούμε να πληροφορηθούμε για ασθένειες που καραδοκούν να εκδηλωθούν ή να αντιληφθούμε τον ακριβή μηχανισμό μίας ήδη υπάρχουσας νόσου. Κάθε Γενετικό Τεστ απαρτίζεται από ένα Πάνελ Γενετικών Παραλλαγών, οι οποίες αναλύονται. Στο πάνελ των αυτοάνοσων νοσημάτων, αναλύονται 1152 πολυμορφισμοί (SNPs), 543 γονίδια και 124 παθήσεις, σχετιζόμενες με τα Αυτοάνοσα Νοσήματα.

Έτσι, αποκρυπτογραφείται η προδιάθεση των ατόμων να παρουσιάσουν αυτοάνοσες ασθένειες, μετέπειτα στη ζωή τους, και αποκωδικοποιούνται τα πραγματικά αίτια του εκάστοτε αυτοάνοσου νοσήματος στους ήδη πάσχοντες.

Με βάση τις ακριβείς αναλύσεις, το πλήρες επιγενετικό ιστορικό, την πιθανή ύπαρξη υποκείμενων νοσημάτων, το φύλο, την ηλικία του ασθενούς, τις διατροφικές συνήθειες και πολλούς ακόμη παράγοντες, μπορεί να προταθεί Αυστηρά Εξατομικευμένη Θεραπευτική Αγωγή. Αυτή στοχεύει είτε στην Πρόληψη είτε στη Θεραπευτική Αντιμετώπιση των Αυτοάνοσων Παθήσεων.

Ο οργανισμός των ασθενών που υπόκεινται σε αυτού του είδους τις θεραπευτικές αγωγές επαναρρυθμίζεται, η ποιότητα ζωής τους βελτιώνεται και ενισχύονται τα σωματικά και κατ’ επέκταση τα ψυχικά τους αποθέματα.

Η βιοχημική εκτροπή που οδήγησε στην έκφραση της εκάστοτε Αυτοάνοσης Νόσου αντιμετωπίζεται, με μέση διάρκεια θεραπείας από 6 έως 18 μήνες, ανάλογα με τη συνολική κλινική εικόνα του ασθενούς και την ύπαρξη συνοδών νοσημάτων.

Οι ασθενείς που συμμορφώνονται πλήρως στο θεραπευτικό πλάνο, μετά το πέρας της θεραπείας, μειώνουν τις όποιες πιθανότητες υποτροπής της νόσου στο ελάχιστο. Οι θεραπείες αυτές εφαρμόζονται επιτυχώς τουλάχιστον τα τελευταία 20 έτη και δεν αντιβαίνουν σε οποιαδήποτε άλλη παράλληλη φαρμακευτική ή ομοιοπαθητική αγωγή.

Πρόκειται για αυστηρά εξατομικευμένες θεραπείες, τις οποίες οι ασθενείς προμηθεύονται μόνο από φαρμακεία που κατέχουν την απαραίτητη τεχνογνωσία. Το θεραπευτικό όφελος μεγιστοποιείται και ταυτοχρόνως ελαχιστοποιούνται οι περιττές ταλαιπωρίες και δαπάνες θεραπείας.

Πραγματοποιήστε κι εσείς σήμερα μία Εξέταση Ακριβείας, έτσι ώστε να καθοριστεί το δικό σας Εξατομικευμένο Θεραπευτικό Σχήμα, για την επιτυχή αντιμετώπιση του Αυτοάνοσου Νοσήματος.

 

Διαβάστε επίσης

Γιατί οι γυναίκες αδυνατίζουν πιο δύσκολα από τους άνδρες;

Θυρεοειδίτιδα Χασιμότο – Πώς την αντιμετωπίζουμε σήμερα;

Ψωρίαση VS Συστηματικός Ερυθηματώδης Λύκος: Ομοιότητες και Διαφορές

 

References:

  1. “Autoimmune diseases fact sheet”. Office on Women’s Health. U.S. Department of Health and Human Services. 16 July 2012. Archived from the original on 5 October 2016. Retrieved 5 October 2016.
  2. “List of Autoimmune Diseases”. Autoimmune Registry Inc. Retrieved 2022-06-06.
  3. Angum, Fariha; Khan, Tahir; Kaler, Jasndeep; Siddiqui, Lena; Hussain, Azhar (2020-05-13). “The Prevalence of Autoimmune Disorders in Women: A Narrative Review”. Cureus. 12 (5).
  4. Wang L, Wang FS, Gershwin ME (October 2015). “Human autoimmune diseases: a comprehensive update”. Journal of Internal Medicine. 278 (4): 369–95.
  5. Vojdani A (2014). “A Potential Link between Environmental Triggers and Autoimmunity”. Autoimmune Diseases. 2014: 437231.
  6. Kathimerini. gr/giati-ta-aytoanosa-protimoyn-tis-gynaikes/
  7. Oloygeia. gr/health/gynaikes-aytoanosa-sibliromata-prostasia/
  8. Ertnews. gr/ giati-oi-gynaikes-diatrexoun-megalytero-kindyno-na-nosisoun-apo-aytoanosa-nosimata/