Έως και 2,5 εκατομμύρια άτομα παγκοσμίως πάσχουν από Σκλήρυνση Κατά Πλάκας, μία Αυτοάνοση, Νευροεκφυλιστική Νόσο, που αναπτύσσεται, όταν το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού επιτίθεται στα νευρικά κύτταρα, με τελικό επακόλουθο την καταστροφή της μυελίνης.

Η μυελίνη είναι το προστατευτικό περίβλημα των νευρώνων του κεντρικού νευρικού συστήματος. Η καταστροφή της μπορεί να επιφέρει την αποµυελίνωση των νευρώνων ή ακόµη και τον εκφυλισµό τους.

Η Σκλήρυνση Κατά Πλάκας μπορεί να εκδηλωθεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Ωστόσο, εμφανίζεται με μεγαλύτερη συχνότητα στα άτομα ηλικίας από 20 έως 40 ετών. Οι γυναίκες παρουσιάζουν διπλάσια πιθανότητα προσβολής σε σχέση με τους άνδρες.

Με βάση τη σοβαρότητα της κατάστασης, το νόσημα αυτό παρουσιάζεται με μία πλειάδα συμπτωμάτων από μουδιάσματα στα άκρα και σωματική κόπωση έως απώλεια της όρασης και κινητική αναπηρία. Στο μεγαλύτερο ποσοστό των ασθενών, τα συμπτώματα εμφανίζονται με περιόδους εξάρσεων και υφέσεων.

 

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, έχει διαπιστωθεί ότι υπάρχει μία αλληλένδετη συσχέτιση μεταξύ του άγχους και των εξάρσεων της νόσου.

Τα συμπτώματα περισσότερων από 700 ασθενών με Σκλήρυνση Κατά Πλάκας διερευνήθηκαν ενδελεχώς από Επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο του Michigan.

Διεξήχθη το συμπέρασμα ότι όσοι βίωσαν διάφορες στρεσογόνες καταστάσεις παρουσίαζαν σημαντικά υψηλότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν συχνές και σοβαρές εξάρσεις. Το γεγονός αυτό υποδηλώνει ότι οι συγκεκριμένοι ασθενείς διέτρεχαν αυξημένο εμφάνισης μόνιμης αναπηρίας, ως απόρροια της νόσου.

Παρ’ όλα αυτά, δεν έχουν πλήρως αποσαφηνιστεί οι λόγοι για τους οποίους το άγχος ευθύνεται για την επιδείνωση των συμπτωμάτων της Σκλήρυνσης Κατά Πλάκας. Σύμφωνα με τη Δρ. Catherine Godbold, από το ίδρυμα MS Society, στη μελέτη αυτή δεν διερευνώνται οι μηχανισμοί μέσω των οποίων το άγχος προκαλεί υποτροπές της Σκλήρυνσης Κατά Πλάκας.

Μάλιστα, συμπλήρωσε ότι το άγχος αυτό καθαυτό μπορεί να μην αποτελεί την κύρια αιτία του προβλήματος, αλλά να οδηγεί τον ασθενή στην υιοθέτηση επιβλαβών συνηθειών που σχετίζονται με τον τρόπο ζωής, όπως το κάπνισμα ή ο ελλιπής ύπνος, παράγοντες που εντείνουν την πιθανότητα ανάπτυξης υποτροπών.

Τα ευρήματα της μελέτης δημοσιεύτηκαν στο ιατρικό περιοδικό «Brain And Behavior».

 

Με ποιους μηχανισμούς το άγχος μπορεί να εμπλέκεται στην έξαρση της Σκλήρυνσης Κατά Πλάκας;

Στις 19-22 Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκε στο Amsterdam το 5ο Συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας για τη θεραπεία και την έρευνα στη Σκλήρυνση Κατά Πλάκας (ECTRIMS) και της Αμερικανικής Εταιρείας για τη θεραπεία και την έρευνα στη Σκλήρυνση Κατά Πλάκας (ACTRIMS).

Όσοι ειδικοί συμμετείχαν στο συνέδριο επισήμαναν ότι στρεσογόνα συμβάντα (π.χ. η οικονομική δυσπραγία, η ανεργία, η απώλεια ενός συγγενικού προσώπου, το διαζύγιο κ.ά.) εξασθενούν την άμυνα του οργανισμού και προκαλούν την έκφραση της νόσου σε άτομα γενετικά προδιατεθειμένα.

Το άγχος δηλαδή που βιώνει κανείς αποτελεί εκλυτικό όμως όχι και αιτιολογικό παράγοντα της Σκλήρυνσης Κατά Πλάκας και των λοιπών Αυτοάνοσων Νοσημάτων. Αυτό σημαίνει ότι το άγχος δεν ευθύνεται αυτό καθαυτό για την εμφάνιση της Σκλήρυνσης Κατά Πλάκας και γενικά για την έκφραση των Αυτοάνοσων Νοσημάτων.

Απλά αποτελεί μία παράμετρο που είναι δυνατόν να πυροδοτήσει μία αυτοάνοση αντίδραση, έναν αυτοάνοσο μηχανισμό, οδηγώντας σε έξαρση ή σε υποτροπή της Σκλήρυνσης Κατά Πλάκας και των Αυτοάνοσων Νοσημάτων.

 

Οι Κλασικές Θεραπευτικές Προσεγγίσεις για τη Σκλήρυνση Κατά Πλάκας

Οι μέχρι σήμερα ιατρικές πρακτικές για τη Σκλήρυνση Κατά Πλάκας αποσκοπούν στη μείωση της βαρύτητας των συμπτωμάτων της νόσου, δίχως να αποβλέπουν στην εξάλειψη των αιτιών που οδήγησαν στην εμφάνιση της ασθένειας.

Πρόκειται για φαρμακευτικές αγωγές, οι οποίες δρουν στο ανοσοποιητικό σύστημα, μειώνουν τη συχνότητα των υποτροπών και επιβραδύνουν την εξέλιξη της νόσου. Όμως, η αδιάλειπτη και μακροχρόνια χορήγηση χημικών σκευασμάτων εγκυμονεί τον κίνδυνο εμφάνισης μίας σωρείας παρενεργειών στον ανθρώπινο οργανισμό.

 

Η πιο Σύγχρονη Ιατρική Προσέγγιση για τη Σκλήρυνση Κατά Πλάκας

Υψίστης σημασίας για τη θεραπευτική αντιμετώπιση της Σκλήρυνσης Κατά Πλάκας θεωρείται η ενδυνάμωση του ανοσοποιητικού συστήματος, η αναπλήρωση της συσσωρευμένης ανεπάρκειας μικρο- και μακροθρεπτικών συστατικών, καθώς κι η αποκατάσταση της εύρυθμης κυτταρικής και ορμονικής λειτουργίας του οργανισμού.

Έχοντας δει εκατοντάδες ασθενείς με Σκλήρυνση Κατά Πλάκας, μπορούμε, με τις πιο Σύγχρονες Θεραπείες Ιατρικής Ακριβείας, να αποκαταστήσουμε τη σωστή του ανοσοποιητικού συστήματος, να επαναρρυθμίσουμε τον ανθρώπινο οργανισμό και να βελτιώσουμε θεαματικά την ποιότητα ζωής τους, μειώνοντας τις περιττές ταλαιπωρίες και δαπάνες σε σχέση με τα θεραπευτικά σχήματα του παρελθόντος.

Εξετάσεις Υψηλής Ακριβείας Μοριακού και Γονιδιακού επιπέδου, σε άμεση συνάρτηση με ένα πλήρες επιγενετικό ιατρικό ιστορικό, εντοπίζουν τους ακριβείς μηχανισμούς της Σκλήρυνσης Κατά Πλάκας.

Οι Μοριακές Εξετάσεις ανιχνεύουν ορμονικές και μεταβολικές διαταραχές και διερευνούν τα επίπεδα βιταμινών, ιχνοστοιχείων και οργανικών οξέων. Με τα Γονιδιακά Τεστ, αποκρυπτογραφούμε την προδιάθεση των ατόμων να εμφανίσουν Σκλήρυνση Κατά Πλάκας, πριν από την κλινική της εκδήλωση ή μπορούμε να αντιληφθούμε τα ακριβή αίτια του νοσήματος.

Κάθε Γονιδιακό Τεστ απαρτίζεται από ένα πάνελ γονιδιακών παραλλαγών, που αναλύονται. Βάσει του ιστορικού του καθενός, προτείνεται το κατάλληλο γονιδιακό πάνελ, που επικεντρώνεται πληρέστερα στην ασθένεια ή στο προφίλ προδιάθεσης του καθενός. Με βάση τα διαγνωστικά ευρήματα, εκπονούνται Εξατομικευμένες Θεραπευτικές Αγωγές, σε συνεργασία με τις εμπλεκόμενες Ιατρικές Ειδικότητες.

Οι θεραπείες αυτές στοχεύουν στην εξάλειψη των αιτιών που ευθύνονται για τη Σκλήρυνση Κατά Πλάκας, σε κυτταρικό και γονιδιακό επίπεδο. Αποκαθιστούν δηλαδή τη βιοχημική ισορροπία ιστών, κυττάρων, οργάνων και βοηθούν στο να καταστούν ή να παραμείνουν ανενεργά τα γονίδια που φέρουν την επιβλαβή πληροφορία και όσα φέρουν την προστατευτική πληροφορία να είναι σταθερά ενεργά.

Σε συνδυασμό με την ιατρική καθοδήγηση και παρέμβαση σε ορισμένες πτυχές του τρόπου ζωής και της διατροφής, καθίσταται δυνατή η μείωση των φλεγμονών σε όλο το σώμα. Οι ασθενείς που τηρούν απαρέγκλιτα το θεραπευτικό πλάνο επανακτούν την αντοχή και τη ζωτικότητα τους, ενώ μειώνουν στο ελάχιστο τις πιθανότητες υποτροπής της νόσου.

 

Δρ. Νικολέτα Κοΐνη

Δερματολόγος – Αφροδισιολόγος, MSc in Genomic Medicine and Healthcare

Ιατρός Λειτουργικής, Προληπτικής, Αντιγηραντικής και Αναγεννητικής Ιατρικής.

(Diplomate and Board Certified in Anti-aging, Preventive, Functional and Regenerative Medicine from A4M (American Academy in Antiaging Medicine).

 

Διαβάστε επίσης

Πώς θα επιβραδύνουμε τη γήρανση;

Ιατρική Ακριβείας και Νευροεκφυλιστικά Νοσήματα

Οι ασθενείς με Parkinson μπορούν να ζήσουν ποιοτικά

 

References:

  1. gr, sklirynsi-kata-plakas-o-rolos-tou-stres-stis-eksarseis-tis-nosou
  2. gr, o-rolos-toy-agxoys-sti-sklirynsi-kata-plakas.
  3. Boeschoten RE, Braamse AM, Beekman AT, et al. Prevalence of depression and anxiety in multiple sclerosis: a systematic review and meta-analysis. Journal of the neurological sciences 2017; 372: 331–41.
  4. Gill S, Santo J, Blair M, Morrow SA. Depressive symptoms are associated with more negative functional outcomes than anxiety symptoms in persons with multiple sclerosis. The Journal of neuropsychiatry and clinical neurosciences 2019; 31(1): 37–42.
  5. Bystritsky A, Khalsa SS, Cameron ME, Schiffman J. Current diagnosis and treatment of anxiety disorders. Pharmacy and Therapeutics 2013; 38(1): 30.
  6. Butler E, Matcham F, Chalder T. A systematic review of anxiety amongst people with Multiple Sclerosis. Multiple sclerosis and related disorders 2016; 10: 145–68.
  7. Dubayova T, Krokavcova M, Nagyova I, et al. Type D, anxiety and depression in association with quality of life in patients with Parkinson’s disease and patients with multiple sclerosis. Quality of Life Research 2013; 22(6): 1353–60.
  8. Turner AP, Alschuler KN. Anxiety is more important than depression in MS–No. Multiple Sclerosis Journal 2018; 24(4): 442–4.