Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για τη Λεύκη

Η Λεύκη είναι μία Χρόνια, Αυτοάνοση, Μη Μεταδοτική Δερματοπάθεια. Οφείλεται σε δυσλειτουργία ή καταστροφή των μελανοκυττάρων, των κυττάρων δηλαδή που παράγουν τη μελανίνη. Αυτό που προκύπτει ως αποτέλεσμα είναι ο αποχρωματισμός περιοχών του δέρματος σε διάφορα μέρη του σώματος.

Γι’ αυτό, η Λεύκη εμφανίζεται με λευκές ή υπόχρωμες κηλίδες στο δέρμα και μάλιστα σε σημεία του σώματος όπου το δέρμα εκτίθεται περισσότερο στον ήλιο (χέρια, πόδια, μπράτσα, πρόσωπο). Μπορεί να εκδηλωθεί επίσης γύρω από το στόμα, τις μασχάλες, τον ομφαλό, τη βουβωνική χώρα και τα μάτια.

Αν τα συμπτώματα της Λεύκης παρουσιαστούν στα μάτια, επηρεάζεται ο αμφιβληστροειδής στο πίσω μέρος του ματιού, όμως το χρώμα της ίριδας δεν μεταβάλλεται. Όταν εμφανίζεται σε περιοχές με τριχοφυΐα, οι τρίχες αποκτούν λευκό χρώμα.

6+1 πράγματα που χρειάζεται να ξέρετε για τη Λεύκη

Όπως επισημαίνουν οι ειδικοί, τη συγκεκριμένη εποχή, το δέρμα όλων, ειδικότερα όσων πάσχουν από Λεύκη, καθίσταται περισσότερο ευάλωτο και χρήζει ιδιαίτερης προστασίας. Υπάρχουν ορισμένα πράγματα που χρειάζεται να γνωρίζετε για τη Λεύκη, προκειμένου να προστατευθείτε αποτελεσματικά από το συγκεκριμένο νόσημα.

Η Λεύκη δεν κάνει διακρίσεις.

Μπορεί να παρουσιαστεί σε οποιοδήποτε άτομο, ανεξαρτήτως φυλής, φύλου και χρώματος του δέρματος. Το 50% των ασθενών εμφανίζει τη νόσο πριν από την ηλικία των 20 ετών.

Οι ασθενείς με Λεύκη είναι απαραίτητο να αποφεύγουν την υπερβολική έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία.

Και μάλιστα συνιστάται να χρησιμοποιούν αντηλιακό με υψηλό δείκτη προστασίας, όταν εκτίθενται στον ήλιο, καθώς διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο ηλιακών εγκαυμάτων.

Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η μελανίνη, η οποία προστατεύει φυσικά το υπόλοιπο δέρμα από την ηλιακή ακτινοβολία, απουσιάζει στα σημεία του δέρματος που υφίστανται βλάβες. Κατ’ επέκταση, οι περιοχές αυτές μένουν εκτεθειμένες.

Πέραν αυτού, στα σημεία του δέρματος όπου έχουν αναπτυχθεί οι δερματικές αλλοιώσεις της Λεύκης, τα ηλιακά εγκαύματα μπορεί να εντείνουν το μέγεθος των βλαβών ή/και να οδηγήσουν στην ανάπτυξη νέων βλαβών σε ορισμένους ασθενείς, μέσω του φαινομένου του Koebner. Ωστόσο, τα ηλιακά εγκαύματα δεν αυξάνουν τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνων του δέρματος σε ασθενείς με Λεύκη.

Όσοι πάσχουν από Λεύκη πρέπει να αποφεύγουν το solarium και τα τατουάζ.

Οι ασθενείς με Λεύκη είναι σημαντικό να αποφεύγουν το τεχνητό μαύρισμα και τους αντίστοιχους ηλιακούς λαμπτήρες. Επιπλέον, δεν πρέπει να κάνουν τατουάζ, διότι αργότερα δεν αποκλείεται να εκδηλώσουν Λεύκη στα συγκεκριμένα σημεία.

Πολλές ερευνητικές ομάδες έχουν συσχετίσει τη Λεύκη με διάφορα Αυτοάνοσα Νοσήματα.

Οι αρχικές παρατηρήσεις υποστηρίζουν ότι ασθενείς με Λεύκη πολύ συχνά ανέφεραν την ύπαρξη Αυτοάνοσων Νοσημάτων, όπως Ρευματοειδή Αρθρίτιδα, Θυρεοειδίτιδα Hashimoto, Ψωρίαση, Ερυθηματώδη Λύκο και Νόσο του Addison.

Η Λεύκη θεωρείται απρόβλεπτη νόσος.

Όταν εκδηλωθεί στο δέρμα, σε κάποιους παραμένει αμετάβλητη για πολλά χρόνια, ενώ σε πολλούς εξελίσσεται γρήγορα, μέσα σε σύντομο διάστημα. Για να την προλάβουμε, το σημαντικότερο είναι να την αντιμετωπίσουμε έγκαιρα και σωστά.

Η Λεύκη έχει δυσμενείς ψυχολογικές επιπτώσεις

Η Λεύκη δεν είναι επώδυνη ασθένεια ούτε απειλεί τη ζωή των ασθενών. Παρ’ όλα αυτά, μπορεί να έχει ισχυρό συναισθηματικό και ψυχικό αντίκτυπο. Άτομα με λεύκη, ιδιαίτερα σε εμφανή σημεία, αναφέρουν υψηλότερα ποσοστά άγχους, αδυναμία κοινωνικής ενσωμάτωσης, μειωμένη αυτοπεποίθηση, δυσκολία στη σύναψη διαπροσωπικών σχέσεων και σε ακραίες περιπτώσεις κατάθλιψη ή άλλα ψυχιατρικής φύσεως προβλήματα.

Ποιες είναι οι Συνήθεις Θεραπευτικές Επιλογές για τη Λεύκη;

Στόχος της κάθε θεραπευτικής επιλογής είναι αρχικά ο περιορισμός της εξάπλωσης των δερματικών βλαβών και σε δεύτερο στάδιο ο επαναχρωματισμός των λευκών περιοχών. Τοπικές αγωγές που αποσκοπούν στην καταστολή της φλεγμονής (κορτικοστεροειδή, αναστολείς της καλσινευρίνης, ανάλογα της βιταμίνης D) συνδυάζονται συνήθως με φωτοθεραπεία (έκθεση των περιοχών με βλάβες σε τεχνητή υπεριώδη ακτινοβολία).

Μεγάλη προσοχή χρειάζεται να δίνεται στην εφαρμογή των τοπικών αγωγών (π.χ. καλυπτικές κρέμες, αλοιφές) σε περιοχές του προσώπου, με σκοπό την αποφυγή ανεπιθύμητων δράσεων. Η φωτοθεραπεία γίνεται συνήθως καλά ανεκτή από τον ασθενή, αλλά απαιτεί προγραμματισμό και συστηματική έκθεση, διαδικασία που ενδέχεται να παρεμβαίνει στην καθημερινότητα του ατόμου.

Οι θεραπευτικές αυτές προσεγγίσεις συνήθως έχουν κάποιο βαθμό επιτυχίας και εν μέρει μπορεί να καθυστερήσουν ή να αναστείλουν την επέκταση της νόσου. Πιο εμφανής ωστόσο είναι η δράση τους στην αυτοπεποίθηση του ατόμου παρά στη νόσο αυτή καθαυτή.

Η Αιτιολογική και πιο Σύγχρονη Ιατρική Αντιμετώπιση για τη Λεύκη

Αλλάζοντας τον τρόπο προσέγγισης της νόσου από συμπτωματολογικό σε αιτιολογικό και εξετάζοντας τον οργανισμό από «μέσα» προς τα «έξω», μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τη Λεύκη πιο ορθά και αποτελεσματικά.

Η Λεύκη χαρακτηρίζεται από αυτοανοσία. Είναι λοιπόν σημαντικό να ανευρεθεί η αιτία της ενεργοποίησης του μηχανισμού του νοσήματος και εν συνεχεία να αντιμετωπιστεί. Ειδάλλως, κάθε άλλη θεραπεία είναι ημιτελής.

Με Εξετάσεις Υψηλής Ακριβείας, που διενεργούνται σε κυτταρικό και σε γονιδιακό επίπεδο, μπορούν να ανιχνευθούν τα ακριβή αίτια που συνέτειναν στην έκφραση της Νόσου. Σε συνδυασμό με συμβατικές αιματολογικές εξετάσεις αλλά και με ένα πλήρες επιγενετικό ιστορικό, διαμορφώνεται το ολοκληρωμένο ιατρικό προφίλ του κάθε ασθενούς.

Με βάση τα ακριβή διαγνωστικά ευρήματα, εκπονούνται Αυστηρά Εξατομικευμένα Θεραπευτικά Σχήματα, τα οποία αντιμετωπίζουν στοχευμένα τις αιτίες της Νόσου. Στη Λεύκη, πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη σημασία στη διαδικασία της φλεγμονής που οδηγεί τα μελανοκύτταρα στην καταστροφή ή στη μη παραγωγή μελανίνης. Επιστημονικές έρευνες καταδεικνύουν πως η φλεγμονή αρχίζει από το έντερο.

Σημαντικό ρόλο επίσης στη διαχείριση της Λεύκης διαδραματίζουν η αντιοξειδωτική ικανότητα του οργανισμού και η ορμονική ισορροπία. Αν το άτομο εμφανίζει ορμονική ανισορροπία, τότε το ανοσοποιητικό του σύστημα θα επηρεαστεί κατά τρόπο ικανό να κινητοποιήσει τους μηχανισμούς παθογένεσης της Λεύκης.

Επομένως, οι Θεραπείες αυτές:

• Βασίζονται στην υιοθέτηση μίας διατροφής που μειώνει την πιθανότητα δημιουργίας εστιών φλεγμονής.
• Διατηρούν το εντερικό μικροβίωμα σε υγιή και βέλτιστη κατάσταση.
• Συμβάλλουν στην αποκατάσταση της ορμονικής ισορροπίας του οργανισμού με Φυσικές «Βιομιμητικές» Ορμόνες.
• Διασφαλίζουν την εύρυθμη λειτουργία των αντιοξειδωτικών μηχανισμών του οργανισμού, εμπλουτίζοντας την καθημερινή διατροφή του ασθενούς με τροφές πλούσιες σε ουσίες με αντιοξειδωτική δράση.

Τα εφαρμοζόμενα Θεραπευτικά Πρωτόκολλα συμπληρώνονται συχνά και από σκευάσματα με ελπιδοφόρα αποτελέσματα σε κλινικές έρευνες, με γνώμονα πάντα την αντιμετώπιση της νόσου και τη βελτιστοποίηση των δεικτών υγείας του ατόμου.

Διαβάστε επίσης

Λεύκη και ενδεικνυόμενη Διατροφή

Αυτοάνοσα Δερματολογικά Νοσήματα: πώς θεραπεύονται χωρίς φάρμακα;

Βιταμίνη D και Ψωρίαση

References:

1. “Questions and Answers about Vitiligo”. NIAMS. June 2014. Archived from the original on 21 August 2016. Retrieved 11 August 2016.
2. Whitton, M; Pinart, M; Batchelor, JM; et al. (May 2016). “Evidence-based management of vitiligo: summary of a Cochrane systematic review”. The British Journal of Dermatology. 174 (5): 962–69.
3. “Vitiligo Symptoms, Treatment & Causes”. NIAMS. 12 April 2017. Retrieved 5 May 2023.
4. Whitton, ME; Pinart, M; Batchelor, J; Leonardi-Bee, J; González, U; Jiyad, Z; Eleftheriadou, V; Ezzedine, K (24 February 2015). “Interventions for vitiligo”. The Cochrane Database of Systematic Reviews (2): CD003263.
5. Spritz, Richard A. (May 2013). “Modern vitiligo genetics sheds new light on an ancient disease”. The Journal of Dermatology. 40 (5): 310–18.
6. “Vitiligo -Treatment”. Patient UK. NHS. Archived from the original on 6 June 2013. Retrieved 3 June 2013.
7. Bae, Jung Min; Jung, Han Mi; Hong, Bo Young; Lee, Joo Hee; Choi, Won Joon; Lee, Ji Hae; Kim, Gyong Moon (1 July 2017). “Phototherapy for Vitiligo: A Systematic Review and Meta-analysis”. JAMA Dermatology. 153 (7): 666–74.
8. Fabrikant J; et al. (July 2013). “A review and update on melanocyte stimulating hormone therapy: afamelanotide”. J Drugs Dermatol. 12 (7): 775–79. PMID 23884489.