Η Ακμή αποτελεί ένα από τα πιο κοινά Χρόνια Δερματικά Νοσήματα. Παρουσιάζεται συνήθως στην εφηβική ηλικία, λόγω των αυξημένων ορμονικών μεταβολών που συντελούνται τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο.

Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, προσβάλλει ολοένα και περισσότερους ενήλικες. Αυτό μπορεί να οφείλεται σε μεταβολικές διαταραχές, στην ελλιπή σε θρεπτικά συστατικά διατροφή, καθώς και στις ορμονικές ανισορροπίες.

 

Με ποια συμπτώματα παρουσιάζεται η Ακμή;

Στην Ακμή, προκαλείται φλεγμονή των τριχοσμηγματογόνων μονάδων. Εκδηλώνεται με φαγέσωρες, βλατιδοφλύκταινες, οζίδια και κύστεις, συμπτώματα που εμφανίζονται κατά βάση στο πρόσωπο (παρειές, μέτωπο, πηγούνι) και είναι δυνατόν να εξελιχθούν ακόμη και σε σχηματισμό ουλών.

Δερματικές αλλοιώσεις δεν αποκλείεται να αναπτυχθούν και στην ευρύτερη περιοχή των αυτιών, με τη μορφή φαγεσώρων και κύστεων, οι οποίες ακολούθως παρουσιάζονται και στον αυχένα, στο στήθος και την πλάτη.

 

Με ποιον μηχανισμό δρουν οι Ορμόνες στην εμφάνιση Ακμής;

Οι ορμονικές ανισορροπίες αποτελούν έναν από τους βασικότερους λόγους στους οποίους οφείλεται η εκδήλωση των συμπτωμάτων Ακμής, ακόμη και σε ενήλικες άνω των 40 ετών.

Ειδικότερα, οι αυξητικές μεταβολές των ανδρογόνων συνδέονται με τους σμηγματογόνους αδένες, η λειτουργία των οποίων επιταχύνεται, με αποτέλεσμα την παραγωγή περισσότερου σμήγματος. Το σμήγμα παράγεται πολλαπλασιαστικά, ενώ οι ήδη υπάρχοντες φαγέσωρες του δέρματος μας καθίστανται εντονότεροι, λόγω της συσσώρευσης περισσότερου σμήγματος.

Επίσης, τα αυξημένα επίπεδα κορτιζόλης συνεπάγονται την υπερδιέγερση των σμηγματογόνων αδένων και κατ’ επέκταση την υψηλή παραγωγή σμήγματος. Η κατάσταση αυτή εντείνει τον πολλαπλασιασμό των μικροβίων στο δέρμα μας, δημιουργώντας φλεγμονή, η οποία εκφράζεται με τη μορφή της Ακμής.

Τα οιστρογόνα και η προγεστερόνη διαδραματίζουν εξίσου σημαντικό ρόλο. Αν, στη μέση του έμμηνου κύκλου, τα οιστρογόνα δεν ανέλθουν στα υψηλότερα επίπεδα, δεν μπορεί να παραχθεί επαρκής προγεστερόνη. Η ανισορροπία αυτή οδηγεί στην αύξηση των ανδρογόνων και στην παρουσία Ακμής. Τα οιστρογόνα, μάλιστα, βοηθούν στην αποτροπή της ανάπτυξης μικροβιακής εστίας και Ακμής.

 

Έχει υποστηριχθεί ότι και η Διατροφή σχετίζεται με την εμφάνιση Ακμής

Τα αποτελέσματα ορισμένων πρόσφατων μελετών καταδεικνύουν ότι η Ακμή μπορεί να συνδέεται και με τη διατροφή. Ορισμένα τρόφιμα ενδέχεται να οδηγήσουν σε έξαρση της Νόσου, ενώ κάποια άλλα μπορούν να συμβάλλουν στη μείωση των συμπτωμάτων ή και στην αποφυγή εμφάνισης της.

 

Ποιες τροφές πρέπει να αποφεύγονται στην Ακμή;

Κάποιες τροφές ευθύνονται για την αύξηση των επιπέδων μίας ορμόνης που είναι γνωστή ως ινσουλίνη αυξητικός παράγοντας 1 (IGF-1). Η ορμόνη αυτή, σύμφωνα με ορισμένες μελέτες, μπορεί να συντείνει στην αύξηση της παραγωγής σμήγματος και στην επιδείνωση των συμπτωμάτων της Ακμής.

Με βάση τα αποτελέσματα μίας μελέτης που διεξήχθη το 2016, τα τρόφιμα με υψηλό γλυκαιμικό δείκτη (GI) είναι πιθανόν να αυξήσουν τα επίπεδα IGF-1. Σύμφωνα με την American Diabetes Association, στις τροφές υψηλού γλυκαιμικού δείκτη συγκαταλέγονται τα ζυμαρικά, το άσπρο ρύζι και ψωμί, τα γλυκά, τα σνακ, καθώς και ορισμένα φρούτα (π.χ. πεπόνι, ανανάς) και λαχανικά (π.χ. κολοκύθα, πατάτα).

Βάσει μίας μελέτης, διαπιστώθηκε ότι οι ενήλικες που έπιναν 3 ποτήρια γάλακτος καθημερινά για 12 εβδομάδες είχαν κατά 10% υψηλότερα επίπεδα IGF-1 συγκριτικά με όσους δεν κατανάλωναν γάλα. Σε μία ανάλυση του 2018, βρέθηκε ότι η κατανάλωση οποιουδήποτε τύπου γαλακτοκομικού προϊόντος εντείνει τον κίνδυνο εμφάνισης Ακμής σε άτομα ηλικίας από 7 έως 30 ετών.

 

Ποιες τροφές συμβάλλουν στην πρόληψη και θεραπεία της Ακμής;

Παρά το ότι χρειάζονται περαιτέρω μελέτες, ορισμένα στοιχεία δείχνουν ότι τρόφιμα πλούσια σε αντιοξειδωτικά και διαιτητικές ίνες συντελούν στην αντιμετώπιση της Ακμής. Έχει υποστηριχθεί ότι τροφές με υψηλή περιεκτικότητα σε Ω-3 λιπαρά οξέα (π.χ. ψάρια, σπανάκι, λάχανο, ξηροί καρποί, λιναρόσποροι) μειώνουν τη φλεγμονή.

Σε μία μελέτη του 2013, διερευνήθηκαν τα επίπεδα του ψευδαργύρου, της βιταμίνης Α και Ε στο αίμα ατόμων με και χωρίς Ακμή. Διαπιστώθηκε ότι στους πάσχοντες από Ακμή τα επίπεδα των συγκεκριμένων βιταμινών και μετάλλων κυμαίνονταν σε αρκετά χαμηλά επίπεδα.

Διεξήχθη λοιπόν το συμπέρασμα ότι μία διατροφή πλούσια σε αυτά τα θρεπτικά συστατικά θα μπορούσε να συμβάλλει στην εξομάλυνση των συμπτωμάτων της Ακμής. Καλές πηγές ψευδαργύρου θεωρούνται τα θαλασσινά, το κόκκινο κρέας, τα φασόλια και οι ξηροί καρποί, ενώ στις πλούσιες σε Βιταμίνη Α τροφές συγκαταλέγεται το συκώτι, τα φρούτα, ο σολομός και ο τόνος.

Με βάση μία μελέτη από το 2014, η Βιταμίνη D μπορεί να αποτρέψει την επίδραση των P. Acnes (βακτήρια που ευθύνονται για την εκδήλωση Ακμής) στα δερματικά κύτταρα. Το σώμα παράγει Βιταμίνη D, όταν εκτίθεται στην ηλιακή ακτινοβολία, όμως αυτή εμπεριέχεται και σε τροφές, όπως τα λιπαρά ψάρια.

Η ένταξη στην καθημερινή μας διατροφή τροφών χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη (π.χ. μη αμυλούχα λαχανικά, φασόλια, ξηροί καρποί, ελαιόλαδο, κοτόπουλο, ψάρια) συνηγορεί στο να διατηρηθούν σταθερά τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα και συμβάλλει στην παροχή πολύτιμων θρεπτικών συστατικών για την υγεία του δέρματος.

 

Η Ακμή μπορεί να αντιμετωπιστεί Αιτιολογικά με Ορμονική Αποκατάσταση και Διατροφή Ακριβείας

Όταν η Ακμή οφείλεται σε ορμονικές διαταραχές, το κλειδί για την επιτυχή αντιμετώπιση της έγκειται στη στοχευμένη επαναφορά της ορμονικής ισορροπίας. Για το σκοπό αυτό, λαμβάνεται ένα πλήρες επιγενετικό ιστορικό του ασθενούς και διενεργούνται Εξειδικευμένες Διαγνωστικές Εξετάσεις, μέσω των οποίων ανιχνεύονται τυχόν ανεπάρκειες ή ανισορροπίες που υποβόσκουν.

Βάσει των διαγνωστικών ευρημάτων, διαμορφώνονται εξατομικευμένα θεραπευτικά πρωτόκολλα, τα οποία βασίζονται στη χορήγηση Φυσικών (Βιομιμητικών) ορμονών. Επιπλέον, μπορεί να συσταθεί η χορήγηση ενός εξατομικευμένου διατροφολογικού προγράμματος, που προκύπτει κατόπιν Εξετάσεων Υψηλής Ακριβείας, βάσει των οποίων διαφαίνεται το ακριβές μεταβολικό και γονιδιακό προφίλ κάθε ατόμου (Διατροφή Ακριβείας).

Σε αυτό, προτείνεται μία λίστα τροφών που πρέπει να αποφεύγονται ή να συμπεριλαμβάνονται στην καθημερινή διατροφή του καθενός και χορηγούνται στις ιδανικές για κάθε άτομο ποσότητες βιταμίνες, μικροθρεπτικά και μακροθρεπτικά συστατικά.

Με αυτές τις μεθόδους, επιτυγχάνεται η αποκατάσταση του συνόλου των λειτουργικών μηχανισμών των κυττάρων του δέρματος στα φυσιολογικά επίπεδα και παύουν να εκδηλώνονται τα συμπτώματα της Ακμής. Ταυτόχρονα, εκμηδενίζονται οι πιθανότητες εμφάνισης υποτροπών.

Οι συγκεκριμένες θεραπείες μπορούν να χορηγηθούν με ασφάλεια σε οποιαδήποτε ηλικία, χωρίς καμία αντένδειξη και προπάντων δίχως κανέναν εποχικό περιορισμό. Το δέρμα καθαρίζει, η επιδερμίδα γίνεται στιλπνή και αποκτά βελούδινη αίσθηση, χωρίς σημάδια και ουλές.

Το άτομο απαλλάσσεται οριστικά από τα συμπτώματα της Ακμής, δίχως να χρειαστεί να επιβαρύνει τον οργανισμό του με φάρμακα και συνθετικές ορμόνες, ενώ παράλληλα προάγεται η συνολικότερη υγεία του τόσο σε σωματικό όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο.

 

Διαβάστε επίσης

Η θεραπευτική αντιμετώπιση της Ακμής χωρίς φάρμακα

Ατοπική Δερματίτιδα: Συμπτώματα, Αίτια, Θεραπεία

Αυτοάνοσα Νοσήματα. Πολλά τρώμε. Λίγα όμως «κερδίζουμε».

 

References:

  1. Medical news today, hormonal-acne-diet, Can you treat acne with a hormonal acne diet?
  2. Mahmood SN, Bowe WP (April 2014). “[Diet and acne update: carbohydrates emerge as the main culprit]”. Journal of Drugs in Dermatology (Review). 13 (4): 428–35. PMID 24719062.
  3. Melnik BC, John SM, Plewig G (November 2013). “Acne: risk indicator for increased body mass index and insulin resistance”. Acta Dermato-Venereologica (Review). 93 (6): 644–9.
  4. Das S, Reynolds RV (December 2014). “Recent advances in acne pathogenesis: implications for therapy”. American Journal of Clinical Dermatology (Review). 15 (6): 479–88.
  5. Bronsnick T, Murzaku EC, Rao BK (December 2014). “Diet in dermatology: Part I. Atopic dermatitis, acne, and nonmelanoma skin cancer”. Journal of the American Academy of Dermatology (Review). 71 (6): 1039.e1–1039.e12.
  6. Bhate K, Williams HC (April 2014). “What’s new in acne? An analysis of systematic reviews published in 2011-2012”. Clinical and Experimental Dermatology (Review). 39 (3): 273–7, quiz 277–8.
  7. Beylot C, Auffret N, Poli F, Claudel JP, Leccia MT, Del Giudice P, Dreno B (March 2014). “Propionibacterium acnes: an update on its role in the pathogenesis of acne”. Journal of the European Academy of Dermatology and Venereology (Review). 28 (3): 271–8.
  8. Sánchez Viera M (July 2015). “Management of acne scars: fulfilling our duty of care for patients”. The British Journal of Dermatology (Review). 172 Suppl 1 (Supplement 1): 47–51.