Αισθάνεστε ότι ο μεταβολισμός σας είναι αρκετά βραδύς; Έχετε επιχειρήσει να δοκιμάσετε διάφορες δίαιτες και δεν χάνετε κιλά; Το σωματικό σας βάρος είναι αδύνατον να μειωθεί όσο κι αν γυμνάζεστε; Αν συμβαίνουν αυτά, είναι πολύ πιθανόν να παρουσιάζετε αντίσταση στη Λεπτίνη.
Ο Μοριακός Βιολόγος Jeffrey Friedman, καθηγητής του Πανεπιστημίου Rockefeller, υποστήριξε ότι η Παχυσαρκία μπορεί να εμφανίζεται ως απόρροια της αδρανοποίησης του υποδοχέα της Λεπτίνης στον εγκέφαλο.
Ο υποδοχέας αυτός αδυνατεί να αντιληφθεί την παρουσία της Λεπτίνης στο αίμα και να επιφέρει το αίσθημα του κορεσμού. Ο εγκέφαλος, δηλαδή, των παχύσαρκων ατόμων έχει αποκτήσει αντίσταση στη Λεπτίνη.
Η Λεπτίνη ανακαλύφθηκε το 1994 από τον Friedman, έπειτα από πειράματα που έκανε σε παχύσαρκα ποντίκια.
Αυτό που διαπιστώθηκε στα παχύσαρκα ποντίκια ήταν η έλλειψη ενός γονιδίου που είναι απαραίτητο για την παραγωγή της Λεπτίνης.
Το φαινόμενο αναστράφηκε, μόλις τους χορηγήθηκε Λεπτίνη. Έτσι, το βάρος των ποντικιών άρχισε να μειώνεται.
Τι είναι όμως η Λεπτίνη και πώς μπορεί να μειωθεί η ευαισθησία στη δράση της;
Η Λεπτίνη είναι μία ορμόνη, που παράγεται από τα λιποκύτταρα. Εκκρίνεται στο κυκλοφορικό σύστημα, όπου μεταφέρεται στον υποθάλαμο. Ο ρόλος της είναι να αποστέλλει σήμα στον εγκέφαλο ότι οι αποθήκες του λίπους είναι γεμάτες, έχουμε επαρκή αποθέματα ενέργειας και είμαστε χορτάτοι, ούτως ώστε να μειωθεί ή να παύσει ο εφοδιασμός του οργανισμού με τροφή.
Η Λεπτίνη επιπλέον επενεργεί στο μεταβολισμό, καθώς ωθεί το σώμα στην καύση ενέργειας αντί στην αποθήκευση ενέργειας. Αυτό επιτυγχάνεται, λόγω του ότι η Λεπτίνη επιταχύνει το μεταβολικό ρυθμό του σώματος και αυξάνει τη δραστηριότητα των ενζύμων, που εμπλέκονται στο μεταβολισμό του λίπους.
Έτσι, ρυθμίζει το αίσθημα της πείνας, διαχειρίζεται τις καύσεις του λίπους και μακροπρόθεσμα μπορεί να ελέγξει τις ενεργειακές δαπάνες. Η ορμόνη αυτή, κατά συνέπεια, συμβάλλει στη διατήρηση του φυσιολογικού μας βάρους.
Θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε τη Λεπτίνη με ένα διακόπτη στον εγκέφαλο, ο οποίος «ανάβει» και «σβήνει». Αυτό εναλλακτικά προκαλεί είτε την αποθήκευση είτε την καύση του λίπους. Οι τιμές της Λεπτίνης των ατόμων με φυσιολογικό βάρος κυμαίνονται μεταξύ των 4-9 ngr/ml.
Η ανακάλυψη του συγκεκριμένου «διακόπτη» αποτελεί το εφαλτήριο για την αντιμετώπιση της Παχυσαρκίας.
Υπό φυσιολογικές συνθήκες, η ποσότητα της Λεπτίνης στο ανθρώπινο σώμα αντιστοιχεί στην ποσότητα του λίπους. Όσο πιο μειωμένα είναι τα αποθέματα λίπους κάποιου, τόσο χαμηλότερες συγκεντρώσεις λεπτίνης έχει.
Επομένως, θα αισθάνεται και περισσότερη πείνα. Έχοντας λοιπόν ως στόχο την απώλεια βάρους, όσο περισσότερη λεπτίνη έχει τόσο το καλύτερο.
Η πτώση δηλαδή των επιπέδων της λεπτίνης οδηγεί σε αντισταθμιστικές αυξήσεις της όρεξης. Η ανεπάρκεια Λεπτίνης εντείνει την όρεξη για φαγητό, αγγίζοντας τα όρια της υπερφαγίας.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο, αυξάνεται ο κίνδυνος Παχυσαρκίας, Αντίστασης στην Ινσουλίνη και εμφάνισης Διαβήτη Τύπου ΙΙ.
Με ποιον μηχανισμό δρα η Λεπτίνη βάσει επιστημονικών δεδομένων;
Μέχρι πρότινος, δεν είχε καταστεί πλήρως κατανοητό το πώς τα μειωμένα επίπεδα λεπτίνης αυξάνουν την επιθυμία για κατανάλωση φαγητού.
Ερευνητές από το Yale διερεύνησαν τη βιολογία της λεπτίνης και την επενέργεια των νευρικών κυττάρων στον εγκέφαλο. Τα κύτταρα αυτά, που είναι γνωστά ως νευρώνες AgRP, συνηγορούν στη ρύθμιση της διατροφικής συμπεριφοράς.
Διαπιστώθηκε ότι οι μηχανισμοί μέσω των οποίων η πτώση των επιπέδων της λεπτίνης στο πλάσμα διεγείρει την πρόσληψη τροφής δεν περιορίζονται στον εγκέφαλο.
Η έλλειψη τροφής προκαλεί αρχικά την ενεργοποίηση των υποδοχέων Λεπτίνης. Ακολουθεί ένα ενδιάμεσο βήμα, στο οποίο συμπεριλαμβάνεται το ενδοκρινικό σύστημα.
Το συγκεκριμένο σύστημα περιλαμβάνει την υπόφυση και τα επινεφρίδια. Αυτά ακολούθως οδηγούν στην έκκριση της κορτικοστερόνης, μίας ορμόνης που ρυθμίζει την ενέργεια, τις αντιδράσεις του στρες και την πρόσληψη τροφής.
Η ερευνητική ομάδα διαπίστωσε ότι οι συγκεκριμένες αλυσιδωτές ενέργειες είναι απαραίτητες για τη διέγερση της πείνας σε περιπτώσεις μειωμένης πρόσληψης τροφής ή όταν ο Σακχαρώδης Διαβήτης δεν μπορεί να ελεγχθεί επαρκώς και οι συγκεντρώσεις λεπτίνης στο πλάσμα «πέφτουν» κάτω από ένα συγκεκριμένο όριο.
Περαιτέρω πειράματα των ερευνητών κατέδειξαν ότι οι νευρώνες AgRP ενεργοποιούνται από την κορτικοστερόνη πλάσματος. Το γεγονός αυτό ενισχύει την πείνα, όταν τα επίπεδα της Λεπτίνης ή του σακχάρου είναι χαμηλά.
Η αύξηση των λιπωδών κυττάρων σηματοδοτεί αντίστοιχα και την άνοδο των επιπέδων Λεπτίνης στο αίμα. Αυτό οφείλεται στο ότι ο οργανισμός προσπαθεί να δώσει εντολή στον εγκέφαλο να επιταχύνει το μεταβολισμό και να επιβραδύνει την όρεξη, ούτως ώστε να «καεί» το περίσσιο λίπος.
Με βάση τα παραπάνω δεδομένα, θα μας φαινόταν λογικό οι παχείς άνθρωποι να έχουν μειωμένη όρεξη και να χάνουν κιλά, ως επακόλουθο των υψηλών επιπέδων Λεπτίνης.
Ωστόσο, στα παχύσαρκα άτομα, ο «διακόπτης» παραμένει διαρκώς «αναμμένος». Ο εγκέφαλος πλέον έχει αποκτήσει ανοχή στη Λεπτίνη και δεν μπορεί να ανταποκριθεί στο ερέθισμα.
Έτσι, η επιθυμία για κατανάλωση τροφής δεν κατευνάζεται. Ο εγκέφαλος έχει την αίσθηση ότι “λιμοκτονεί”. Επομένως, αναζητά τροφή και η έναρξη ενός φαύλου κύκλου πυροδοτείται.
Το σώμα δεν «καίει» το λίπος, ο οργανισμός δεν δαπανά την περίσσεια ενέργεια και το βάρος αυξάνεται ολοένα και περισσότερο.
Η συγκεκριμένη έρευνα καταδεικνύει το σημαντικό ρόλο της Λεπτίνης στην απώλεια βάρους.
Με ποιους φυσικούς τρόπους μπορεί να αυξηθεί η ευαισθησία στη Λεπτίνη;
Ο διάσημος ενδοκρινολόγος Robert Lasting διατρανώνει ότι η υπερβολική πρόσληψη επεξεργασμένων υδατανθράκων οδηγεί σε αντίσταση στη Λεπτίνη. Η γλυκόζη αυξάνει την ινσουλίνη στο αίμα και εν συνεχεία η ινσουλίνη επηρεάζει τη δράση της Λεπτίνης.
Επιπλέον, συνιστάται η αποφυγή της αυξημένης κατανάλωσης απλών σακχάρων, όπως η φρουκτόζη, καθώς και τροφών που έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε ζάχαρη.
Μία διατροφή πλούσια σε πρωτεΐνες και φυτικές ίνες βοηθάει στην επιβράδυνση της διαδικασίας της πέψης και περιορίζει τις απότομες αυξομειώσεις της ινσουλίνης.
Επίσης, η πρόσληψη αντιφλεγμονωδών τροφών, όπως τα ψάρια, η τακτική σωματική άσκηση, η διαχείριση του άγχους και ο επαρκής ύπνος μπορούν να ενισχύσουν την ανταπόκριση του οργανισμού στη δράση της Λεπτίνης.
Πλέον, έχουμε κατορθώσει, με πιο Σύγχρονες Μεθόδους, να παρέμβουμε και να ελέγξουμε τη λειτουργία του «διακόπτη» αυτού.
Σε περιστατικά Παχυσαρκίας, όταν χρειάζεται να διερευνηθούν οι απότομες μεταβολές του σωματικού βάρους ή/και να αξιολογηθεί ο μεταβολισμός του σωματικού λίπους, προσδιορίζονται τα επίπεδα Λεπτίνης στον οργανισμό, με μία απλή εξέταση αίματος.
Εξειδικευμένες Εξετάσεις Υψηλής Ακριβείας ανιχνεύουν επίσης, σε κυτταρικό και σε γονιδιακό επίπεδο, τα πραγματικά αίτια που ευθύνονται για την ανισορροπία των επιπέδων Λεπτίνης. Με βάση τα ακριβή διαγνωστικά ευρήματα, εκπονούνται Αυστηρά Εξατομικευμένα Θεραπευτικά Σχήματα.
Αυτά επαναφέρουν την ορμονική ισορροπία κι εφοδιάζουν τον οργανισμό με τις ιδανικές ποσότητες βιταμινών και θρεπτικών συστατικών που χρειάζεται, προκειμένου να επιτευχθεί η καύση του λίπους και η εξισορρόπηση του σακχάρου στο αίμα.
Οι ασθενείς χρειάζεται να αλλάξουν και τις διατροφικές τους συνήθειες. Για το σκοπό αυτό, προτείνεται ένα αυστηρά εξατομικευμένο διατροφικό πρόγραμμα, που εξυπηρετεί τη βιοχημεία του σώματος (Διατροφή Ακριβείας).
Η ορμονική ισορροπία αποκαθίσταται, διατηρείται η σωστή μυϊκή μάζα, ο μεταβολισμός των ασθενών επανέρχεται και ισοσταθμίζεται η βιοχημεία του σώματος.
Με αυτές τις Σύγχρονες Μεθόδους, στα υπέρβαρα άτομα με ελλιπή ή μη λειτουργική Λεπτίνη, αυτή η ορμόνη – «διακόπτης» μπορεί να επανέλθει στα καλύτερα δυνατά επίπεδα.
- Αυτό συνεπάγεται την αντιστροφή των αλλαγών στην εγκεφαλική δραστηριότητα, με αποτέλεσμα την αποτροπή της επαναπρόσληψης βάρους.
- Ο ανθρώπινος οργανισμός χάνει οριστικά το πλεονάζον βάρος και προπαντός με φυσικό τρόπο, διότι αποκαθίσταται η ανταπόκριση του οργανισμού στη Λεπτίνη.
Η συμπλήρωση των ελλείψεων του οργανισμού σε βιταμίνες και μικροθρεπτικά συστατικά δίνει στους ανθρώπους, που παρουσιάζουν αντίσταση στη Λεπτίνη, την ευκαιρία να χάσουν μία για πάντα το πλεονάζον βάρος.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, με έναν τόσο απλό τρόπο οι υπέρβαροι και παχύσαρκοι άνθρωποι, που μονίμως πασχίζουν με δίαιτες και άσκηση να επανέλθουν και να διατηρήσουν ένα υγιές βάρος, μπορούν να βρουν μόνιμη λύση στο δυσεπίλυτο πρόβλημά τους.
Διαβάστε επίσης
Η σωστή Διατροφή μπορεί να αποδειχθεί σύμμαχος κατά της Ψωρίασης
Οι μηχανισμοί εκδήλωσης της Υπέρτασης και η συνιστώμενη Διατροφή
Ινσουλίνη: Το «κλειδί» για φυσιολογικό βάρος και καλή υγεία.
References:
- Al-Hussaniy HA, Alburghaif AH, Naji MA (2021). “Leptin hormone and its effectiveness in reproduction, metabolism, immunity, diabetes, hopes and ambitions”. Journal of Medicine and Life. 14 (5): 600–605.
- Bouret S, Levin BE, Ozanne SE (January 2015). “Gene-environment interactions controlling energy and glucose homeostasis and the developmental origins of obesity”. Physiological Reviews. 95 (1): 47–82.
- Pan H, Guo J, Su Z (May 2014). “Advances in understanding the interrelations between leptin resistance and obesity”. Physiology & Behavior. 130: 157–169.
- Ciriello J, Moreau JM (January 2013). “Systemic administration of leptin potentiates the response of neurons in the nucleus of the solitary tract to chemoreceptor activation in the rat”. Neuroscience. 229: 88–99.
- Sanchez-Garrido MA, Tena-Sempere M (July 2013). “Metabolic control of puberty: roles of leptin and kisspeptins”. Hormones and Behavior. 64 (2): 187–194.
- Rőszer T, Józsa T, Kiss-Tóth ED, De Clerck N, Balogh L (April 2014). “Leptin receptor deficient diabetic (db/db) mice are compromised in postnatal bone regeneration”. Cell and Tissue Research. 356 (1): 195–206.
- Wabitsch M, Funcke JB, Lennerz B, Kuhnle-Krahl U, Lahr G, Debatin KM, et al. (January 2015). “Biologically inactive leptin and early-onset extreme obesity”. The New England Journal of Medicine. 372 (1): 48–54.
- Sinha G (April 2014). “Leptin therapy gains FDA approval”. Nature Biotechnology. 32 (4): 300–302.
Αφήστε μια απάντηση