Όλοι μας φυσικά αγοράζουμε καθημερινά τρόφιμα, με σκοπό να καλύψουμε τις διατροφικές μας ανάγκες. Μακαρόνια, ρύζι, μπισκότα, ψωμί, ζάχαρη, merenda, βούτυρα, corn flakes, μπάρες, αναψυκτικά, κ.τ.λ.

Σε ένα μεγάλο ή μικρό κατάστημα αγοράς τροφίμων, μπορούμε να μετρήσουμε χιλιάδες διαφορετικές συσκευασίες τροφών. Αυτό όμως, που ίσως δυσκολευόμαστε να παρατηρήσουμε κι είναι «κρυμμένο» κάτω από την εκάστοτε συσκευασία, αφορά την πρώτη ύλη παραγωγής τους.

Αυτές οι «αθώες» τροφές, οι οποίες καθημερινά καταναλώνονται σε τεράστιες ποσότητες, λόγω της ευχαρίστησης και της λύσης που παρέχουν στις καθημερινές ανάγκες επισιτισμού, κρύβουν ένα ένοχο μυστικό.

Οι φαινομενικά αυτές «αθώες» τροφές παράγονται από μια κοινή πρώτη ύλη, τους επεξεργασμένους υδατάνθρακες. Οι επεξεργασμένοι υδατάνθρακες, σε πολλές διαφορετικές μορφές, χρώματα, μεγέθη, ονομασίες, αποτελούν την πλειονότητα των τροφίμων που μπορεί κανείς εύκολα να βρει στα ράφια ενός πολυκαταστήματος.

Ο επεξεργασμένος υδατάνθρακας δεν αποτελεί φυσική τροφή. Το τρόφιμο αυτό δεν έχει καμία θρεπτική αξία. Έχει ωστόσο μια μοναδική ιδιότητα να παράγει άφθονη ενέργεια για τον οργανισμό πολύ σύντομα, δημιουργώντας αίσθημα κορεσμού, ενώ όλο το υπόλοιπο αποθηκεύεται στο σώμα με τη μορφή λίπους.

Ο άνθρωπος, από τη φύση του, μπορεί να καταναλώσει συγκεκριμένες κατηγορίες τροφίμων, τις οποίες μπορεί επίσης να προμηθευτεί και από τα super market. Πρωτεΐνες, λίπος, φυσικούς υδατάνθρακες, βιταμίνες, μέταλλα και ιχνοστοιχεία.

Πουθενά στη φύση και στην εξέλιξη του ανθρώπινου είδους δεν απαντάται ο επεξεργασμένος υδατάνθρακας, πάρα μόνο τις τελευταίες δεκαετίες. Ο τρόπος αυτός διατροφής, ο οποίος παραβιάζει τις φυσικές προδιαγραφές του οργανισμού μας, απλά μας παχαίνει και δημιουργεί μεσομακροπρόθεσμα διάφορες νοσηρότητες στο σώμα.

 

Τι εννοούμε, όταν λέμε «επεξεργασμένος υδατάνθρακας»;

Οι υδατάνθρακες διακρίνονται στους απλούς («κακούς») και στους σύνθετους («καλούς»), με κριτήριο τη χημική τους σύσταση και τον τρόπο που αξιοποιούνται από το σώμα μας. Οι απλοί υδατάνθρακες παράγονται από εύπεπτα σάκχαρα, τα οποία έχουν μηδαμινή διατροφική αξία για τον οργανισμό.

Όσο μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε σάκχαρα έχει ένας υδατάνθρακας κι όσο μικρότερη σε φυτικές ίνες, τόσο χειρότερος καθίσταται για τον ανθρώπινο οργανισμό.

Τα φρούτα και τα λαχανικά είναι υδατάνθρακες και μάλιστα απλοί. Όμως, λόγω των φυτικών ινών που περιέχουν, μεταβάλλεται ο τρόπος με τον οποίο ο οργανισμός επεξεργάζεται τα σάκχαρα τους. Έτσι, επιβραδύνεται η διαδικασία της πέψης, γεγονός που τους κάνει να προσιδιάζουν σε σύνθετους υδατάνθρακες και δεν τους καθιστά επεξεργασμένους.

Οι επεξεργασμένοι και απλοί υδατάνθρακες, που δεν προσφέρουν καμία θρεπτική αξία στον οργανισμό μας, είναι τα γλυκά, τα αναψυκτικά, τα τεχνητά σιρόπια, η ζάχαρη, το λευκό ρύζι, το λευκό ψωμί και τα λευκά ζυμαρικά.

 

Η χαμηλή κατανάλωση πρωτεϊνών προκαλεί υπερφαγία

Σύμφωνα με μία μελέτη, που αφορούσε στις διατροφικές συνήθειες 9.341 Αυστραλών, οι επεξεργασμένες αυτές τροφές αποτελούν την πρωταρχική αιτία των υψηλών ποσοστών Παχυσαρκίας στο δυτικό κόσμο.

Η μελέτη, η οποία δημοσιεύτηκε στην επιστημονική θεώρηση Obesity, πραγματοποιήθηκε από το Κέντρο Charles Perkins (CPC) του Πανεπιστημίου του Sydney και διήρκησε επί ένα χρόνο. Αυτό στο οποίο βασίστηκαν οι ερευνητές ήταν η Protein Leverage Hypothesis.

Πρόκειται για μία θεωρία που διατύπωσαν το 2005 οι καθηγητές Raubenheimer και Stephen Simpson. Βάσει αυτής, η πρόσληψη παρά πολλών λιπών και υδατανθράκων οφείλεται στην αυξημένη επιθυμία του ανθρώπινου σώματος για κατανάλωση πρωτεΐνης.

Οι άνθρωποι επιθυμούν περισσότερο να καταναλώνουν πρωτεΐνες σε σύγκριση με υδατάνθρακες και λίπη. Κάτι τέτοιο υποδηλώνει ότι, αν η καθημερινή μας διατροφή περιλαμβάνει περισσότερα λίπη και υδατάνθρακες, τότε θα τρώμε μεγαλύτερες ποσότητες φαγητού, προκειμένου να ληφθεί από το σώμα η πρωτεΐνη που χρειαζόμαστε.

Η επικεφαλής συγγραφέας, Dr. Amanda Grech, υποστηρίζει ότι η υψηλή κατανάλωση επεξεργασμένων τροφών συνεπάγεται την πρόσληψη χαμηλότερων ποσοτήτων πρωτεϊνών. Το γεγονός αυτό αυξάνει το ενδεχόμενο τα άτομα να γίνουν υπέρβαρα και παχύσαρκα. Αυτό ακολούθως εντείνει τον κίνδυνο ανάπτυξης Χρόνιων Νοσημάτων.

Διερευνήθηκαν εκτενώς από επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Sydney δεδομένα μίας έρευνας. Η έρευνα αυτή διενεργήθηκε από το Μάιο του 2011 έως τον Ιούνιο του 2012 και περιελάμβανε 9.341 ενήλικες συμμετέχοντες, μέσης ηλικίας 46,3 ετών.

Όσοι κατανάλωναν στο πρωινό γεύμα τροφές με χαμηλές συγκεντρώσεις πρωτεϊνών έτρωγαν, κατά τη διάρκεια της μέρας, τρόφιμα πλούσια σε θερμίδες, σε σάκχαρα ή σε αλάτι, με σκοπό να αντισταθμιστεί η συνολική πρόσληψη ενέργειας. Αντιθέτως, οι συμμετέχοντες που προσλάμβαναν τις συνιστώμενες ποσότητες πρωτεϊνών, έτρωγαν λιγότερο, καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας.

Πολλαπλοί παράγοντες ενοχοποιούνται για την αύξηση του σωματικού βάρους. Ωστόσο, οι επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Sydney αναφέρουν ότι η έντονη όρεξη του σώματος για κατανάλωση πρωτεΐνης και οι ελλιπείς συγκεντρώσεις αυτής στις υπερβολικά επεξεργασμένες τροφές είναι το κύριο αίτιο Παχυσαρκίας στο δυτικό κόσμο.

 

Η Σύγχρονη, Μη Επεμβατική Αντιμετώπιση της Παχυσαρκίας

Η Παχυσαρκία λειτουργεί ως προθάλαμος για την εκδήλωση Σακχαρώδους Διαβήτη, Υπέρτασης, Καρδιαγγειακών Παθήσεων, Εγκεφαλικού επεισοδίου και Καρκίνου. Γι’ αυτό χρήζει άμεσης θεραπευτικής αντιμετώπισης.

Μετά την αποκωδικοποίηση του ανθρώπινου DNA και τη διενέργεια Γονιδιακών Εξετάσεων, η Ιατρική Επιστήμη έχει αλλάξει σελίδα. Πλέον, σε κλινικό επίπεδο, μπορούμε να γνωρίζουμε με ακρίβεια το βαθμό προδιάθεσης ή τα αίτια έκφρασης οποιασδήποτε βιοχημικής εκτροπής (νοσηρότητας).

Γονιδιακές Εξετάσεις (Εξετάσεις DNA) ή και Ειδικές Μεταβολικές Εξετάσεις αποκωδικοποιούν τα ακριβή αίτια της Παχυσαρκίας. Οι Ειδικές Μεταβολικές Εξετάσεις εντοπίζουν ενδεχόμενες ορμονικές και μεταβολικές διαταραχές και διερευνούν τα επίπεδα συγκεκριμένων βιταμινών, ιχνοστοιχείων και οργανικών οξέων.

Με τα Γονιδιακά Τεστ, αναλύονται πολυμορφισμοί (SNPs) και εκατοντάδες γονιδιακές παραλλαγές στα γονίδια που έχει αποδειχθεί, μετά από επισταμένη έρευνα ετών, ότι σχετίζονται με την Παχυσαρκία. Κατόπιν της ερμηνείας των αποτελεσμάτων (Μεταφραστική Ιατρική), εντοπίζονται τα εξής:

  • Αποκαλύπτεται η προδιάθεση των ατόμων να εμφανίσουν Παχυσαρκία
  • Αποκωδικοποιούνται οι μηχανισμοί της Νόσου σε όσους ήδη πάσχουν.
  • Καθορίζεται ο τρόπος με τον οποίο το σώμα μεταβολίζει το λίπος ή/και τα θρεπτικά συστατικά.
  • Προσδιορίζεται ο κίνδυνος φλεγμονής και δυσανεξίας σε συστατικά τροφών.
  • Εκτιμάται ο βαθμός προδιάθεσης ανάκτησης του χαμένου βάρους, έπειτα από διατροφικούς περιορισμούς και αξιολογείται το πόσο εύκολα μπορεί κανείς να χάσει κιλά, κατά τη διάρκεια διατροφικών παρεμβάσεων.

 

Στη Σύγχρονη Ιατρική Πραγματικότητα, στην εποχή της Ιατρικής Ακριβείας, μπορεί πλέον να προταθεί Αυστηρά Εξατομικευμένη Θεραπευτική Αγωγή, σε συνεργασία με τις εμπλεκόμενες Ιατρικές Ειδικότητες.

Παρέχεται ένα εξατομικευμένο διατροφικό πρόγραμμα (Διατροφή Ακριβείας). Σε αυτό, περιλαμβάνεται μία λίστα των τροφών που πρέπει να αποφεύγονται ή να συμπεριλαμβάνονται στην καθημερινή διατροφή.

Επιλέγονται τα κατάλληλα συμπληρώματα διατροφής και χορηγούνται στις ιδανικές για κάθε άτομο ποσότητες βιταμίνες, μικροθρεπτικά και μακροθρεπτικά συστατικά, καθώς και πρωτόκολλα Φυσικής Ορμονικής Αποκατάστασης.  Τα Θεραπευτικά Σχήματα για τα υπέρβαρα άτομα διαρκούν τουλάχιστον 12 μήνες, ενώ για τα παχύσαρκα έως και 18.

Με αυτές τις μεθόδους, μπορούμε να χειριζόμαστε εξατομικευμένα την ικανότητα του κάθε οργανισμού να μεταβολίζει το λίπος και να αποκαθιστούμε την ορμονική ισορροπία. Οι ασθενείς χάνουν  προοδευτικά βάρος, χωρίς να έχουν αίσθηση πείνας και έλλειψη ενέργειας. Απαλλάσσονται σταδιακά από τη νοσηρότητα της Παχυσαρκίας εξασφαλίζοντας, ταυτοχρόνως, ποιότητα ζωής.

 

 

Διαβάστε επίσης

Γιατί οι γυναίκες αδυνατίζουν πιο δύσκολα από τους άνδρες;

10+1 τρόποι μείωσης του κοιλιακού λίπους μετά τα 50

Λεπτίνη, η ορμόνη που ρυθμίζει το σωματικό βάρος

 

References:

  1. Οgr, poies-trofes-efthynontai-gia-tin-paxysarkia-o-rolos-ton-proteinon
  2. Yanovski SZ, Yanovski JA (January 2014). “Long-term drug treatment for obesity: a systematic and clinical review”. JAMA (Review). 311 (1): 74–86.
  3. Jensen, MD; Ryan, DH; Apovian, CM; Ard, JD; Comuzzie, AG; et al. (24 June 2014). “2013 AHA/ACC/TOS guideline for the management of overweight and obesity in adults: a report of the American College of Cardiology/American Heart Association Task Force on Practice Guidelines and The Obesity Society”. Circulation. 129 (25 Suppl 2): S102-38.
  4. “Obesity and overweight”. World Health Organization. 9 June 2021. Retrieved 16 March 2022.
  5. Carmienke S, Freitag MH, Pischon T, Schlattmann P, Fankhaenel T, Goebel H, Gensichen J (June 2013). “General and abdominal obesity parameters and their combination in relation to mortality: a systematic review and meta-regression analysis”. European Journal of Clinical Nutrition. 67 (6): 573–85.
  6. “Obesity”. www.who.int. Retrieved 9 September 2022.
  7. “Protein, section: Classification of protein”. britannica.com. Archived from the original on 4 April 2017. Retrieved 4 April 2017.
  8. Sleator RD (2012). “Prediction of protein functions”. Functional Genomics. Methods in Molecular Biology. Vol. 815. pp. 15–24.