Η Ψωρίαση είναι ένα Αυτοάνοσο Νόσημα, που εκδηλώνεται σαν Χρόνια Δερματοπάθεια. Το ανοσοποιητικό σύστημα των ασθενών με Ψωρίαση εξαναγκάζει τα δερματικά κύτταρα (κερατινοκύτταρα) να ωριμάσουν και να πολλαπλασιαστούν ταχύτερα.

Συγκεκριμένα, αυτά ανανεώνονται περίπου σε 4 ημέρες. Ο οργανισμός αδυνατεί να αποβάλλει τόσο άμεσα τα πλεονάζοντα κύτταρα. Έτσι, δημιουργείται μία πλειάδα κυττάρων, που αντικατοπτρίζουν τις χαρακτηριστικές δερματικές αλλοιώσεις της Νόσου.

Έχει εκτιμηθεί ότι στη χώρα μας πάσχουν από Ψωρίαση περίπου 200.000 άτομα, ενώ ακόμη και σήμερα, εν έτει 2022, είναι εμφανής ο κοινωνικός στιγματισμός που υπάρχει για όσους εμφανίζουν τη συγκεκριμένη νόσο. Πολλά έχουν γραφεί και ειπωθεί για την Ψωρίαση, όμως λίγα ισχύουν.

 

Μύθοι για την Ψωρίαση

 

Η Ψωρίαση είναι μεταδοτική

Ορισμένοι αποφεύγουν να πλησιάσουν σε πολύ κοντινή απόσταση ασθενείς με Ψωρίαση ή να μοιραστούν μαζί τους διάφορα αντικείμενα, επειδή έχουν την πεποίθηση ότι η Ψωρίαση μεταδίδεται.

Ίσως, στο νου κάποιων συγχέεται με την ψώρα. Η Ψωρίαση όμως αποτελεί μία αυτοάνοση, αυτοφλεγμονώδη νόσος, που δεν μεταδίδεται σε καμία περίπτωση. Σύσσωμη η επιστημονική κοινότητα συμφωνεί ως προς αυτό, εδώ και αρκετές δεκαετίες.

 

Η Ψωρίαση είναι μία πάθηση που προσβάλλει μόνο το δέρμα

Σύμφωνα με τον ερευνητή, Dr. Usman Khalid, η Ψωρίαση είναι μία Συστημική Φλεγμονώδης Ασθένεια, που επιδρά σε όλο τον οργανισμό και όχι μεμονωμένα σε ένα σημείο του δέρματος. Δηλαδή, δεν αποτελεί μία αποκλειστικά δερματική νόσο.

 

Η μόνη δυσάρεστη επίπτωση της Ψωρίασης είναι τα σημάδια στο δέρμα

Η Ψωρίαση επηρεάζει αρνητικά την ποιότητα ζωής των ασθενών. Η αυτοεκτίμηση των πασχόντων μειώνεται, ειδικότερα όταν οι δερματικές βλάβες της Νόσου εντοπίζονται σε εμφανή σημεία. Έχει υποστηριχθεί ότι το 83% των ασθενών νιώθει συχνά την ανάγκη να καλύπτει την επιδερμίδα του.

Γι’ αυτό, η Ψωρίαση έχει συσχετισθεί με ψυχιατρική συννοσηρότητα, αποτελώντας δυσμενή προγνωστικό παράγοντα για την εκδήλωση άγχους και κατάθλιψης. Μάλιστα, το 10% των πασχόντων εμφανίζει τάσεις αυτοκτονίας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι υπάρχει μία αμφίδρομη σχέση μεταξύ του άγχους και της Ψωρίασης. Σε συνθήκες στρες, απελευθερώνονται από  το σώμα ορμόνες που προκαλούν διαταραχές στη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος.

Δυσάρεστα συμβάντα, όπως η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, έχουν συνδεθεί με την εμφάνιση της Ψωρίασης ή με επιδείνωση των συμπτωμάτων σε ήδη νοσούντες.

 

Η Ψωρίαση δεν συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο συννοσηρότητας

Το αντίθετο μάλιστα. Το νόσημα αυτό έχει θεωρηθεί η «κορυφή του παγόβουνου», διότι έχει συσχετισθεί με την εμφάνιση μίας πλειάδας συνοδών νοσημάτων.

Σε αυτά συμπεριλαμβάνεται η ψωριασική αρθρίτιδα, η παχυσαρκία, η αρτηριακή υπέρταση, ο σακχαρώδης διαβήτης, το μεταβολικό σύνδρομο, η ιδιοπαθής φλεγμονώδης νόσος του εντέρου, η νεφρική νόσος και τα καρδιαγγειακά νοσήματα.

Επίσης, τα άτομα με Ψωρίαση διατρέχουν 52% υψηλότερο κίνδυνο καρκίνου του πνεύμονα και των βρόγχων, 46% αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του παγκρέατος, καθώς και κατά 43% περισσότερες πιθανότητες ανάπτυξης πλακώδους καρκινώματος του δέρματος.

 

Αλήθειες για την Ψωρίαση

 

H Ψωρίαση κληροδοτείται από τους γονείς στα παιδιά

Η Ψωρίαση έχει κληρονομικό υπόβαθρο. Είναι αρκετά σύνηθες ασθενείς με Ψωρίαση να παρουσιάζουν θετικό οικογενειακό ιστορικό της νόσου. Ερευνητές του Πανεπιστημίου Ουάσιγκτον στο Σεν Λούις των ΗΠΑ εντόπισαν μεταλλάξεις του γονιδίου CARD14 σε δύο οικογένειες με ιστορικό της νόσου.

Οι μεταλλάξεις του γονιδίου αυξάνουν την ενεργότητα του παράγοντα NF-kB,  ο οποίος προάγει την έκφραση γονιδίων και παράγει μόρια που «προσκαλούν» κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος στο δέρμα, πυροδοτώντας την έναρξη του φαύλου κύκλου της φλεγμονής, το οποίο είναι κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα της Ψωρίασης.

 

Η Βιταμίνη D μπορεί να βοηθήσει στη μείωση των συμπτωμάτων της Ψωρίασης

Πολυάριθμες μελέτες έχουν καταδείξει ότι η Βιταμίνη D3 μπορεί να συντείνει στoν περιορισμό των συμπτωμάτων της Ψωρίασης. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι, κατά τους θερινούς μήνες, παρατηρείται ύφεση των συμπτωμάτων της Ψωρίασης, εξαιτίας της βελτίωσης των επιπέδων της Βιταμίνης D.

 

Η Ψωρίαση μπορεί να επιδεινωθεί εξαιτίας κάποιου τραυματισμού στο δέρμα

Πράγματι. Ορισμένοι τραυματισμοί του δέρματος, λόγου χάρη μία γρατσουνιά, ένα κόψιμο, τα ηλιακά εγκαύματα, το τρίψιμο του δέρματος, τα τσιμπήματα εντόμων και η δερματοστιξία (τατουάζ), ενοχοποιούνται για την πρόκληση του φαινομένου Koebner. Το φαινόμενο αυτό ευθύνεται για την επιδείνωση των δερματικών βλαβών της Ψωρίασης και κατ’ επέκταση οδηγεί σε έξαρση της νόσου.

 

Η Ψωρίαση μπορεί να θεραπευτεί

Η Ψωρίαση μπορεί πλέον να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά με Σύγχρονες Θεραπείες Ιατρικής Ακριβείας. Αυτές στοχεύουν στην εξάλειψη των αιτιών που οδήγησαν στην εμφάνιση των συμπτωμάτων της νόσου.

Μετά την αποκωδικοποίηση του ανθρώπινου DNA και τη διενέργεια Γονιδιακών Εξετάσεων, η Ιατρική Επιστήμη έχει αλλάξει σελίδα. Πλέον, σε κλινικό επίπεδο, μπορούμε να γνωρίζουμε με ακρίβεια το βαθμό προδιάθεσης ή τα αίτια έκφρασης οποιασδήποτε βιοχημικής εκτροπής (νοσηρότητας).

 

Η Ιατρική Ακριβείας αποτελείται από τρία στάδια

Γονιδιακές Εξετάσεις (Εξετάσεις DNA) ή και Ειδικές Μεταβολικές Εξετάσεις αποκωδικοποιούν τα ακριβή αίτια της Ψωρίασης. Οι Ειδικές Μεταβολικές Εξετάσεις εντοπίζουν ενδεχόμενες ορμονικές και μεταβολικές διαταραχές και διερευνούν τα επίπεδα συγκεκριμένων βιταμινών, ιχνοστοιχείων και οργανικών οξέων.

Τα Γονιδιακά Πάνελ FullDNA είναι Γονιδιακά Τεστ, που σχεδιάζονται και ταξινομούνται ανά τύπο νοσήματος ή συναφείς κατηγορίες νοσημάτων. Στο πάνελ των Αυτοάνοσων Νοσημάτων, συμπεριλαμβανομένης και της Ψωρίασης, αναλύονται 1152 πολυμορφισμοί (SNPs), 543 γονίδια και 124 παθήσεις, σχετιζόμενες με τα Αυτοάνοσα Νοσήματα.

Σε επόμενο στάδιο, ερμηνεύονται τα αποτελέσματα (Μεταφραστική Ιατρική). Με γνώμονα, τα ακριβή διαγνωστικά ευρήματα, αποκρυπτογραφείται η προδιάθεση των ατόμων να εμφανίσουν Ψωρίαση, μετέπειτα στη ζωή τους και ανιχνεύονται οι ακριβείς μηχανισμοί του νοσήματος στους ήδη πάσχοντες.

Το τελευταίο βήμα αφορά στην αυστηρά εξατομικευμένη θεραπευτική κατεύθυνση. Στη Σύγχρονη Ιατρική Πραγματικότητα, στην εποχή της Ιατρικής Ακριβείας, όλες οι προηγούμενες μεθοδολογίες, που βασίζονταν σε γενικευμένα θεραπευτικά σχήματα (το ίδιο για όλους), θεωρούνται παρωχημένες.

Πλέον, μπορεί να προταθεί Αυστηρά Εξατομικευμένη Θεραπευτική Αγωγή, σε συνεργασία με τις εμπλεκόμενες Ιατρικές Ειδικότητες. Οι θεραπείες αυτές εφαρμόζονται στην κλινική πράξη επί πολλά έτη, με υψηλά ποσοστά επιτυχίας και επαναρρύθμισης του οργανισμού.

Μέσω των συγκεκριμένων Θεραπευτικών Σχημάτων, επανέρχεται η ομοιόσταση σε κυτταρικό και ορμονικό επίπεδο, προάγεται η ποιότητα ζωής των ασθενών, ενισχύονται τα σωματικά και κατ’ επέκταση τα ψυχικά αποθέματα και ελαχιστοποιούνται οι όποιες πιθανότητες υποτροπής της νόσου.

Ασθενείς μας, που εφάρμοσαν πιστά τις ακριβείς αυτές θεραπείες, είδαν εξαιρετικά αποτελέσματα. Πιο συγκεκριμένα, κάποιοι ανέφεραν ότι μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα σταμάτησε η φαγούρα, επήλθε η επούλωση, καθώς κι η εξάλειψη πολλών σημαδιών και στιγμάτων.

Άλλοι υποστήριξαν ότι μέσα σε λίγους μήνες, οι δερματικές βλάβες είχαν μειωθεί αισθητά και πως δεν υπήρχαν πλέον λέπια, παρά μόνο λευκά σημάδια, τα οποία είχαν αποχρωματιστεί.

Με αυτές λοιπόν τις Ακριβείς Μεθόδους, μπορεί να επιτευχθεί σταδιακά η μερική ή ολική θεραπευτική αντιμετώπιση της Ψωρίασης. Διότι μεγιστοποιούν το θεραπευτικό όφελος των ασθενών, περιορίζουν το χρόνο αποθεραπείας και μειώνουν τις περιττές ταλαιπωρίες και δαπάνες σε σχέση με τα θεραπευτικά σχήματα του παρελθόντος.

 

 

Διαβάστε επίσης

Λεύκη και ενδεικνυόμενη Διατροφή

Ο ρόλος του Οξειδωτικού Stress στην εμφάνιση Δερματικών Παθήσεων

Ο Συστηματικός Ερυθηματώδης Λύκος μπορεί να αντιμετωπιστεί

 

 

References:

  1. Parisi R, Symmons DP, Griffiths CE, Ashcroft DM (February 2013). Identification and Management of Psoriasis and Associated ComorbidiTy (IMPACT) project team. “Global epidemiology of psoriasis: a systematic review of incidence and prevalence”. The Journal of Investigative Dermatology. 133 (2): 377–85.
  2. Palfreeman AC, McNamee KE, McCann FE (March 2013). “New developments in the management of psoriasis and psoriatic arthritis: a focus on apremilast”. Drug Design, Development and Therapy. 7: 201–10.
  3. Rendon A, Schäkel K (March 2019). “Psoriasis Pathogenesis and Treatment”. International Journal of Molecular Sciences. 20 (6): 1475.
  4. Jordan CT, Cao L, Roberson ED, Duan S, Helms CA, Nair RP, et al. (May 2012). “Rare and common variants in CARD14, encoding an epidermal regulator of NF-kappaB, in psoriasis”. American Journal of Human Genetics. 90 (5): 796–808.
  5. Guerra I, Gisbert JP (January 2013). “Onset of psoriasis in patients with inflammatory bowel disease treated with anti-TNF agents”. Expert Review of Gastroenterology & Hepatology. 7 (1): 41–8.
  6. Parrish L (November 2012). “Psoriasis: symptoms, treatments and its impact on quality of life”. British Journal of Community Nursing. 17 (11): 524–528.
  7. Soleymani T, Hung T, Soung J (April 2015). “The role of vitamin D in psoriasis: a review”. International Journal of Dermatology. 54 (4): 383–92.
  8. Armstrong AW, Harskamp CT, Armstrong EJ (January 2013). “Psoriasis and the risk of diabetes mellitus: a systematic review and meta-analysis”. JAMA Dermatology. 149 (1): 84–91.
  9. Armstrong AW, Harskamp CT, Armstrong EJ (March 2013). “The association between psoriasis and hypertension: a systematic review and meta-analysis of observational studies”. Journal of Hypertension. 31 (3): 433–42, discussion 442–3.
  10. Tablazon IL, Al-Dabagh A, Davis SA, Feldman SR (February 2013). “Risk of cardiovascular disorders in psoriasis patients: current and future”. American Journal of Clinical Dermatology. 14 (1): 1–7.