Οι πονοκέφαλοι αποτελούν ένα από τα συχνότερα προβλήματα που δυσχεραίνουν την καθημερινότητα και τη λειτουργικότητα πολλών ατόμων. Μπορούν να επηρεάσουν τον οποιονδήποτε, ανεξαρτήτως ηλικίας, φυλής και φύλου. Βάσει της Διεθνούς Εταιρείας Κεφαλαλγίας (IHS), διακρίνονται σε πρωτογενείς και δευτερογενείς. Στους πρωτογενείς πονοκεφάλους συμπεριλαμβάνονται οι αθροιστικοί πονοκέφαλοι, οι πονοκέφαλοι υπέρτασης, καθώς και οι ημικρανίες.

 

Οι ημικρανίες είναι ένα αρκετά σύνθετο και πολύπλοκο πρόβλημα

Οι ημικρανίες καθίστανται χρόνιες, όταν επιμένουν για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των τριών μηνών. Παρουσιάζονται με έντονο πονοκέφαλο και ταλανίζουν συνηθέστερα τις γυναίκες. Ο πονοκέφαλος των ημικρανιών μπορεί να διαρκέσει από μερικές ώρες έως λίγα εικοσιτετράωρα.

 

Ο πονοκέφαλος αυτός όμως συνυπάρχει με μία σωρεία συμπτωμάτων

Τα κυριότερα συμπτώματα με τα οποία εκδηλώνονται οι ημικρανίες είναι τα ακόλουθα:

  • Ισχυροί πονοκέφαλοι, οι οποίοι επηρεάζουν συνήθως τη μία πλευρά του κεφαλιού. Βέβαια, δεν αποκλείεται να προσβληθούν και οι δύο πλευρές του κεφαλιού.
  • Ο πονοκέφαλος των ημικρανιών επιφέρει στον πάσχοντα οξύ πόνο, που μπορεί να είναι παλλόμενος.
  • Ο ασθενής παρουσιάζει αυξημένη ευαισθησία στα φώτα ή και στον ήχο και καταβάλλεται από μία αίσθηση σαν να αναβοσβήνουν τα φώτα γύρω του.
  • Προκαλείται ναυτία, εμετός και πόνος στους κροτάφους ή στο αυτί. Ενδέχεται να επέλθει προσωρινή απώλεια της όρασης.
  • Μυαλγίες, εναλλαγές στη διάθεση, ίλιγγος, δυσκολία συγκέντρωσης, μειωμένη πνευματική απόδοση, υπνηλία και διάρροια.
  • Το δέρμα του πάσχοντος μπορεί να εμφανίσει υπερβολική ευαισθησία στο άγγιγμα και το πρόσωπο να αποκτήσει μία χλωμή όψη.
  • «Πρόδρομα συμπτώματα», που αναπτύσσονται στο 1/3 των ασθενών με ημικρανίες, μία ή δύο ημέρες πριν από την παρουσία της ημικρανίας. Σε αυτά συγκαταλέγεται η κατάθλιψη, η δυσκοιλιότητα, το χασμουρητό, η νευρικότητα και η δυσκαμψία του αυχένα.

 

Για πολλούς ανθρώπους, τα συμπτώματα αυτά είναι τόσο επίπονα, σε σημείο που δεν μπορούν να εργαστούν ή να διεκπεραιώσουν τις καθημερινές τους υποχρεώσεις και ασχολίες.

 

Οι ορμονικές ανισορροπίες μπορεί να οδηγήσουν στην παρουσία ημικρανιών

Οι χρόνιες ημικρανίες αποτελούν ένα πολυπαραγοντικό ζήτημα. Όπως κάθε χρόνια νόσος, έτσι και οι χρόνιες ημικρανίες μπορεί να οφείλονται στην απορρύθμιση της κυτταρικής ισορροπίας, εξαιτίας μεταβολικών και ορμονικών δυσλειτουργιών. Ειδικότερα, οι ορμόνες ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για την εμφάνιση χρόνιων ημικρανιών. Μπορεί να μην το είχαμε σκεφτεί ποτέ, αλλά ισχύει.

Οι χρόνιες ημικρανίες πλήττουν συχνότερα τις γυναίκες σε σχέση με τους άνδρες, σε αναλογία περίπου 3:1. Αυτό οφείλεται στις πολλαπλές ορμονικές αλλαγές που συντελούνται, κατά τη διάρκεια της ζωής των γυναικών. Οι ημικρανίες σχετίζονται αλληλένδετα με τις χρονικές φάσεις όπου λαμβάνουν χώρα ορμονικές μεταβολές στο γυναικείο σώμα.

Η Εμμηναρχή, η Εφηβεία, η Ωορρηξία, η Έμμηνος Ρύση, η Κύηση, η Κλιμακτήριος και η Εμμηνόπαυση είναι χρονικές περίοδοι που χαρακτηρίζονται από ορμονικές διακυμάνσεις.

Οι ορμόνες ασκούν έλεγχο σε πολλές σωματικές και ψυχολογικές μεταβολές στις οποίες υπόκειται ο οργανισμός μας. Οποιαδήποτε ορμονική ανισορροπία μπορεί να οδηγήσει στην εμφάνιση μίας σωρείας παθήσεων και να υποβαθμίσει τόσο την ποιότητα όσο και την ποσότητα ζωής μας.

Επιστημονικές έρευνες καταδεικνύουν ότι οι ασθενείς με ημικρανίες συχνά εμφανίζουν ορμονικές ανισορροπίες. Λόγου χάρη, έχει διαπιστωθεί ότι τα επίπεδα της κορτιζόλης σε ασθενείς με χρόνιο πόνο ανευρίσκονται σε υψηλά επίπεδα σε σύγκριση με τις φυσιολογικές τιμές. Εμπλέκονται, επίσης, οι διάφορες ανισορροπίες σε χημικές ενώσεις του εγκεφάλου.

Η πτώση των οιστρογόνων έχει συσχετισθεί με την εμφάνιση ημικρανιών, οι οποίες είναι αρκετά συχνές στις γυναίκες λίγο πριν από την έναρξη της περιόδου ή κατά τη διάρκεια της ωορρηξίας. Εκτός από τα μειωμένα επίπεδα οιστρογόνων, ενοχοποιείται και η υπερβολική ποσότητα οιστρογόνων (οιστρογονοκυριαρχία) για την εμφάνιση ημικρανιών.

 

Επιπλέον αιτίες που μπορεί να ευθύνονται για την εμφάνιση Χρόνιων Ημικρανιών είναι οι ακόλουθες:

  • Η ημικρανία έχει γονιδιακό υπόβαθρο.
  • Η ελλιπής παραγωγή ή η ανεπάρκεια ενζύμων, θρεπτικών ουσιών και λοιπών βασικών στοιχείων καύσης του ανθρώπινου οργανισμού. Γι’ αυτό, η μειωμένη πρόσληψη τροφής, η χαμηλή θρεπτική αξία των τροφίμων, οι επεξεργασμένες τροφές κι οι επικίνδυνες δίαιτες ενοχοποιούνται για την αλλοίωση των κυττάρων και για την ανάπτυξη ημικρανιών.
  • Περιβαλλοντικοί παράγοντες, όπως οι τοξίνες και οι χημικές ουσίες που διαχέονται στο περιβάλλον.
  • Παράγοντες που σχετίζονται με τον τρόπο ζωής (π.χ. διαταραχές στον ύπνο, κατανάλωση αλκοόλ και καφέ, στρες, κάπνισμα, χρήση ορισμένων φαρμάκων, μεταβολές του καιρού). Λόγω των αλλαγών στην ατμοσφαιρική πίεση, ενεργοποιείται το τρίδυμο νεύρο και το αυτόνομο νευρικό σύστημα. Το τρίδυμο νεύρο είναι υπεύθυνο για την αίσθηση του κρανίου και του προσώπου.
  • Παράλειψη γευμάτων και αφυδάτωση
  • Η γλυκοζυλίωση, η μεθυλίωση, το οξειδωτικό stress και η επικράτηση χρόνιων φλεγμονών ενοχοποιούνται για την έκλυση χρόνιων νοσημάτων, διότι φθίνουν την αποδοτικότητα και τη λειτουργικότητα των κυττάρων.
  • Οι χρόνιες ημικρανίες μπορεί να εκδηλωθούν ως σύμπτωμα της εξέλιξης μίας νόσου, αλλά μπορεί να αποτελούν οι ίδιες την εξέλιξη μίας νόσου. Υποκείμενα νοσήματα, όπως η παχυσαρκία, η κατάθλιψη, οι αγχώδεις διαταραχές, οι ρινίτιδες και οι συναφείς αλλεργίες σχετίζονται με την εμφάνιση ημικρανιών.

 

Η σημασία της έγκαιρης διάγνωσης για ανίχνευση των αιτιών

Η έγκαιρη διάγνωση των χρόνιων ημικρανιών είναι ζωτικής σημασίας, καθώς, σε ορισμένες περιπτώσεις, η ημικρανική κρίση μπορεί να παρουσιάζεται με συμπτώματα που ταυτίζονται με το εγκεφαλικό επεισόδιο.

Άτομα που πάσχουν από ημικρανίες διατρέχουν σχετικά υψηλό κίνδυνο πρόκλησης αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου. Ειδικότερα, για τις γυναίκες που ταλαιπωρούνται από ημικρανία με αύρα, λαμβάνουν αντισυλληπτικά χάπια και καπνίζουν, εγκυμονεί αυξημένος κίνδυνος εμφάνισης των επιπλοκών αυτών.

Γι’ αυτό το λόγο, καλό είναι να απευθυνθείτε σε έναν αρμόδιο γιατρό, ιδιαιτέρως όταν υποφέρετε από ημικρανίες για περισσότερο από τρεις μήνες.

 

Οι κλασικές θεραπευτικές προσεγγίσεις για τις Ημικρανίες

Η συνήθης φαρμακευτική αγωγή για την ανακούφιση από τις ημικρανίες περιλαμβάνει τη χρήση αναλγητικών μετά την εκδήλωση των συμπτωμάτων. Διατίθενται πολλά συνταγογραφούμενα και μη συνταγογραφούμενα φάρμακα (παυσίπονα), τα οποία μπορούν να καταπραΰνουν τον πόνο που προκαλείται, εξαιτίας των ημικρανιών.

Εντούτοις, όλα αυτά τα φάρμακα αφενός ενέχουν τον κίνδυνο εμφάνισης παρενεργειών κι αφετέρου δεν παρέχουν μία οριστική θεραπεία στο πρόβλημα. Πέραν αυτού, η υπέρμετρη και αδιάλειπτη χρήση τους μπορεί να προκαλέσει εθισμό και στην πορεία να οδηγήσει στην παρουσία συχνότερων ημικρανιών.

 

Ιατρική Ακριβείας και Χρόνιες Ημικρανίες

Η Ιατρική Επιστήμη, μετα την αποκωδικοποίηση του ανθρώπινου DNA και τη διενέργεια Γονιδιακών Εξετάσεων, έχει αλλάξει σελίδα. Πλέον, σε κλινικό επίπεδο, μπορούμε να γνωρίζουμε με ακρίβεια το βαθμό προδιάθεσης ή τα αίτια έκφρασης οποιασδήποτε βιοχημικής εκτροπής (νοσηρότητας).

Η Ιατρική Ακριβείας αποτελείται από τρία στάδια.

  • Το πρώτο αφορά στη διενέργεια Γονιδιακών Εξετάσεων (Εξετάσεις DNA) ή και Ειδικών Μεταβολικών Εξετάσεων.
  • Το δεύτερο στάδιο σχετίζεται με τη «μετάφραση» (μεταφραστική ιατρική), με την ερμηνεία δηλαδή των αποτελεσμάτων.
  • Το τρίτο και τελευταίο βήμα αφορά πλέον στην αυστηρά εξατομικευμένη θεραπευτική κατεύθυνση.

 

Στη Σύγχρονη Ιατρική Πραγματικότητα, στην εποχή της Ιατρικής Ακριβείας, όλες οι προηγούμενες μεθοδολογίες, που βασίζονταν σε γενικευμένα θεραπευτικά σχήματα (το ίδιο για όλους), θεωρούνται παρωχημένες.

Οι ασθενείς μπορούν πλέον να λαμβάνουν Ακριβείς Θεραπείες. Οι θεραπείες αυτές έχουν πολλαπλά οφέλη και πλεονεκτήματα, καθώς:

  • συνδράμουν στον περιορισμό του χρόνου αποθεραπείας.
  • προσφέρουν καλύτερα αποτελέσματα όσον αφορά στην ίαση. Το θεραπευτικό όφελος των ασθενών μεγιστοποιείται.
  • ταυτοχρόνως, χάρη σε αυτά τα οφέλη, μειώνονται οι περιττές ταλαιπωρίες και δαπάνες θεραπείας.

 

Ειδικότερα, στην περίπτωση των Χρόνιων Ημικρανιών, αυτό που είναι μείζονος σημασίας να αντιμετωπιστεί έγκειται στις διατροφικές ανεπάρκειες, στο στρες, στην εξασθενημένη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος και στην ανισορροπία των ορμονών. Με αυτές τις μεθόδους:

  • ενδυναμώνεται το ανοσοποιητικό σύστημα
  • περιορίζονται οι φλεγμονές
  • αποκαθίσταται η επάρκεια θρεπτικών ουσιών
  • διορθώνονται στοχευμένα οι ορμονικές και μεταβολικές διαταραχές

 

Όλα αυτά αποτελούν τα εχέγγυα για την αντιμετώπιση των χρόνιων ημικρανιών με απόλυτα φυσικό τρόπο. Εξάλλου, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η στρατηγική για τη θεραπευτική αντιμετώπιση των ημικρανιών είναι παρόμοια με αυτήν που εφαρμόζεται για τις χρόνιες παθήσεις, εφόσον οι χρόνιες ημικρανίες συγκαταλέγονται στα χρόνια νοσήματα.

 

 

Διαβάστε επίσης

Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης και ελλείψεις μικροθρεπτικών συστατικών

Σημάδια ορμονικής ανισορροπίας

Ο ρόλος του Γενετικού Προφίλ στη σωματοποίηση του Χρόνιου Άγχους

 

References:

  1. Diener HC, Charles A, Goadsby PJ, Holle D (October 2015). “New therapeutic approaches for the prevention and treatment of migraine”. The Lancet. Neurology. 14 (10): 1010–22.
  2. Qubty W, Patniyot I (June 2020). “Migraine Pathophysiology”. Pediatric Neurology. 107: 1–6.
  3. Schürks M (January 2012). “Genetics of migraine in the age of genome-wide association studies”. The Journal of Headache and Pain. 13 (1): 1–9.
  4. Pavlovic JM, Buse DC, Sollars CM, Haut S, Lipton RB (2014). “Trigger factors and premonitory features of migraine attacks: summary of studies”. Headache. 54 (10): 1670–9.
  5. Chai NC, Peterlin BL, Calhoun AH (June 2014). “Migraine and estrogen”. Current Opinion in Neurology. 27 (3): 315–24.
  6. Finocchi C, Sivori G (May 2012). “Food as trigger and aggravating factor of migraine”. Neurological Sciences. 33 Suppl 1 (1): S77-80.
  7. Rockett FC, de Oliveira VR, Castro K, Chaves ML, Perla A, Perry ID (June 2012). “Dietary aspects of migraine trigger factors”. Nutrition Reviews. 70 (6): 337–56.
  8. Özturan; et al. (2016). “The Relationship Between Migraine and Nutrition” (PDF). Turk J Neurol. 22 (2): 44–50. doi:10.4274/tnd.37132.
  9. Andreou AP, Edvinsson L (December 2019). “Mechanisms of migraine as a chronic evolutive condition”. The Journal of Headache and Pain. 20 (1): 117.
  10. “What is Migraine?”. Migraine Research Foundation. Archived from the original on 4 June 2020.