Τι είναι η Θυρεοειδίτιδα Hashimoto

Η Θυρεοειδίτιδα Hashimoto, γνωστή και ως χρόνια λεμφοκυτταρική θυρεοειδίτιδα, αποτελεί μία φλεγμονώδη αντίδραση του θυρεοειδούς. Πρόκειται για μία νόσο που περιγράφηκε για πρώτη φορά το 1912 από τον Ιάπωνα γιατρό Hakaru Hashimoto, από τον οποίο απέκτησε το όνομα της. Το 1957 αναγνωρίστηκε ως μία  αυτοάνοση διαταραχή κατά την οποία το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού επιτίθεται στο θυρεοειδή αδένα, οδηγώντας σταδιακά στην καταστροφή του.

Η έναρξη αυτής της επίθεσης πυροδοτείται με την παραγωγή αυτοαντισωμάτων (Αντι- TG, Αντι-TPO και Αντι TSH– R), τα οποία στρέφονται έναντι των αυτοαντιγόνων (θυρεοσφαιρίνη, θυρεοειδική υπεροξειδάση, υποδοχέας της θυρεοειδοτρόπου ορμόνης) του θυρεοειδούς αδένα.

Οι επιβλαβείς συνέπειες που προκύπτουν από αυτήν την επίθεση έγκεινται στο ότι ο θυρεοειδής αδένας κατακλύζεται από Τ και Β λεμφοκύτταρα, τα οποία συμβάλλουν στη διόγκωση του, δημιουργώντας σταδιακά μία βρογχοκήλη. Η βρογχοκήλη αυτή εγκαθίστανται βραδέως, χαρακτηρίζεται από ανώμαλη επιφάνεια και η σύσταση της είναι ημίσκληρη. Πέραν αυτού, τα αυτοαντισώματα που παράγονται επιφέρουν την αλλοίωση του θυρεοειδούς αδένα, του οποίου η φυσιολογική αρχιτεκτονική καταστρέφεται ολοσχερώς. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, προκαλείται υποθυρεοειδισμός.

Η Νόσος Hashimoto για μία από τις πιο κοινές παθήσεις του θυρεοειδούς αδένα που εξελίσσεται με βραδείς ρυθμούς, με αποτέλεσμα να προκαλεί χρόνια βλάβη στο θυρεοειδή αδένα, χωρίς να γίνεται άμεσα αντιληπτή από τον ασθενή. Πλήττει κατά κύριο λόγο τις γυναίκες, οι οποίες προσβάλλονται 3 έως 5 φορές συχνότερα συγκριτικά με τους άνδρες. Υπολογίζεται, μάλιστα, ότι στην ηλικία των 20 ετών το 10–15% των γυναικών εμφανίζει Θυρεοειδίτιδα Hashimoto και μετά την ηλικία των 55 ετών το ποσοστό αυτό ανέρχεται στο 30–33%.

Συμπτώματα της Θυρεοειδίτιδας Hashimoto

Το κύριο σύμπτωμα μέσω του οποίου εκδηλώνεται η Θυρεοειδίτιδα Hashimoto είναι η βρογχοκήλη, η διόγκωση, δηλαδή, του θυρεοειδούς αδένα, ενώ δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο να αναπτυχθούν και όζοι στο θυρεοειδή. Ο πάσχων μπορεί να μην αντιληφθεί ούτε τη βρογχοκήλη αλλά ούτε και τους όζους, σε περίπτωση που δεν πάρουν πολύ μεγάλες διαστάσεις.

Τα άτομα με Θυρεοειδίτιδα Hashimoto έρχονται αντιμέτωποι με προβλήματα που σχετίζονται με το σωματικό τους βάρος. Σε ασθενείς με υποθυρεοειδισμό, ο ρυθμός του μεταβολισμού μειώνεται, με αποτέλεσμα να παρατηρείται ολοένα και περισσότερη αύξηση του σωματικού βάρους. Επιπλέον, η Θυρεοειδίτιδα Hashimoto εκφράζεται με μία πληθώρα συμπτωμάτων, τα οποία προσιδιάζουν σε αυτά του Υποθυρεοειδισμού. Στα συμπτώματα αυτά περιλαμβάνονται:

  • κόπωση και υπνηλία κατά τη διάρκεια της ημέρας
  • ελάττωση της μνήμης και μειωμένη πνευματική διαύγεια
  • ξηροδερμία, εύθραυστα νύχια και τριχόπτωση
  • ρίγη, ζάλη, αίσθημα πνιγμού και οιδηματώδες πρόσωπο
  • πόνοι στους μύες και τις αρθρώσεις
  • δυσκοιλιότητα και κατακράτηση υγρών
  • μελαγχολία και ευερεθιστότητα
  • βραδυκαρδία ή ταχυκαρδία
  • αυξημένη χοληστερόλη
  • διαταραχές περιόδου, υπογονιμότητα και συχνές αποβολές

Αιτίες εμφάνισης της Θυρεοειδίτιδας Hashimoto

Η Θυρεοειδίτιδα Hashimoto αποτελεί ένα νόσημα πολλαπλούς αιτιολογίας, στην εμφάνιση του οποίου εμπλέκονται γενετικοί, ορμονικοί και δυσμενείς επιγενετικοί  παράγοντες, όπως οι τοξίνες του περιβάλλοντος και το χρόνιο άγχος, οι οποίοι δεν συνδράμουν στη σωστή βιοχημεία του σώματος κι έχουν θεωρηθεί ότι προάγουν την αυτοανοσία.

Καταρχάς, άτομα με θετικό οικογενειακό ιστορικό της νόσου διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης αυτοάνοσης θυρεοειδίτιδας. Η ανισορροπία, επίσης, του ορμονικού συστήματος επιδρά στη συνολική μεταβολική κατάσταση του οργανισμού. Δεν είναι τυχαίο, εξάλλου, το γεγονός ότι η Θυρεοειδίτιδα Hashimoto πλήττει κυρίως το γυναικείο φύλο, εξαιτίας των πολλαπλών ορμονικών αλλαγών που σημειώνονται, κατά τη διάρκεια της ζωής τους, λόγου χάρη κατά την εμμηναρχή, την κύηση ή την εμμηνόπαυση. Η χρήση ορισμένων φαρμάκων και διάφορες λοιμώξεις έχουν επίσης ενοχοποιηθεί για την ανάπτυξη της Θυρεοειδίτιδας Hashimoto σε γενετικά προδιατεθειμένα άτομα.

Η εμφάνιση της Θυρεοειδίτιδας Hashimoto σχετίζεται σε μεγάλο βαθμό και με τις διατροφικές μας συνήθειες. Η φλεγμονώδης διατροφή και η κατανάλωση αυξημένων ποσοτήτων επεξεργασμένων υδατανθράκων και ζάχαρης συντείνουν στη δημιουργία χρόνιων φλεγμονών και απορρυθμίζουν το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Ειδικότερα, η λήψη αυξημένων ποσοτήτων ζάχαρης φέρει ως επακόλουθο την έκκριση από τον οργανισμό όλο και μεγαλύτερων ποσοτήτων ινσουλίνης, η οποία συντελεί σε μεγάλο βαθμό στην καταστολή της λειτουργίας του θυρεοειδούς αδένα.

Στην περίπτωση, μάλιστα, της Θυρεοειδίτιδας Hashimoto, η αυξημένη πρόσληψη τροφίμων υψηλής περιεκτικότητας σε ιώδιο αποτελεί έναν επιπλέον επιβαρυντικό παράγοντα που συντείνει στην εμφάνιση της νόσου. Τροφές πλούσιες σε ιώδιο, τα οποία καλό θα ήταν να αποφεύγονται, θεωρούνται τα γαλακτοκομικά και τα θαλασσινά.

Οι λεκτίνες, επίσης, όταν καταναλώνονται σε μεγάλες ποσότητες, μπορεί να οδηγήσουν στην ανάπτυξη αυτοάνοσων νοσημάτων, όπως είναι η Θυρεοειδίτιδα Hashimoto. Αυτό συμβαίνει, διότι, όταν οι λεκτίνες εισέρχονται στην κυκλοφορία του αίματος, αλληλεπιδρούν με γλυκοπρωτεΐνες στις κυτταρικές επιφάνειες και με αντισώματα του ανοσοποιητικού συστήματος, κάτι που ενδέχεται να προκαλέσει αυτοάνοσες αντιδράσεις έναντι των κυττάρων του σώματος. Λεκτίνες εμπεριέχονται σε αυξημένες ποσότητες στα όσπρια, στους σπόρους, στα γαλακτοκομικά, στα θαλασσινά και τα λαχανικά.

Από την άλλη, ορισμένα θρεπτικά συστατικά και βιταμίνες, όπως η Βιταμίνη D, τα Ω-3 λιπαρά οξέα, το μαγνήσιο, το σελήνιο, ο σίδηρος, τα προβιοτικά και ο ψευδάργυρος διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο για την ομαλή λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα και προάγουν την παραγωγή των θυρεοειδικών ορμονών. Τυχόν ελλείψεις των συγκεκριμένων στοιχείων σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης Θυρεοειδίτιδας Hashimoto.

Ο ισχυρισμός αυτός αποδεικνύεται από πληθώρα μελετών που έχουν διενεργηθεί βάσει των οποίων οι ασθενείς με Hashimoto παρατηρούν μείωση των συμπτωμάτων της νόσου, όταν καταναλώνουν συμπληρώματα σεληνίου, καθώς αυτά υποστηρίζουν τη λειτουργία του θυρεοειδούς και συμβάλλουν στη μείωση της ποσότητας των αντισωμάτων της θυρεοειδικής υπεροξειδάσης.

Με βάση, μάλιστα, τα αποτελέσματα μίας έρευνας που διεξήχθη στην Κρήτη από Έλληνες ερευνητές, οι ελλιπείς συγκεντρώσεις Βιταμίνης D ενδέχεται να συνδέονται με την παθογένεια της θυρεοειδίτιδας Hashimoto και η συμπληρωματική χορήγηση της Βιταμίνης D3 θα μπορούσε να δράσει αποτελεσματικά στη θεραπεία της συγκεκριμένης αυτοάνοσης νόσου.

Η συσχέτιση της Θυρεοειδίτιδας Hashimoto με συνοδά νοσήματα

Αξίζει να σημειωθεί ότι σε περίπτωση που κάποιος πάσχει από άλλα αυτοάνοσα, όπως Ρευματοειδή Αρθρίτιδα, ο κίνδυνος για ανάπτυξη Θυρεοειδίτιδας Hashimoto ενισχύεται. Εν γένει, στα αυτοάνοσα νοσήματα με τα οποία σχετίζεται συχνότερα η θυρεοειδίτιδα Hashimoto περιλαμβάνεται η Κοιλιοκάκη, ο Διαβήτης Τύπου 1, η Λεύκη, η Νόσος  Addison, η κακοήθης αναιμία και η Γυροειδής αλωπεκία. Επιπλέον, πολυάριθμες μελέτες έχουν καταγράψει τη συσχέτιση της νόσου με παθήσεις, όπως είναι το Σύνδρομο Sjögren και ο Συστηματικός ερυθηματώδης λύκος (ΣΕΛ).

Ενδεχόμενες επιπλοκές

Ο υποθυρεοειδισμός που προκαλεί η Νόσος Hashimoto χρειάζεται να αντιμετωπιστεί άμεσα, καθώς, αν αφεθεί χωρίς θεραπεία, μπορεί να οδηγήσει στην εμφάνιση μίας σωρείας προβλημάτων υγείας. Λόγου χάρη, η διαρκής πίεση που ασκείται στο θυρεοειδή, προκειμένου να παράγει περισσότερες ορμόνες ενδέχεται να προκαλέσει εμφανές πρήξιμο, με επακόλουθα προβλήματα στην κατάποση και την αναπνοή. Επιπλέον, αυξάνεται ο κίνδυνος πρόκλησης καρδιαγγειακών νοσημάτων, εξαιτίας των υψηλών επιπέδων χοληστερίνης και ενισχύονται οι πιθανότητες εμφάνισης κατάθλιψης. Η libido μειώνεται σημαντικά και τέλος μπορεί να παρουσιαστεί μυξοίδημα, μία εξαιρετικά επικίνδυνη για την ανθρώπινη ζωή κατάσταση που ενδέχεται να οδηγήσει σε κώμα.

Διάγνωση της Θυρεοειδίτιδας Hashimoto

Συνήθως, οι ιατροί περιορίζονται στην αδιάλειπτη χορήγηση συνθετικών θυρεοειδικών ορμονών, με σκοπό να παραχθούν στον οργανισμό οι ορμόνες στις οποίες παρουσιάζει σε ελλιπείς ποσότητες. Στην κλινική πράξη, ωστόσο, οι ασθενείς επιδίδονται εφ’ όρου ζωής στη λήψη φαρμάκων, με αποτέλεσμα να επιβαρύνεται περαιτέρω η ψυχολογία τους, ενώ δε βλέπουν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα, καθώς τα επίπεδα υγείας τους δεν αποκαθίστανται ξανά.

Το κλειδί την επιτυχή θεραπευτική αντιμετώπιση της Θυρεοειδίτιδας Hashimoto είναι η εύρεση και εξάλειψη των πραγματικών αιτιών της νόσου. Με λήψη αίματος, διενεργούνται Βιοχημικές, Ορμονικές ή Εξειδικευμένες Μεταβολικές εξετάσεις, οι οποίες αποστέλλονται σε Εξειδικευμένα Μοριακά Βιοπαθολογικά εργαστήρια. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, είμαστε σε θέση να ανιχνεύσουμε τις όποιες δυσλειτουργίες και ελλείψεις του οργανισμού υφίστανται σε κυτταρικό επίπεδο.

Η Σύγχρονη Ιατρική Αντιμετώπιση της Θυρεοειδίτιδας Hashimoto

Βάσει των διαγνωστικών ευρημάτων, διαμορφώνονται τα κατάλληλα θεραπευτικά πρωτόκολλα, τα οποία μπορεί να περιλαμβάνουν Θεραπείες Μικρο και Μακρο-θρεπτικών συστατικών, Μοριακή Διατροφή, Θεραπείες Ορμονικής Αποκατάστασης μόνο με Φυσικές (Βιομιμητικές) Ορμόνες, με σκοπό την επαναφορά του θυρεοειδούς αδένα στα ιδανικά επίπεδα λειτουργίας του.

Οι θεραπείες αυτές είναι αυστηρά εξατομικευμένες, καθώς καθορίζονται με γνώμονα το  ενδελεχές ατομικό ιστορικό, τις βλάβες και την ύπαρξη τυχόν υποκείμενων νοσημάτων. Η αποκατάσταση της εύρυθμης κυτταρικής λειτουργίας, μέσω της εξάλειψης των βαθύτερων αιτιών της νόσου, συντείνει στην επαναφορά του μεταβολισμού, στη σωστή ρύθμιση του σωματικού βάρους, στη βελτίωση της διάθεσης και στην αύξηση των επιπέδων ενέργειας, χωρίς «ειδικές δίαιτες» και στερήσεις και προπάντων χωρίς τη λήψη συνθετικών, χημικών και φαρμακευτικών ουσιών.

 

 

Διαβάστε επίσης


Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης και ελλείψεις μικροθρεπτικών συστατικών
Βιταμίνη D: Πως επηρεάζει τα αυτοάνοσα νοσήματα;
Δυσλειτουργία του θυρεοειδούς αδένα: ποια τα ύποπτα σημάδια;

 

References:


    1. “Hashimoto’s Disease”. NIDDK. May 2014. Archived from the original on 22 August 2016. Retrieved 9 August 2016. 
    2. Noureldine, SI; Tufano, RP (January 2015). “Association of Hashimoto’s thyroiditis and thyroid cancer”. Current Opinion in Oncology. 27 (1): 21–5. doi:10.1097/cco.0000000000000150. PMID 25390557. S2CID 32109200. 
    3. Hiromatsu, Y; Satoh, H; Amino, N (2013). “Hashimoto’s thyroiditis: history and future outlook”. Hormones (Athens, Greece). 12 (1): 12–8. doi:10.1007/BF03401282. PMID 23624127. S2CID 38996783. 
    4. Pyzik, A; Grywalska, E; Matyjaszek-Matuszek, B; Roliński, J (2015). “Immune disorders in Hashimoto’s thyroiditis: what do we know so far?”. Journal of Immunology Research. 2015: 979167. doi:10.1155/2015/979167. PMC 4426893. PMID 26000316. 
    5. “Hashimoto’s disease”. Office on Women’s Health, U.S. Department of Health and Human Services. 12 June 2017. Archived from the original on 28 July 2017. Retrieved 17 July 2017. This article incorporates text from this source, which is in the public domain. 
    6. “Hashimoto Thyroiditis – Endocrine and Metabolic Disorders”. Merck Manuals Professional Edition. July 2016. Retrieved 30 December 2017. 
    7. “Hashimoto’s disease – Symptoms and causes”. Mayo Clinic. Retrieved 5 October 2018. 
    8. “Hashimoto’s disease fact sheet”. Office on Women’s Health, U.S. Department of Health and Human Services, womenshealth.gov (or girlshealth.gov). 16 July 2012. Archived from the original on 2 December 2014. Retrieved 23 November 2014. 
    9. “Pathogenesis of Hashimoto’s thyroiditis (chronic autoimmune thyroiditis)”. UpToDate. 
    10. “Hashimoto Thyroiditis”. NCBI StatPearls. 2019.