Ο ορισμός της Δυσκοιλιότητας βάσει διεθνών στοιχείων

Σύμφωνα με την Αμερικανική Εταιρεία Γαστρεντερολογίας, η δυσκοιλιότητα ορίζεται ως ο συνδυασμός τεσσάρων παραγόντων. Ο πρώτος παράγων αφορά στη δυσχέρεια κένωσης, όταν αυτή παρατηρείται 1 στις 4 φορές. Ο δεύτερος σχετίζεται με τη συχνότητα των κενώσεων, ο αριθμός των οποίων μπορεί να είναι δύο ή και μικρότερος ανά βδομάδα. Η σκληρότητα των κοπράνων σε συνδυασμό με έντονο πόνο αποτελεί τον τρίτο παράγοντα δυσκοιλιότητας και ακολουθεί η αίσθηση ανεπαρκούς κένωσης.

H δυσκοιλιότητα αποτελεί ένα πολύ συχνό φαινόμενο στις Δυτικές κοινωνίες. Όλοι σε κάποια φάση της ζωής μας έχουμε υπάρξει δυσκοίλιοι. Συνήθως είναι περιστασιακή και  δεν προμηνύει κάποιον σοβαρό κίνδυνο, είναι δηλαδή οξεία. Τα πιο κοινά αίτια της οξείας δυσκοιλιότητας μπορεί να περιλαμβάνουν διατροφή ελλιπή σε φυτικές ίνες ή αλλαγές στην καθημερινή μας ρουτίνα.

 

Η Χρόνια δυσκοιλιότητα ως σύμπτωμα υποκείμενων παθολογικών καταστάσεων

Περισσότεροι κίνδυνοι εγκυμονούν για την υγεία μας, όταν η δυσκοιλιότητα παρατείνεται επί μακρόν χρονικό διάστημα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, μιλάμε για χρόνια δυσκοιλιότητα, η οποία μπορεί να εκφράζεται ως σύμπτωμα υποκείμενων παθολογικών καταστάσεων.

Πρόκειται για ένα πολύ συχνό πρόβλημα που χρήζει άμεσης ιατρικής διερεύνησης, διότι ενδέχεται να είναι απόρροια παθολογικών νόσων του οργανισμού ή του εντέρου, οι οποίες εμποδίζουν την ομαλή δίοδο των κοπράνων από το έντερο. Μέσω της ανίχνευσης της πραγματικής της αιτίας της δυσκοιλιότητας, μπορεί να εκπονηθεί η κατάλληλη θεραπεία και τα άτομα να ανακουφιστούν.

 

Η Δυσκοιλιότητα με αριθμούς

Σύμφωνα με την Εθνική Έρευνα Υγείας, στις Ηνωμένες Πολιτείες περίπου 4,5 εκατομμύρια άτομα δήλωσαν ότι εμφανίζουν δυσκοιλιότητα τον περισσότερο ή όλο τον καιρό. Πρόκειται για το πιο κοινό γαστρεντερικό πρόβλημα των Ηνωμένων Πολιτειών, για το οποίο κάθε χρόνο δαπανώνται περίπου $800 εκατομμύρια για υπακτικά, ενώ οι επισκέψεις σε γιατρούς, λόγω δυσκοιλιότητας, ανέρχονται περίπου σε 2 εκατομμύρια ετησίως. Στην Ελλάδα, τουλάχιστον 1 στους 5 ενήλικες έχει παρουσιάσει δυσκοιλιότητα, έστω και μία φορά στη ζωή του.

 

Η σύνδεση της Χρόνιας δυσκοιλιότητας με διάφορες παθήσεις

Η χρόνια δυσκοιλιότητα, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, μπορεί να σχετίζεται με πολλαπλά προβλήματα υγείας και να είναι αποτέλεσμα μίας υποκείμενης νόσου. Ο ισχυρισμός αυτός τεκμηριώνεται από το γεγονός ότι οι διαταραχές αυτές συντείνουν στην επιβράδυνση της κίνησης των κοπράνων μέσω του παχέος εντέρου, του ορθού ή του πρωκτού. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ενδέχεται να προκαλέσουν ή να επιδεινώσουν τη δυσκοιλιότητα.

Μερικές από τις πιο κοινές ιατρικές παθήσεις των οποίων η δυσκοιλιότητα εκφράζεται ως σύμπτωμα μπορεί να είναι ο Υποθυρεοειδισμός, ο Σακχαρώδης Διαβήτης, ο Λύκος, το Σκληρόδερμα, η Αμυλοείδωση, η Σκλήρυνση Κατά Πλάκας, η Άνοια, οι βλάβες του νωτιαίου μυελού, η Επινεφριδιακή ανεπάρκεια, η Νόσος Parkinson και η Φλεγμονώδης νόσος του εντέρου.

Μάλιστα, το Σύνδρομο Ευερέθιστου Εντέρου, γνωστό και ως Σπαστική Κολίτιδα, ταλανίζει πολλά άτομα και η δυσκοιλιότητα αποτελεί ένα από τα συμπτώματα με τα οποία εκδηλώνεται. Μερικοί που είναι επί πολλά έτη δυσκοίλιοι και δεν ανταποκρίνονται στη συνήθη θεραπεία μπορεί να πάσχουν από χρόνια ιδιοπαθή, αγνώστου αιτιολογίας, δυσκοιλιότητα, η οποία είναι γνωστή και ως λειτουργική δυσκοιλιότητα.  

Η χρόνια δυσκοιλιότητα ενδέχεται να είναι επακόλουθο τοπικών ανωμαλιών που εμποδίζουν τη διέλευση των κοπράνων, όπως οι ραγάδες, τα αποστήματα, η εκκολπωμάτωση, η ισχαιμία του εντέρου, η νόσος Hirschsprung , η πρόπτωση του ορθού και το σύνδρομο μονήρους έλκους ορθού. Η εντερική απόφραξη, ο ουλώδης ιστός (συμφύσεις) και η στένωση του παχέος εντέρου είναι επίσης πιθανό να συμπιέσουν το έντερο και το ορθό, με επακόλουθο την πρόκληση δυσκοιλιότητας.

Η χρόνια δυσκοιλιότητα μπορεί να οφείλεται και σε άλλα προβλήματα, όπως είναι τα μειωμένα επίπεδα μαγνησίου στο αίμα, η υποκαλιαιμία και οι αυξημένες συγκεντρώσεις ασβεστίου στον οργανισμό μας. Σε πολλές περιπτώσεις, προκαλείται από τη χρήση ορισμένων φαρμάκων (αντικαταθλιπτικά, αντιεπιληπτικά, αντιισταμινικά, αντιυπερτασικά, διουρητικά, φάρμακα για τα οστά, νευρολογικά φάρμακα, κ.ά).

 

Διάγνωση

Η επίσκεψη στο γιατρό κρίνεται επιβεβλημένη, αν παρατηρούνται συνοδά συμπτώματα, όπως ανεξήγητη απώλεια βάρους, κόπωση, πόνος στον πρωκτό κατά την αφόδευση ή πυρετός μετά την κένωση. Σε πρώτο στάδιο, ζητείται ένα πλήρες ιστορικό, στο οποίο ο ασθενής καλείται να καταγράψει τη διάρκεια των συμπτωμάτων, τη συχνότητα των κενώσεων, τη σύσταση των κοπράνων (μαλακά ή σκληρά) και την παρουσία ή μη αίματος στα κόπρανα, καθώς και παράγοντες που σχετίζονται με τις διατροφικές του συνήθειες και τη χρήση φαρμάκων.

Με βάση τη συμπτωματολογία και το ιστορικό του κάθε ασθενούς, καθορίζονται οι εξετάσεις που θα διενεργηθούν. Υπάρχουν Εξειδικευμένες εργαστηριακές εξετάσεις που αναλύουν πλήρως το εντερικό μικροβίωμα και τις λειτουργίες του με ανώδυνο και μη επεμβατικό τρόπο. Ο συνδυασμός όλων αυτών των καινοτόμων εργαστηριακών εξετάσεων βοηθάει στην ανίχνευση των πραγματικών αιτιών που οδηγούν στην εμφάνιση ορισμένων παθολογικών καταστάσεων, όπως είναι η χρόνια δυσκοιλιότητα.

 

Εξατομικευμένη Θεραπευτική Αντιμετώπιση

Βάσει των διαγνωστικών ευρημάτων, εκπονείται μία εξατομικευμένη θεραπευτική αγωγή, η οποία μπορεί να εξαλείψει τις υποκείμενες αιτίες του προβλήματος της δυσκοιλιότητας. Σε αυτό ακριβώς το σημείο, έγκειται ο ρόλος της Σύγχρονης Ιατρικής, η θεμελιώδης άποψη της οποίας είναι βασισμένη ότι μία ασθένεια μπορεί να οφείλεται σε πολλές αιτίες ή ότι μία αιτία μπορεί να προκαλέσει πολλές ασθένειες.

Αυτό σημαίνει ότι εάν παρουσιάζουν δέκα άτομα δυσκοιλιότητα, οι αιτίες που την προκαλούν μπορεί να είναι διαφορετικές για καθένα εξ’ αυτών των ατόμων. Ο κύριος στόχος, λοιπόν, έγκειται στο να εντοπίσουμε την αιτία της δυσκοιλιότητας ξεχωριστά για κάθε άτομο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο καθίσταται τόσο σημαντική η εξατομίκευση της θεραπείας. Πλέον, υπάρχουν στη διάθεση μας πολλές και διαφορετικές θεραπευτικές προσεγγίσεις ανάλογα με τις υποκείμενες αιτίες που φέρουν ως αποτέλεσμα την εκδήλωση του συμπτώματος της δυσκοιλιότητας.

 

Διαβάστε επίσης

Ο ρόλος της βιταμίνης D στη θεραπεία της Σκλήρυνσης Κατά Πλάκας

Υπέρταση: Οι μηχανισμοί εκδήλωσης αυτού του “σιωπηλού δολοφόνου”

 

References:

  • Basilisco, Guido; Coletta, Marina (2013). “Chronic constipation: A critical review”. Digestive and Liver Disease. 45 (11): 886–893. doi:10.1016/j.dld.2013.03.016. PMID 23639342.
  • Leung FW (February 2007). “Etiologic factors of chronic constipation: review of the scientific evidence”. Dig. Dis. Sci. 52 (2): 313–6. doi:10.1007/s10620-006-9298-7. PMID 17219073.
  • “Celiac disease”. World Gastroenterology Organisation Global Guidelines. July 2016. Archived from the original on 17 March 2017. Retrieved 23 April 2017.
  • McCallum IJ, Ong S, Mercer-Jones M (2009). “Chronic constipation in adults”. BMJ. 338: b831. doi:10.1136/bmj.b831. PMID 19304766.
  • Gallegos-Orozco JF, Foxx-Orenstein AE, Sterler SM, Stoa JM (January 2012). “Chronic constipation in the elderly”. The American Journal of Gastroenterology (Review). 107 (1): 18–25. doi:10.1038/ajg.2011.349. PMID 21989145.
  • Gyger G, Baron M (2015). “Systemic Sclerosis: Gastrointestinal Disease and Its Management”. Rheum Dis Clin North Am (Review). 41 (3): 459–73. doi:10.1016/j.rdc.2015.04.007. PMID 26210129.
  • Barish CF, Drossman D, Johanson JF, Ueno R (April 2010). “Efficacy and safety of lubiprostone in patients with chronic constipation”. Dig. Dis. Sci. 55 (4): 1090–7. doi:10.1007/s10620-009-1068-x. PMID 20012484.
  • Bharucha AE (2007). “Constipation”. Best Practice & Research Clinical Gastroenterology. 21 (4): 709–31. doi:10.1016/j.bpg.2007.07.001. PMID 17643910.