Υπέρταση

Όταν η πίεση μέσω της οποίας ρέει το αίμα στις αρτηρίες είναι υψηλότερη σε σχέση με τις φυσιολογικές τιμές, τότε η καρδιά μας χρειάζεται να εργαστεί εντατικότερα, προκειμένου να διατηρηθεί επαρκής ροή αίματος στο σώμα μας. Η κατάσταση αυτή είναι γνωστή ως υψηλή Αρτηριακή πίεση ή Υπέρταση. Πρόκειται για μία από τις σοβαρότερες χρόνιες καταστάσεις των τελευταίων 50 ετών.

Η διαδικασία μέσω της οποίας μπορεί να δημιουργηθεί η Υπέρταση δεν είναι δύσκολο να κατανοηθεί. Κάθε κύτταρο του οργανισμού μας χρειάζεται σταθερή ροή αίματος, προκειμένου να επιτευχθεί η μεταφορά του οξυγόνου και των απαραίτητων θρεπτικών συστατικών και, στον αντίποδα, να απομακρυνθούν οι άχρηστες ουσίες. Η καρδιά είναι μία αντλία που αποστέλλει αίμα στις αρτηρίες και λαμβάνει από τις φλέβες περιφερικά. Κάθε φορά που μεταφέρει το αίμα στις αρτηρίες, ακολουθεί η δημιουργία μίας πίεσης από δύο δυνάμεις.

Η μία, όταν αποστέλλεται το αίμα, κι η άλλη, όταν οι αρτηρίες ασκούν αντίσταση στη ροή του αίματος. Αυτό μεταφράζεται στη Συστολική και στη Διαστολική Αρτηριακή Πίεση. Μέσα από τη μέτρηση αυτών των τιμών, προσδιορίζεται η Αρτηριακή πίεση. Η πρώτη δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 140 mm Hg, ενώ η δεύτερη δεν πρέπει να ξεπερνάει τα 90 mm Hg.

 

Κατάταξη Συστολική πίεση

mm Hg

   Διαστολική πίεση

mm Hg
Φυσιολογική Αρτηριακή πίεση κάτω του 120 mm Hg και κάτω του 80 mm Hg
Προ-Υπέρταση 120-139 mm Hg ή 80-89 mm Hg
Αυξημένη Αρτηριακή πίεση (Υπέρταση) Στάδιο 1  

140-159 mm Hg

  

ή

  

90-99 mm Hg
Αυξημένη Αρτηριακή πίεση (Υπέρταση) Στάδιο 2  

160 mm Hg και άνω

  

ή

  

100 και άνω mm Hg
Υπερτασική κρίση άνω των 180 mm Hg ή άνω των 110 mm Hg

Η Υπέρταση ως σύμπτωμα υποκείμενων παθολογικών καταστάσεων

Η Υπέρταση αποτελεί μία από τις πιο ύπουλες και επικίνδυνες χρόνιες καταστάσεις, καθώς δεν εκδηλώνεται με εμφανή κλινικά σημεία και συμπτώματα, παρά μόνο με ορισμένες ενοχλήσεις που εμφανίζονται, εξαιτίας των επιπλοκών της. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, το γεγονός ότι αναφέρεται ως «σιωπηλός δολοφόνος», καθώς το 1/3 των πασχόντων αντιλαμβάνεται την Υπέρταση από τα συμπτώματα της. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος, όμως, προέρχεται από τις μακροχρόνιες επιπτώσεις που προκαλούνται στην υγεία μας.

Το παράδοξο, μάλιστα, της υπόθεσης είναι ότι οι αιτίες που την προκαλούν είναι άγνωστες, γιατί αυτή καθαυτή η Υπέρταση εκφράζεται ως σύμπτωμα μίας υποκείμενης παθολογικής κατάστασης. Το stress, η παχυσαρκία, η υπερλιπιδαιμία, ο Σακχαρώδης Διαβήτης, το Μεταβολικό Σύνδρομο και οι διαταραχές του ορμονικού συστήματος είναι παθολογικές καταστάσεις των οποίων η υψηλή Αρτηριακή πίεση αποτελεί ένα από τα συμπτώματα τους.

Οι χρόνιες αυτές παθολογικές καταστάσεις πυροδοτούν την έκκριση φλεγμονωδών κυτοκινών, δηλαδή χρόνιων φλεγμονών οι οποίες με τη σειρά τους οδηγούν στη δημιουργία και ανάπτυξη αθηροσκληρυντικών πλακών στις αρτηρίες. Κατ΄ αυτόν τον τρόπο, οι αρτηρίες καθίστανται άκαμπτες και λιγότερο ελαστικές, με αποτέλεσμα η καρδιά να αναγκάζεται να ασκήσει μεγαλύτερη πίεση. Ως εκ τούτου, δημιουργείται η Υπέρταση.

Επιπλέον, η υψηλή Αρτηριακή πίεση μπορεί να εκφράζεται ως σύμπτωμα κι άλλων υποκείμενων νοσημάτων, όπως οι παθήσεις των νεφρών ή/και της καρδιάς, η υπερλειτουργία των επινεφριδίων, η προεκλαμψία και τα αυξημένα επίπεδα φλεγμονής στο αίμα (CRP). Παράλληλα, βάσει μίας έρευνας που διενεργήθηκε το 2007 και δημοσιεύθηκε στην Επιστημονική επιθεώρηση Hypertension, βρέθηκε ότι υπάρχει άρρηκτη σύνδεση μεταξύ της Υπέρτασης και του υποθυρεοειδισμού.

Επιπλέον, η λήψη ορισμένων φαρμάκων (π.χ. αντισυλληπτικά, ρινικά αποσυμφορητικά, μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη), καθώς κι ορισμένες παθήσεις του ανοσοποιητικού συστήματος, όπως η ψωρίαση,  αποτελούν παράγοντες που ευνοούν την εμφάνιση υψηλής Αρτηριακής πίεσης.

 

Προδιαθεσικοί παράγοντες αυξημένης Αρτηριακής πίεσης

Για το μεγαλύτερο ποσοστό των πασχόντων από Αρτηριακή Υπέρταση, δε μπορεί να εντοπιστεί κάποια συγκεκριμένη και ευδιάκριτη αιτία, καθώς, όπως προαναφέρθηκε, η Υπέρταση εκδηλώνεται ως σύμπτωμα υποκείμενων παθολογικών καταστάσεων. Παρά ταύτα, υπάρχουν ορισμένοι προδιαθεσικοί παράγοντες που ενδέχεται να επάγουν την εμφάνιση Υπέρτασης. Αυτοί μπορεί να είναι η προχωρημένη ηλικία, το χρόνιο άγχος, το αυξημένο σωματικό βάρος, η καθιστική ζωή, η ελλιπής σωματική άσκηση, η κατανάλωση αλκοόλ, το κάπνισμα και οι επιβλαβείς διατροφικές συνήθειες.

Συνεπώς, είμαστε σε θέση να αντιληφθούμε ότι η Αρτηριακή πίεση δεν είναι μία σταθερή παράμετρος, αλλά επηρεάζεται από πολλούς και διαφορετικούς παράγοντες. Μάλιστα, πέρα από την επικράτηση χρόνιων φλεγμονών στον οργανισμό μας και υποκείμενων παθολογικών καταστάσεων, η Υπέρταση μπορεί να σχετίζεται με διαταραχές ηλεκτρολυτών και με βιοχημικές εκτροπές σε επίπεδο κυττάρου.

 

Συνήθεις θεραπευτικές προσεγγίσεις

Έως σήμερα η χρόνια κατάσταση της Υπέρτασης αντιμετωπίζεται μέσα από τη χορήγηση ενός εκ των πολυάριθμων αντιυπερτασικών χαπιών. Οι παρενέργειες όμως που προκαλούνται, λόγω των χορηγούμενων αντιυπερτασικών φαρμακευτικών ουσιών, είναι ένα ζήτημα που λίγοι γνωρίζουν και ακόμη λιγότεροι αναφέρουν.

Συγκεκριμένα, ο συνδυασμός διουρητικού με τον αποκλειστή διαύλων ασβεστίου εγκυμονεί, βάσει μελετών, τον κίνδυνο καρδιακής προσβολής. Από την άλλη πλευρά, οι β-αναστολείς μπορεί να οδηγήσουν στην πρόκληση εγκεφαλικού επεισοδίου. Επιπλέον, οι αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτενσίνης ενδέχεται να συμβάλλουν στην εμφάνιση υπότασης, ηπατίτιδας, οξείας νεφρικής ανεπάρκειας και δεν αποκλείεται να λειτουργήσουν ως προθάλαμος καρδιακής προσβολής ή ανικανότητας.

 

Η Σύγχρονη Ιατρική θεραπευτική αντιμετώπιση Υπέρτασης

Ένας τρόπος που συμβάλλει αποτελεσματικά στην εξάλειψη του επονομαζόμενου σιωπηλού δολοφόνου, δηλαδή της Υπέρτασης, είναι η θεραπευτική αντιμετώπιση του ουσιαστικού σιωπηλού δολοφόνου, η οποία είναι η χρόνια φλεγμονή ως αποτέλεσμα της συνολικής απορρύθμισης του οργανισμού.

Ο στόχος μίας Σύγχρονης Ιατρικής προσέγγισης έγκειται στην αντιμετώπιση οποιασδήποτε βιοχημικής εκτροπής. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσω Εξειδικευμένων εξετάσεων και Εξατομικευμένων Ιατρικών πρωτοκόλλων που διαμορφώνονται με στόχο την αποκατάσταση της βιοχημικής ισορροπίας του οργανισμού σε κυτταρικό επίπεδο. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, προκύπτει σε επόμενο στάδιο η φθίνουσα πορεία της Αρτηριακής πίεσης ως φυσικό επακόλουθο του παραπάνω εξατομικευμένου και σύγχρονου ιατρικού πλάνου.

 

Διαβάστε επίσης

Δυσλειτουργία του θυρεοειδούς αδένα: ποια τα ύποπτα σημάδια;

Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης και ελλείψεις μικροθρεπτικών συστατικών

 

Πηγές – Βιβλιογραφία

  • Heindal JJ, Endocrine disruptors and the obesity epidemic, Toxicol Sci 76; 2:247-49, 2003
  • Clark K, et al, Observed concentrations in the environment. In: The Handbook of Environmental Chemistry. Vol 3, Part Q. Phthalate Ester (Staples CA, ed). New York: Springer, 125-177, 2003
  • Feige JN, et al, The pollutant diethylhexyl phthalate regulates hepatic energy metabolism via species-specific PPARa-dependent mechanisms, Environ Health Persp, 118; 2:234-41, Feb 2010
  • Healthy living.gr, Arthriaki piesh.
  • Ikeda N, Sapienza D, Guerrero R, et al. Control of hypertension with medication: a comparative analysis of national surveys in 20 countries. Bull World Health Organ. 2014;92:10–19C.
  • Kearney PM, Whelton M, Reynolds K, et al. Global burden of hypertension: analysis of worldwide data. Lancet. 2005:365:217-223.
  • Welton PK, Carey RM, Aronow WS, et al. 2017 High Blood Pressure Clinical Practice Guideline Hypertension. 2018;71:1269-1324.
  • Messerli FH, Williams B, Ritz E. Essential Hypertension. Lancet. 2007