Αδυναμία απώλειας βάρους χωρίς εμφανή αίτια
Πολλοί από εμάς θέτουμε ως στόχο την απώλεια κιλών είτε για λόγους καλαισθησίας είτε με σκοπό την εξασφάλιση της υγείας μας. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένα άτομα τα οποία καταβάλλουν αδιάκοπες προσπάθειες να αδυνατίσουν, κάνοντας συνεχώς εξαντλητικές δίαιτες, όμως ο δείκτης της ζυγαριάς παραμένει κολλημένος στα ίδια κιλά. Και το παράδοξο της υπόθεσης είναι ότι παρά τις διατροφικές στερήσεις, τη μείωση των λιπαρών τροφίμων, την τακτική σωματική άσκηση και τη μέτρηση των θερμίδων που καταναλώνουν ημερησίως, συσσωρεύουν ακόμη περισσότερο λίπος.
Το αποτέλεσμα είναι να αναρωτιούνται συνεχώς για το ποια είναι η αιτία των περιττών κιλών που εξακολουθούν να παραμένουν. Τις περισσότερες φορές, δε μπορούν να εξηγήσουν τους πιθανούς λόγους που μπορεί να κρύβονται πίσω από την αδυναμία απώλειας βάρους, παρά τις συνεχείς δίαιτες. Παρόλα αυτά, υπάρχουν κάποιοι παράγοντες που παρεμποδίζουν την επίτευξη του στόχου μας κι είναι πιο προφανείς από όσο φανταζόμαστε. Μήπως, καταφεύγοντας στα εξαντλητικά αυτά προγράμματα διατροφής, ανοίγουμε έναν αέναο κύκλο χωρίς τα προσδοκώμενα αποτελέσματα; Πιθανόν, ναι.
Οι κλασικές δίαιτες ως προθάλαμος Μεταβολικών νοσημάτων
Δίχως να το γνωρίζουμε, βαδίζουμε σε λάθος μονοπάτια, όταν υιοθετήσουμε τη λογική της στέρησης λιπαρών και θερμίδων. Οι συνήθεις οδηγίες αδυνατίσματος και οι ειδικές δίαιτες, πέραν του γεγονότος ότι έχουν, βάσει στατιστικών, αποτύχει διεθνώς, είναι επιστημονικά πεπερασμένες και μπορεί να αποβούν επιζήμιες για την ανθρώπινη υγεία. Ενοχοποιούνται ότι πυροδοτούν την εμφάνιση της παχυσαρκίας. Η παχυσαρκία και τα περιττά κιλά κατατάσσονται πλέον στα Μεταβολικά νοσήματα, επιφέρουν πολλαπλούς κινδύνους για τον οργανισμό μας και λειτουργούν ως προθάλαμος Χρόνιων νοσημάτων, όπως ο Σακχαρώδης Διαβήτης. Αυτού του είδους οι παθήσεις προκαλούνται από συγκεκριμένες αιτίες. Και δεν είναι λίγες οι φορές που οι συμβατικές διαιτητικές οδηγίες και το δόγμα που αυτές εφαρμόζουν τουλάχιστον εδώ και τριάντα χρόνια αποτελούν τις αιτίες αυτές.
Από το 1980 κι έπειτα, ορισμένα άτομα τηρούν τις οδηγίες που τους υποδεικνύουν οι «ειδικοί». Καταναλώνουν ελάχιστες ποσότητες πρωτεΐνης και λιπαρών, όμως, τρώνε περισσότερους υδατάνθρακες, επειδή έχει εσφαλμένα επικρατήσει η άποψη ότι αυτοί αποτελούν καλή πηγή ενέργειας. Επιπλέον, ένα ακόμη λάθος αφορά στη σύσταση μίας αρκετά περιοριστικής δίαιτας, κάτι που μπορεί να διαταράξει το μεταβολισμό μας, λόγω της έλλειψης ισορροπίας και της μη διατροφικής ποικιλίας. Αρχικά, λοιπόν, τα άτομα χάνουν λίγο σωματικό λίπος, όμως παρατηρείται μεγάλη απώλεια μυών και οστών. Στην πορεία, όλο το χαμένο βάρος ανακτάται και με το παραπάνω, παρά τις διατροφικές στερήσεις. Το μόνο που επιτυγχάνεται είναι να ζυγίζονται αδιάλειπτα και να καταβάλλονται από μία συνεχή αίσθηση κόπωσης.
Ορμόνες και διατροφή
Το πιο μεγάλο σφάλμα της συμβατικής διατροφολογίας είναι ότι δεν έχει δώσει τη δέουσα σημασία στις ορμόνες μας, οι οποίες αποτελούν τη μεγαλύτερη βιολογική μας δύναμη. Οι τροφές που καταναλώνουμε επιδρούν στις ορμόνες μας. Αυτό συμβαίνει διότι το ορμονικό μας περιβάλλον διαμορφώνεται για τις επόμενες 5-6 ώρες από τις τροφές που καταναλώνουμε.
Επιπλέον, κάτι άλλο το οποίο έχει λησμονηθεί είναι ότι χρειάζεται απαραιτήτως η μεσολάβηση της ινσουλίνης, με σκοπό τη συσσώρευση σωματικού λίπους. Δίχως ινσουλίνη, όχι μόνο δε μπορεί να παραχθεί λίπος στο σώμα μας, αλλά καθίσταται αδύνατον να εισχωρήσει διατροφικό λίπος μέσα στα κύτταρα μας. Ωστόσο, οι αυξημένες συγκεντρώσεις ινσουλίνης στο αίμα (υπερινσουλιναιμία) οδηγούν στην αυξημένη συσσώρευση σωματικού λίπους ακόμα κι αν μειώνουμε ποσότητες φαγητού ή θερμίδων.
Αντίσταση στην Ινσουλίνη
Οι υδατάνθρακες, τα σάκχαρα και τα άμυλα, που ανευρίσκονται σε διάφορα τρόφιμα, διασπώνται από το πεπτικό μας σύστημα σε γλυκόζη. Η γλυκόζη αποτελεί μία μορφή ζάχαρης η οποία εισέρχεται στην κυκλοφορία του αίματος. Η ινσουλίνη είναι μία ορμόνη που παράγεται στο πάγκρεας κι ο βασικός της ρόλος έγκειται στην απορρόφηση της γλυκόζης από τα κύτταρα και στη μεταφορά της σε όλο το σώμα, προκειμένου να παραχθεί ενέργεια.
Όμως, όταν τα κύτταρα αντιστέκονται στη δράση της ινσουλίνης, παράγονται μεγαλύτερες ποσότητες αυτής από το πάγκρεας. Ειδάλλως, η γλυκόζη παραμένει στο αίμα. Αυτό που συμβαίνει, κατ’ ουσίαν, είναι ότι το σώμα μας χρειάζεται υψηλότερες συγκεντρώσεις ινσουλίνης, προκειμένου να μεταφέρει τη γλυκόζη μέσα στα κύτταρα μας. Η κατάσταση αυτή είναι γνωστή ως αντίσταση στην ινσουλίνη και παρουσιάζεται, όταν εξασθενεί η ικανότητα της ινσουλίνης να μειώσει τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα.
Πρόκειται για ένα φαινόμενο που εμφανίζεται αρκετά συχνά, και πέραν των διαφόρων προβλημάτων υγείας που ενδέχεται να προκαλέσει, καθιστά αρκετά δύσκολη έως ακατόρθωτη την απώλεια βάρους. Τα επίπεδα ινσουλίνης στο αίμα παραμένουν υψηλά, αντί να μειώνονται 1-2 ώρες κατόπιν του γεύματος, όπως συμβαίνει υπό φυσιολογικές συνθήκες. Αυτή η περίσσεια ινσουλίνης ωθεί τα κύτταρα μας στη χρήση περισσότερης ενέργειας σε μορφή γλυκόζης και εν τέλει στη μετατροπή της σε λίπος. Είναι σημαντικό, μάλιστα, να τονιστεί ότι όσο υψηλότερα είναι τα επίπεδα ινσουλίνης, τόσο περιορίζονται οι καύσεις του λίπους κι ενισχύεται η αίσθηση της πείνας.
Πέρα από τα αυξημένα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα, επιπλέον συμπτώματα που εκδηλώνονται στον οργανισμό μας, λόγω της αντίστασης στη δράση της ινσουλίνης, περιλαμβάνουν αύξηση βάρους, δυσκολία απώλειας κιλών και συσσώρευση κοιλιακού λίπους.
Αιτιολογικός παράγοντας έκκρισης αυξημένης ινσουλίνης
Αυτό που οδηγεί στην έκκριση υψηλών ποσοτήτων ινσουλίνης σχετίζεται με τις «κακές» θερμίδες, με τις τροφές, δηλαδή, εκείνες που παρέχουν ταχέως στο αίμα μας γλυκόζη. Εν αντιθέσει με την πρωτεΐνη και τα λιπαρά, οι υδατάνθρακες, όπως είναι η ζάχαρη και το άμυλο, αποδομούνται άμεσα σε γλυκόζη κατά τη διαδικασία της πέψης και απορροφώνται πολύ γρήγορα στην κυκλοφορία του αίματος. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, όσο περισσότερους υδατάνθρακες καταναλώνουμε, τόσο γρηγορότερα αυξάνονται τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα μας.
Η εμφάνιση, λοιπόν, του προβλήματος πυροδοτείται, όταν καταναλώνουμε περισσότερες ποσότητες υδατανθράκων από αυτές που είναι σε θέση το σώμα μας να «κάψει» άμεσα. Η περίσσεια γλυκόζης από όλους αυτούς τους υδατάνθρακες μετατρέπεται από τον οργανισμό μας σε λίπος. Επομένως, δεν παχαίνουμε, επειδή καταναλώνουμε πολλές θερμίδες ή αυξημένες ποσότητες λιπαρών. Η αιτία του προβλήματος εντοπίζεται στην κατανάλωση πολλών κακής ποιότητας θερμίδων, οι οποίες αντιβαίνουν στην εύρυθμη δράση των ορμονών μας.
Άλλες αιτίες δυσχέρειας στην απώλεια κιλών
Υπάρχουν κι άλλοι λόγοι εξαιτίας των οποίων αδυνατούμε να χάσουμε κιλά όσο κι αν κοπιάζουμε, προκειμένου να το καταφέρουμε. Η λήψη ορισμένων συνταγογραφούμενων φαρμάκων, όπως είναι τα κορτικοστεροειδή, μπορεί να οδηγήσει στην αύξηση του σωματικού βάρους, καθώς αυτού του είδους τα φάρμακα επηρεάζουν την όρεξη και το ρυθμό του μεταβολισμού. Επιπλέον, η δυσκολία απώλειας βάρους δεν αποκλείεται να είναι απόρροια του Συνδρόμου Ευερέθιστου Εντέρου, μία πάθηση κατά την οποία το άτομο δεν ενεργείται φυσιολογικά. Έτσι, όμως, τα παραπροϊόντα του μεταβολισμού δεν αποβάλλονται από τον οργανισμό και εν τέλει καθίσταται δύσκολη η απώλεια κιλών.
Μία επιπλέον παράμετρος που δύναται να εξασθενήσει το μεταβολισμό μας και δυσχεραίνει την προσπάθεια καύσης λίπους είναι ο Υποθυρεοειδισμός, το οποίο αποτελεί εξίσου με την αντίσταση στην ινσουλίνη μία ορμονική διαταραχή. Στον Υποθυρεοειδισμό, ο θυρεοειδής αδένας υπολειτουργεί, με αποτέλεσμα να περιορίζεται ο μεταβολικός ρυθμός του ασθενούς. Κάτι ανάλογο συμβαίνει κατά την Εμμηνόπαυση και την Ανδρόπαυση, χρονικές περίοδοι στη ζωή των ατόμων όπου παρατηρούνται έντονες ορμονικές ανακατατάξεις και ανισορροπίες. Συνεπώς, μπορούμε εύκολα να διαπιστώσουμε ότι η δυσχέρεια απώλειας των περιττών κιλών, παρά τις εξαντλητικές δίαιτες και τη συνεχή σωματική άσκηση, μπορεί να οφείλεται σε νοσήματα που υποβόσκουν ή/και σε ανισορροπίες του ορμονικού μας συστήματος.
Αιτιολογική αντιμετώπιση της Παχυσαρκίας
Το βασικό πρόβλημα συνίσταται στη μη αιτιολογική αντιμετώπιση της Παχυσαρκίας και των συνοδών νοσημάτων που αυτή ενδέχεται να προκαλέσει. Οι διατροφικές οδηγίες που παρέχονται εδώ και χρόνια οδηγούν σε ορμονικό χάος, επιτείνουν το πρόβλημα των περιττών κιλών και στερούνται επιστημονικής τεκμηρίωσης. Πρόκειται για δίαιτες των “δέκα ημερών”, οι οποίες, ωστόσο, δε δίνουν μία οριστική λύση στο πρόβλημα, ούτε μπορούν να αντιμετωπίσουν στοχευμένα τις παρεκκλίσεις ή ανεπάρκειες του οργανισμού που το προκάλεσαν.
Το σώμα μας έχει εξελιχθεί μέσα σε διάστημα εκατομμυρίων ετών και η εύρυθμη λειτουργία του βασίζεται στην τήρηση ορισμένων προδιαγραφών. Αυτές σχετίζονται με τα όρια της θερμοκρασίας του σώματος μας, τη λήψη νερού, οξυγόνου, μετάλλων, ιχνοστοιχείων, βιταμινών και θρεπτικών συστατικών, παράγοντες οι οποίοι έχουν προκαθοριστεί. Όταν δεν πληρούνται κάποιες από αυτές τις προδιαγραφές, ο οργανισμός μας μπορεί να παρουσιάζει ορισμένες διαταραχές.
Για να δώσουμε μία ουσιαστική λύση στο μείζον ζήτημα της Παχυσαρκίας και των περιττών κιλών, χρειάζεται να χειριζόμαστε μεμονωμένα την ικανότητα του οργανισμού να καίει και να μεταβολίζει το λίπος, να αποκαθιστούμε την ορμονική ισορροπία και να αντιμετωπίζουμε τυχόν ελλείψεις σε πολύτιμα μικρο-και μακροθρεπτικά συστατικά. Πλέον, υπάρχουν στη διάθεση μας Εξειδικευμένες ιατρικές εξετάσεις πλήρους Μεταβολικού προφίλ, οι οποίες προσδιορίζουν σε επίπεδο κυττάρου τις πραγματικές αιτίες που οδηγούν στη συσσώρευση σωματικού βάρους. Ταυτόχρονα, μέσα από Εξειδικευμένες Μοριακές και Γενετικές εξετάσεις μπορούν να ανιχνευτούν τυχόν υποκείμενα νοσήματα που δυσχεραίνουν την απώλεια κιλών, όπως ο Υποθυρεοειδισμός.
Βάσει των διαγνωστικών ευρημάτων και της συνολικής κατάστασης της υγείας του ασθενούς, διαμορφώνονται θεραπευτικά πρωτόκολλα, τα οποία εξατομικεύονται αναλόγως την περίπτωση και περιλαμβάνουν θεραπείες Μικρο-Μακροθρεπτικών συστατικών, Φυσικών ορμονών και Μοριακή Διατροφή με επίβλεψη γιατρού. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο οργανισμός εφοδιάζεται με όλα τα απαραίτητα μικρο-και μακροθρεπτικά συστατικά, αποκαθίσταται η ορμονική του ισορροπία και παρέχεται ένα πρόγραμμα Μοριακής διατροφής, που ανταποκρίνεται πλήρως στις ανάγκες του.
Οι ασθενείς χάνουν προοδευτικά κιλά, δίχως στερήσεις, ενώ η ενέργεια τους αυξάνεται στα βέλτιστα επίπεδα. Ταυτόχρονα, προστατεύεται το κύτταρο από οξείδωση και φλεγμονές, αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά τυχόν διαταραχές του ορμονικού συστήματος και κατ’ αυτόν τον τρόπο, κινητοποιούνται οι σωστές μεταβολικές οδοί. Όλα αυτά αποτελούν τα κλειδιά πίσω από τα οποία βρίσκεται η ρύθμιση του βέλτιστου σωματικού βάρους για το κάθε άτομο. «Το φάρμακο μας είναι η τροφή μας», όπως υποστήριζε ο Ιπποκράτης, οπότε αντιλαμβανόμαστε τη δέουσα σημασία που χρειάζεται να δίνουμε στη διατροφή μας.
Διαβάστε επίσης
Αυτισμός: Ακόμη μια ανίατη ασθένεια;
Τι σημαίνει να είναι κάποιος Υγιής
Προβιοτικά, τα ευεργετικά μικρόβια
Πηγές – Βιβλιογραφία
- World Health Organization. Obesity: Preventing and Managing the Global Epidemic Report of a WHO Consultation Technical Report Series. World Health Organization, Geneva 2000.
- Cefalu WT. Insulin resistance: cellular and clinical concepts. Exp Biol Med (Maywood) 2001;226:13–26.
- Dodson G, Steiner D. The role of assembly in insulin’s biosynthesis. Curr Opin Struct Biol. 1998;8:189–94.
- Hunter SJ, Garvey WT. Insulin action and insulin resistance: diseases involving defects in insulin receptors, signal transduction, and the glucose transport effector system. Am J Med. 1998;105:331–45.
- Afman L, Müller M. Nutrigenomics: from molecular nutrition to prevention of disease. J Am Diet Assoc. 2006;106(4):569–576. doi: 10.1016/j.jada.2006.01.001.
- Son J, Lyssiotis CA, Ying H, et al. Glutamine supports pancreatic cancer growth through a KRAS-regulated metabolic pathway. Nature. 2013;496(7443):101–105. doi: 10.1038/nature12040.
- Simopoulos AP. Essential fatty acids in health and chronic disease. Am J Clin Nutr. 1999;70(3 Suppl):560S–569S.
- Spiegel K, Leproult R, Van Cauter E. Impact of sleep debt on metabolic and endocrine function. Lancet. 1999;354:1435–9.
- Tomlinson JW, Sinha B, Bujalska I, Hewison M, Stewart PM. Expression of 11 beta-hydroxysteroid dehydrogenase type 1 in adipose tissue is not increased in human obesity. J Clin Endocrinol Metab. 2002;87:5630–5.
- McLaughlin T, Abbasi F, Cheal K, Chu J, Lamendola C, Reaven G. Use of metabolic markers to identify overweight individuals who are insulin resistant. Ann Intern Med. 2003;139:802–9.
Προορη εμμηνόπαυση κε παχυσαρκία τα κιλά δεν χανοντε με τίποτα τι πρέπει να κάνω
Χαίρετε
Μπορείτε να καλέσετε στο 210 2204100 για αναλυτικές οδηγίες όπως επίσης και για την
πορεία που πρέπει να ακολουθήσετε.