Ότι πρέπει να γνωρίζετε για τη Ψωριασική Αρθρίτιδα.
Η ψωριασική αρθρίτιδα είναι μία χρόνια φλεγμονώδης μορφή αρθρίτιδας που σχετίζεται με μια δερματική πάθηση, που λέγεται ψωρίαση και έχει υπόβαθρο αυτοάνοσου νοσήματος. Προσβάλλει τις αρθρώσεις των άνω και κάτω άκρων ή/και της σπονδυλικής στήλης και εμφανίζεται στο 10-15% των ασθενών με ψωρίαση.
Παρουσιάζει συχνότητα που κυμαίνεται σε διάφορες μελέτες μεταξύ 1% έως 3% του γενικού πληθυσμού. Η ψωριασική αρθρίτιδα εμφανίζεται συνήθως σε άτομα ηλικίας 30-55 ετών. Έχει παρόμοια κλινικά χαρακτηριστικά με άλλες σπονδυλοαρθροπάθειες, καθώς και με τη ρευματοειδή αρθρίτιδα.
Η αιτιολογία και η παθογένεση της ψωριασικής αρθρίτιδας δεν είναι πλήρως κατανοητές, αλλά μέχρι στιγμής τα επιστημονικά δεδομένα υποδεικνύουν μια πολύπλοκη αλληλεπίδραση μεταξύ γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων με αποτέλεσμα την ανοσοδιαμεσολαβούμενη φλεγμονή, που εμπλέκει το δέρμα και τις αρθρώσεις και μπορεί να περιλαμβάνει κι άλλα όργανα. Έχει υποστηριχθεί ότι περιβαλλοντικοί παράγοντες διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην εκδήλωση και παθογένεια της νόσου.
Πολλές επιστημονικές έρευνες, οι οποίες έχουν διεξαχθεί τα τελευταία χρόνια, έχουν δείξει ότι βασικό ρόλο στους φλεγμονώδεις μηχανισμούς της ψωριασικής αρθρίτιδας παίζουν ορισμένες κυτταροκίνες. Πρόκειται για δραστικές βιολογικά πρωτείνες, τις οποίες παράγουν τα κύτταρα και περιλαμβάνουν τον παράγοντα νέκρωσης των όγκων (TNF), τις ιντερλευκίνες 12 και 23 και την ιντερλευκίνη 17Α.
Επιδημιολογικές μελέτες, επίσης, έχουν καταδείξει μια συσχέτιση της στρεπτοκοκκικής λοίμωξης και της πρόσφατης έκθεσης στα αντιβιοτικά. Το τραύμα του δέρματος είναι γνωστό ότι προκαλεί φλεγμονές ψωριασικών αλλοιώσεων του δέρματος, το οποίο είναι γνωστό ως φαινόμενο Koebner.
Τα συμπτώματα που κρίνεται από το γιατρό ότι οφείλονται σε ψωριασική αρθρίτιδα είναι οι πρησμένες αρθρώσεις, η δακτυλίτιδα, δηλαδή η διόγκωση ολόκληρου του δακτύλου που οφείλεται σε συνδυασμό αρθρίτιδας, ενθεσίτιδας και διόγκωσης των μαλακών μορίων.
Επιπλέον, ένα ακόμη χαρακτηριστικό της ψωριασικής αρθρίτιδας είναι η ενθεσίτιδα. Ενθεσίτιδα είναι ο πόνος που οφείλεται σε φλεγμονή στις θέσεις όπου οι τένοντες προσφύονται, δηλαδή προσκολλώνται πάνω στα οστά σχηματίζοντας τις λεγόμενες ενθέσεις. Οι εξωτερικές αρθρικές φλεγμονώδεις εκδηλώσεις, όπως η ραγοειδίτιδα, αποτελούν συμπτώματα ψωριασικής αρθρίτιδας.
Επίσης, οι αρθρώσεις διογκώνονται και διαπιστώνεται θερμότητα, όταν ψηλαφιστούν εκείνες, που έχουν προσβληθεί. Ταυτόχρονα, οι ασθενείς, που πάσχουν από ψωριασική αρθρίτιδα, παρουσιάζουν πρωινή δυσκαμψία, δε μπορούν δηλαδή να σηκωθούν εύκολα το πρωί από το κρεβάτι, γιατί δυσκολεύονται να κινήσουν τις αρθρώσεις. Επίσης, παρουσιάζουν ευαισθησία στην πίεση των αρθρώσεων, που έχουν προσβληθεί από τη νόσο.
Η απλή ακτινογραφία, η αξονική τομογραφία, ο υπέρηχος και η μαγνητική τομογραφία είναι όλες χρήσιμες στην αξιολόγηση των ασθενών με ψωριασική αρθρίτιδα. Ωστόσο, η ψωριασική αρθρίτιδα παρουσιάζει παρόμοια κλινικά χαρακτηριστικά με άλλες φλεγμονώδεις αρθρίτιδες, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα και η αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα. Γι αυτό, είναι δύσκολο πολλές φορές να γίνει ακριβής διάγνωση.
Η θεραπεία εξαρτάται από τη σοβαρότητα της ασθένειας, το βαθμό της βλάβης των αρθρώσεων, την έκταση της νόσου και άλλες τυχόν συννοσηρότητες. Τα κλασικά φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπευτική αντιμετώπιση της ψωριασικής αρθρίτιδας είναι τα γλυκοκορτικοειδή (κορτιζόνη). Συνήθως, η διακοπή τους συνεπάγεται έξαρση των κλινικών εκδηλώσεων της νόσου και τότε, προκειμένου να καταπολεμηθούν οι εκδηλώσεις αυτές, απαιτείται συχνά η χορήγηση γλυκοκορτικοειδών σε μεγαλύτερες δόσεις.
Επίσης, τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα χορηγούνται σε ορισμένους ασθενείς, για να ανακουφιστούν παροδικά από τον πόνο. Τα βιολογικά ανοσοτροποποιητικά αντιρευματικά φάρμακα που χρησιμοποιούνται σήμερα, με στόχο τη θεραπεία των ασθενών με ψωριασική αρθρίτιδα, μπορεί να έχουν θετική επίδραση στη νόσο, αλλά παράλληλα, ευθύνονται για πλήθος παρενεργειών και δε θεραπεύουν το κυρίως αίτιο της νόσου.
Η ψωριασική αρθρίτιδα μπορεί να αντιμετωπιστεί, εφόσον προηγουμένως εξακριβωθούν και κατανοηθούν οι ορμονικές ανισορροπίες και ελλείψεις μικρο – και μακρο – θρεπτικών συστατικών, που οδήγησαν στην απορρύθμιση του της βιοχημικής ισορροπίας και του ανοσοποιητικού συστήματος και την εκδήλωση της νόσου. Όλα τα συστήματα στο σώμα είναι συνδεδεμένα. Όταν κάποιο δε λειτουργεί στην καλύτερη δυνατή κατάσταση και το πρόβλημα στη ρίζα έχει αφεθεί να επιμένει, μπορεί να επηρεάσει αρνητικά και τα άλλα συστήματα, δημιουργώντας ένα φαινόμενο ντόμινο από ασθένειες. Τα φάρμακα καλύπτουν τα συμπτώματα, αφήνοντάς μας χωρίς να γνωρίζουμε τη συνεχιζόμενη βλάβη που συμβαίνει μέσα.
Η συμπλήρωση των θρεπτικών ουσιών μπορεί να αποτελέσει βασικό παράγοντα για τη βελτίωση της συνολικής μεταβολικής λειτουργίας και κατά συνέπεια μπορεί να επηρεάσει θετικά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, μπορεί να εφαρμοστεί ένα εξατομικευμένο θεραπευτικό σχήμα, που θα οδηγήσει τον οργανισμό στην ομοιόσταση σε κυτταρικό και ορμονικό επίπεδο και σε επόμενο στάδιο στον έλεγχο της νόσου.
Διαβάστε επίσης
Ρευματοειδής Αρθρίτιδα – Συμπτώματα & Αντιμετώπιση
Πηγές – Βιβλιογραφία
- Helliwell PS , Wright V . Psoriatic arthritis: clinical features . In: Klippel JH , Dieppe PA (eds). Rheumatology . London: Mosby , 1998 : 6.21 . 1 – 6 . 8 .
- Moll JM , Wright V . Psoriatic arthritis . Semin Arthritis Rheum 1973 ; 3 : 55 – 78 .
- Taylor W , Gladman D , Helliwell P et al . Classification criteria for psoriatic arthritis: development of new criteria from a large international study . Arthritis Rheum 2006 ; 54 : 2665 – 73 .
- Gladman DD , Shuckett R , Russell ML , Thorne JC , Schachter RK . Psoriatic arthritis (PSA)–an analysis of 220 patients . Q J Med 1987 ; 62 : 127 – 41 .
- Sokoll KB , Helliwell PS . Comparison of disability and quality of life in rheumatoid and psoriatic arthritis . J Rheumatol 2001 ; 28 : 1842 – 6 .
- McHugh NJ, Balachrishnan C, Jones SM. Progression of peripheral joint disease in psoriatic arthritis: a 5-yr prospective study. Rheumatology (Oxford) 2003; 42: 778-83.
- Moll JM, Wright V. Psoriatic arthritis. Semin Arthritis Rheum 1973; 3: 55-78.
- Zias J, Mitchell P. Psoriatic arthritis in a fifth-century Judean Desert monastery. Am J Phys Anthropol 1996; 101: 491-502.
- Moll JM, Haslock I, Macrae IF, Wright V. Associations between ankylosing spondylitis,psoriatic arthritis, Reiter’s disease, the intestinal arthropathies, and Behcet’s syndrome. Medicine (Baltimore) 1974; 53:343-64.
- Eder L, Haddad A, Rosen CF, Lee KA, Chandran V, Cook R, Gladman DD. The Incidence and Risk Factors for Psoriatic Arthritis in Patients With Psoriasis: A Prospective Cohort Study. Arthritis & rheumatology (Hoboken, N.J.). 2016 Apr;68(4):915-23.
Αφήστε μια απάντηση