Οι βιταμίνες είναι οργανικές ενώσεις που δεν παράγονται από το ανθρώπινο σώμα και μπορούμε να τις λάβουμε μόνο μέσα από τη διατροφή μας. Οι βιταμίνες ανήκουν σε μία ομάδα που ονομάζονται καταλύτες δηλαδή βοηθούν ώστε να συντελούνται αντιδράσεις, δηλαδή οι καύσεις στο σώμα σωστά και ολοκληρωμένα.

 

Πως δρουν στον οργανισμό οι βιταμίνες;

Η δράση τους έγκειται στην ρύθμιση της μεταβολικής διαδικασίας και των ενεργειακών μετατροπών που συμβαίνουν στον οργανισμό. Τα θρεπτικά συστατικά που εξάγουμε από τα τρόφιμα εισέρχονται σε μεταβολικές οδούς όπου χειρίζονται, τροποποιούνται και μορφοποιούνται σε μόρια που μπορεί να χρησιμοποιήσει το σώμα, γνωστά ως ένζυμα.

Πολλές από τις βιταμίνες λειτουργούν ως συμπαράγοντες για τα ένζυμα και πολλά από τα βασικά μεταλλικά στοιχεία είναι αναπόσπαστες συνιστώσες των εκατοντάδων ενζύμων που λειτουργούν συνεχώς μέσα στο σώμα. Άρα πρέπει να λαμβάνονται συνδυαστικά και σε συγκεκριμένες ποσότητες καθορισμένες πάντα από ειδικό ιατρό με στόχο την θεραπευτική δράση και με γνώμονα την καλή υγεία.

 

Γιατί οι περισσότεροι Ιατροί σήμερα συστήνουν συμπληρώματα βιταμινών;

Τα τελευταία χρόνια που πλέον έχει αναγνωριστεί η τεράστια αξία της ύπαρξης των βιταμινών στο σώμα και των συνεπειών της έλλειψής τους, υπάρχει μία παγκόσμια τάση όλο και περισσότεροι γιατροί να συστήνουν τη λήψη τους μέσω σκευασμάτων.

 

Τα οφέλη των βιταμινών για τον ανθρώπινο οργανισμό

Είναι απαραίτητες για τις περισσότερες βιολογικές λειτουργίες του ανθρώπου, σημαντικότερες από τις οποίες είναι οι εξής:

  • Ρύθμιση του μεταβολισμού μέσω της παραγωγής ενέργειας από τους υδατάνθρακες, τα λίπη και τις πρωτεΐνες
  • Ομαλή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος
  • Απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών της τροφής
  • Αντιοξειδωτική δράση
  • Αντοχή οστών και ομαλή ανάπτυξη του σκελετού
  • Διατήρηση του νευρικού συστήματος
  • Ανανέωση κυττάρων στα διάφορα όργανα του σώματος
  • Αντιγηραντική δράση

Η ελλιπής πρόσληψη βιταμινών έχει ως αποτέλεσμα:

  • Αύξηση της ευπάθειας σε διάφορες ασθένειες
  • Μείωση του μυϊκού όγκου
  • Κόπωση και αδυναμία
  • Νευρικότητα, ψυχικές διαταραχές και κατάθλιψη
  • Τριχόπτωση
  • Μειωμένη αντοχή και απόδοση
  • Χρόνια νοσήματα

 

Ποιος χρειάζεται, σε τι ποσότητα και ποιες βιταμίνες;

Ο κάθε οργανισμός είναι διαφορετικός και τρομερά πολύπλοκος στο πως διαχειρίζεται τα διάφορα μεγέθη που αφορούν τη βιοχημεία του. Γνωρίζοντας ότι η έλλειψη βιταμινών προκαλεί μακροχρόνια νοσηρότητα η οποία εκφράζεται με τη μορφή μεταβολικών και χρόνιων νοσημάτων, θεωρείται αυτονόητο η σωστή λήψη ποσοτήτων των βιταμινών οι οποίες είτε δεν προσλαμβάνονται καθόλου μέσω διατροφής είτε προσλαμβάνονται σε μικρές ποσότητες λόγω κακής ποιότητας τροφίμων.

 

Χορήγηση μίας βιταμίνης σε μεγάλες ποσότητες

Στις περιπτώσεις που γίνεται αυθόρμητη χρήση ή κατόπιν σύστασης μίας μόνο βιταμίνης σε μεγάλες ποσότητες και για μεγάλο χρονικό διάστημα για τον οποιαδήποτε λόγο, εγκυμονεί ο κίνδυνος της λεγόμενης «τεχνητής» ανεπάρκειας.

Με απλά λόγια, ο οργανισμός για να ισορροπήσει τις βιοχημικές αντιδράσεις που τελούνται στο σύνολό του έχοντας υπερεπάρκεια μόνο μιας βιταμίνης, αντλεί από τα υπόλοιπα συστήματα / όργανα / ιστούς τις υπόλοιπες βιταμίνες ή συμπλέγματα που χρειάζεται για να γίνουν οι καύσεις. Αυτό οδηγεί σε «τεχνητή» έλλειψη πολύτιμων βιταμινών από άλλες διεργασίες του οργανισμού.

 

Η σωστή λήψη και η ποσότητα των βιταμινών

Πέραν των απλούστερων εξετάσεων που μετρούν βιταμίνη D, φυλλικό οξύ, σίδηρο κτλ υπάρχουν εξειδικευμένες εξετάσεις που βλέπουν το σύνολο των ελλείψεων των μικροθρεπτικών συστατικών του σώματος.

Οι αναλύσεις αυτές εξετάζουν κατά πόσο ο κύκλος του μεταβολισμού, κύκλος του Krebs συντελείται σωστά. Μόνο τότε μπορούμε να γνωρίζουμε τις πραγματικές ανεπάρκειες βιταμινών και λοιπών μικροθρεπτικών συστατικών.

Φανταστείτε το αυτοκίνητό σας. Στην περίπτωση που το καύσιμο είναι χαμηλών οκτανίων ή καύσιμο κακής ποιότητας, αυτό θα δυσλειτουργήσει και κάποια στιγμή θα χρειαστείτε την οδική βοήθεια.

Αυτός είναι και ο λόγος που η έλλειψη βιταμινών οδηγεί τελικά σε χρονιότητα νόσου.

 

Διαβάστε επίσης

Τα πραγματικά αίτια των αυτοάνοσων νοσημάτων

Πως ενδυναμώνουμε φυσικά το ανοσοποιητικό μας σύστημα

Διατροφή Ακριβείας

 

Πηγές – Βιβλιογραφία

  1. Food and Nutrition Board, Institute of Medicine Dietary reference intakes for thiamin, riboflavin, niacin, vitamin B6, folate, vitamin B12, pantothenic acid, biotin, and choline. Washington, DC: National Academies Press; 1998. Available from: http://www.nap.edu/openbook/0309065542/html/.
  2. Food and Nutrition Board, Institute of Medicine Dietary reference intakes for vitamin C, vitamin E, selenium, and carotenoids. Washington, DC: National Academies Press; 2000. Available from: http://www.nap.edu/openbook/0309069351/html/index.html.
  3. Food and Nutrition Board, Institute of Medicine Dietary reference intakes for vitamin A, vitamin K, arsenic, boron, chromium, copper, iodine, iron, manganese, molybdenum, nickel, silicon, vanadium, and zinc. Washington, DC: National Academies Press; 2001. Available from: http://www.nap.edu/books/0309072794/html/.
  4. Scientific Committee for Food European Commission. Outcome of discussions. Available from: http://europa.eu.int/comm/food/fs/sc/scf/outcome_en.html.
  5. Expert Group on Vitamins and Minerals Safe upper levels for vitamins and minerals. London: Food Standards Agency of the United Kingdom; 2003.
  6. Nordic Council of Ministers Risk evaluation of essential trace elements—essential versus toxic levels of intake. Copenhagen: Nordic Council of Ministers; 1995.
  7. International Programme on Chemical Safety Principles and methods for the assessments of risk from essential trace elements. Geneva: World Health Organization; 1999.
  8. Ministère de l’Économie et des Finances, Ministère du Travail et des Affaires Sociale, Ministère de l’Agriculture, de la Peche et de l’Alimentation Rapport sur les limites de sécurité dans les consummations alimentaires des vitamins et minéraux. Paris: Ministère de l’Économie et des Finances, Ministère du Travail et des Affaires Sociale, Ministère de l’Agriculture, de la Peche et de l’Alimentation; 1995.
  9. Council for Responsible Nutrition Vitamin and mineral safety. Washington, DC: Council for Responsible Nutrition; 1997.
  10. Toxicology of Micronutrients: Adverse Effects and Uncertainty A. G. Renwick The Journal of Nutrition, Volume 136, Issue 2, February 2006, Pages 493S–501S, https://doi.org/10.1093/jn/136.2.493S Published: 01 February 2006
  11. Committee on Toxicity of Chemicals in Food, Consumer Products, and the Environment Annual report. London: Department of Health; 1997.
  12. Food and Nutrition Board, Institute of Medicine Dietary reference intakes for calcium, phosphorus, magnesium, vitamin D, and fluoride. Washington, DC: National Academies Press; 1997. Available from: http://www.nap.edu/books/0309063507/html.
  13. European Federation of Health Product Manufacturers Associations Vitamins and minerals. a scientific evaluation of the range of safe intakes. Surrey, UK: The Council of Responsible Nutrition; 1997.
  14. Consumers for Health Choice A summary of the science of vitamin and mineral supplement safety. Brussels: Consumers for Health Choice; 1998.
  15. Renwick AG. Exposure estimation, toxicological requirements and risk assessment. In: van der Heijden K, Younes M, Fishbein L, Miller S. editors. International food safety handbook. New York: Marcel Dekker; 1999. p. 59–94.
  16. Hill AB. The environment and disease: association or causation? Proc R Soc Med. 1965;58:295–300.
  17. Beck BD, Conolly RB, Dourson ML, Guth D, Harris D, Kimmel C, Lewis SC. Improvements in quantitative noncancer risk assessment. Fundam Appl Toxicol. 1993;20:1–
  18. International Programme on Chemical Safety Assessing human health risks of chemicals: derivation of guidance values for health-based exposure limits: Environmental Health Criteria no 170. Geneva: World Health Organization; 1994.
  19. Vermeire T, Stevenson H, Peiters MN, Rennen M, Slob W, Hakkert BC. Assessment factors for human health risk assessment: a discussion paper. Crit Rev Toxicol. 1999;29:439–90.
  20. World Health Organization Principles for the safety assessment of food additives and contaminants in food: Environmental Health Criteria no. 70. Geneva: World Health Organization; 1987.
  21. Dourson ML, Stara JF. Regulatory history and experimental support of uncertainty (safety) factors. Regul Toxicol Pharmacol. 1983;3:224–8.
  22. Calabrese EJ. Uncertainty factors and interindividual variation. Regul Toxicol Pharmacol. 1985;5:190–6.
  23. Hattis D, Erdreich L, Ballew M. Human variability in susceptibility to toxic chemicals: a preliminary analysis of pharmacokinetic data from normal volunteers. Risk Anal. 1987;7:415–26.
  24. Renwick AG. Safety factors and the establishment of acceptable daily intakes. Food Addit Contam. 1991;8:135–50.
  25. Renwick AG. Data-derived safety factors for the evaluation of food additives and environmental contaminants. Food Addit Contam. 1993;10:275–305.