Από τους μάγους της φυλής, έως την σημερινή σύγχρονη Χειρουργική Ρομποτική, και από τα Ασκληπεία, στην Λειτουργική Ιατρική του 21ου αιώνα.
Η εξέλιξη της Ιατρικής τέχνης και Επιστήμης, στην προσπάθεια των ανθρώπων να αντιμετωπίσουν τις ασθένειες, από την αρχή των πρώτων δομημένων κοινωνιών έως και τις μέρες μας, αποτελεί μία αέναη διαδικασία, άρρηκτα συνδεδεμένη με το ανθρώπινο είδος.
Στα βάθη της προϊστορίας, πριν εφευρεθεί η γραφή, ευρήματα σκελετών, μας δίνουν τις πρώτες ενδείξεις για το πως αντιμετώπιζαν τις ασθένειες. Ο πρωτόγονος άνθρωπος πίστευε ότι η νόσος προκαλούνταν από δαιμονικές δυνάμεις. Γνώριζαν επίσης, πως να κινητοποιούν σπασμένα άκρα, να αντιμετωπίζουν σοβαρούς τραυματισμούς, κυρίως από βέλη ή ακόντια, και δεν δίσταζαν να αφαιρέσουν ένα μέλος του σώματος, προκειμένου να σώσουν το άτομο. Οι πρώτοι Ιατροί μάγοι, είχαν γεννηθεί. Ταυτόχρονα ήταν Ιερείς και Πνευματικοί ηγέτες της φυλής. Η χρήση φυτικών ουσιών (βότανα) αλλά και διαλυμάτων με ορυκτά, ήταν διαδεδομένη από τότε.
Σε πινακίδες γραμμικής γραφής Β, κατά την Μυκηναϊκή περίοδο (1650 π.χ.), αναφέρονται συνταγές με βάση τον μάραθο, το κύμινο και το σέλινο, ενώ στα Μινωικά ανάκτορα, που βρέθηκαν υψηλής ποιότητας εγκαταστάσεις υγιεινής, εικάζουμε ότι η Ιατρική Επιστήμη είχε ήδη αρχίσει να αναπτύσσεται. Ο Θεός Ιατρός, στην Αρχαία Ελλάδα, ο Ασκληπιός, που λόγω των θεραπευτικών του ικανοτήτων, και κάποιας “Θεϊκής δύναμης”, γιάτρευε τις ασθένειες, είναι η αφορμή που μεταξύ του 7ου και 5ουαιώνα π.χ. , δημιουργούνται 340 Ασκληπιεία, σε όλο τον γνωστό κόσμο. Ναοί με Ιατρική υπόσταση, που αντιμετώπιζαν τραύματα και πυρετούς.
Τα Ασκληπεία, παρείχαν επιπλέον προγράμματα διαιτολογικά και σωματικών ασκήσεων, φρόντιζαν δε, για την ψυχαγωγία των νοσούντων αλλά και των συγγενών τους. Το γνωστό σε όλους μας, Θέατρο της Επιδαύρου, αποτελούσε τμήμα Ασκληπιείου. Ωδεία, ιππόδρομοι,λουτρά, συμπλήρωναν τις παροχές αυτού του είδους.
Σημείο αναφοράς αποτελεί για την Ιατρική τέχνη και Επιστήμη, ο γνωστός σε όλους μας, Ιπποκράτης, σε έργο του οποίου, αναφέρεται και ο πρώτος ορισμός της Επιστήμης “Εστίν ουν Επιστήμη, δόξα αληθής μετά λόγου”. Το Ιπποκρατικό έργο αντιμετωπίζει στο σύνολο του την Ιατρική ως Επιστήμη, και αναφέρεται στις διαδικασίες που αφορούν παρατηρήσεις, εξακριβώσεις και εφαρμογές γύρω από το ανθρώπινο σώμα.
Έως και σήμερα, οι Ιατροί ορκίζονται με πολλές παραλλαγές, βάση του όρκου που αυτός πρώτη φορά έγραψε.
Η εξέλιξη έως το 1853, ήταν αργή, όταν όμως ο Σαρλ Φρεντερίκ Ζεράρντ, παρασκευάζει το δραστικό συστατικό της ασπιρίνης, ένα φάρμακο εκτεταμένης αλλά και αναλγητικής δράσης, τα πράγματα αρχίζουν να αλλάζουν. Το 1928, ο Γάλλος φοιτητής, Αλεξάντερ Φλέμινγκ, αλλάζει για πάντα την ιστορία της Ιατρικής, ανακαλύπτοντας την πενικιλλίνη, φάρμακο το οποίο αντιμετωπίζει λοιμώξεις, φλεγμονές στο δέρμα και στο ανώτερο αναπνευστικό. Η Ιατρική περνάει στην εποχή της φαρμακευτικής αντιμετώπισης και οι Ιατροί, για άλλη μια φορά γίνονται Θεοί. Τα φάρμακα κάνουν καλά τους ανθρώπους, αυξάνουν το προσδόκιμο ζωής, ενώ οι εξελίξεις της Χειρουργικής, σώζουν στην κυριολεξία ζωές.
Όπως λοιπόν εξελίσσεται η Ιατρική, ανά τους αιώνες, έτσι εξελίσσεται η νόσος και τα είδη ασθενειών. Τα τελευταία εξήντα χρόνια ασθένειες, οι οποίες δεν προβλημάτιζαν λόγω χαμηλού έως καθόλου ποσοστού εμφάνισης, εμφανίστηκαν, ενώ άλλες που αποδεκάτιζαν το ανθρώπινο είδος, εξαφανίστηκαν. Η Ιατρική σήμερα καλείται να δώσει λύσεις σε σύγχρονες ασθένειες που αποδεκατίζουν το ανθρώπινο είδος. Χρόνια και Αυτοάνοσα Νοσήματα, που εξελικτικά μετά την βιομηχανική επανάσταση ταλανίζουν τον σύγχρονο πληθυσμό.
Η τεχνολογία πλέον μας δίνει την ικανότητα της μακρό παρατήρησης και της ανάλυσης των δομικών μονάδων της ζωής, των κυττάρων και των μορίων. Οι χημικές διαδικασίες που συντελούνται μέσα σε αυτά, καθορίζουν τις σύγχρονες μορφές ασθενειών.
Εδώ και λίγα χρόνια η νέα επανάσταση της Ιατρικής Επιστήμης, που αφορά πλέον τον μικρόκοσμο, εκεί που κρύβεται η αιτία των σύγχρονων νοσημάτων, έχει συντελεστεί, και μαζί με αυτήν οι απόψεις μας σε σχέση με την υγεία συνολικότερα.
Η Ιατρική του 21ου αιώνα είναι βασισμένη αποκλειστικά σε εξειδικευμένες εξετάσεις (Evidence Based Medicine), σε μοριακό και γενετικό επίπεδο. Αυτή είναι και η πραγματική επανάσταση που με την βοήθεια Επιστημών, όπως της Βιοτεχνολογίας, Νανοτεχνολογίας, Βιοχημείας, Μοριακής Βιολογίας και Μεταφραστικής Ιατρικής, έχει επιτευχθεί. Επιστήμες που έδωσαν πληθώρα νέων δεδομένων αλλάζοντας ή διαμορφώνοντας νέες πραγματικότητες σε σχέση με τις ασθένειες και την λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού.
Τα νέα όπλα μας έχουν να κάνουν με το ανθρώπινο γονιδίωμα, με τις Βιομιμητικές Ορμόνες, με Πρωτόκολλα μικροθρεπτικών συστατικών και με την κυτταρική ισορροπία συνολικότερα.
Η σύγχρονη αντιμετώπιση της Ιατρικής, που αφορά το κυτταρικό επίπεδο πρόληψης, διάγνωσης και θεραπείας, ονομάζεται Λειτουργική Ιατρική.
Στα Χρόνια και Αυτοάνοσα Νοσήματα, που η νόσος υποβόσκει για χρόνια πριν εκδηλωθεί σε συστήματα και όργανα του σώματος, μας δίνεται η δυνατότητα να την προλάβουμε. Όταν δε, αυτή έχει εκδηλωθεί μας δίνεται η δυνατότητα να την αντιμετωπίσουμε. Ο σύγχρονος Ιατρός, έχει επιπλέον συμμάχους και εργαλεία στο να αντιμετωπίσει τις νέες προκλήσεις.
Ο Κλινικός Ιατρός του 21ου αιώνα, λαμβάνει πολύ περισσότερο υπ’ όψιν του, παράγοντες όπως το περιβάλλον, τις συνθήκες διαβίωσης, την διατροφή και την ψυχολογία του ασθενή.
Η Ιατρική Επιστήμη διανύοντας μια ιστορία χιλιάδων ετών, επιστρέφει στις απαρχές της, διαπιστώνοντας αφενός ότι μέχρι και πριν λίγα χρόνια δεν ήξερε τίποτα για το τι συνέβαινε στο κυτταρικό επίπεδο, και αφετέρου αρχίζει να αντιμετωπίζει ξανά τον ασθενή ως “όλον”.
Δρ. Κοΐνη Νικολέτα, Μ.D.
Δερματολόγος – Αφροδισιολόγος, PgD in Genomic Medicine and Healthcare
Ιατρός Λειτουργικής, Αντιγηραντικής, Προληπτικής και Αναγεννητικής Ιατρικής
(Diplomate and Board Certified in Anti-aging, Preventive, Functional and Regenerative Medicine from
A4M (American Academy in Antiaging Medicine).
Διαβάστε επίσης
Πάρα πολύ ωραία ανάλυση ,λιτή αλλά πολύ κατατοπιστική και συγκροτημένη για το τί σημαίνει σήμερα ιατρική!!!